Barnablaðið - 01.12.1963, Blaðsíða 11
Pabbi œtlar hvort sem er að höggva
það niður í vor. Við gerum það
þótt mömmu finnist það fallegt
með snjónum ó.
6. Þeir hristu nú tréð eins kröftug-
lega og þeir gdtu og nú komu
neðstu greinar trésins í ljós.
Þeir kveiktu nú eld í skjóli kletts-
ins og bóru hann að neðstu grein-
um trésins. Þeir höfðu einnig með
sér dálítið af blöðum, sem þeir
kveiktu í og á þennan hátt tókst
þeim að fá gamla grenitréð til að
brenna. Þetta varð mikið bál, sem
sást langt að. Það var heppilegt
að stormurinn stóð af húsinu, því
armars hefði húsið verið í hœttu.
7. Úti á ísnum gekk faðir drengj-
anna með sína þungu byrði. Allt
í einu sá hann eldinn og um leið
tók hann eftir því að hann gekk
í öfuga átt. Hann gekk frá strönd-
inni á móti hinu opna hafi. Hann
sneri strax við og gekk nú til
strandarinnar. Hvað hefur komið
fyrir, hugsaði hann, brennur gamla
grenitréð. Drengimir hljóta að hafa
kveikt í trénu. Pabbi skildi hvemig
á þessu stóð. Þeir hefðu aldrei gert
þetta af sjálfsdáðum. Guð hafði
gefið þeim þessa hugmynd á neyð-
arinnar stund.
8. Nú komu foreldrar drengjaima
heim. Nikulás var nú orðinn hress
eftir fallið á ísnum. Nú var kveikt
á jólatrénu. Allir voru svo glaðir
yfir hjálp Guðs og að allt hafði
endað svo vel. Gamla grenitréð var
að mestu bmnnið, á stöku stað sá-
ust rauðar glóðir. Það haíði verið
feyskið og krœkklótt, en það hafði
gert milda þjónustu þetta aðfanga-
dagskvöld.
BARNABLAÐIÐ 91