Barnablaðið - 01.12.1968, Blaðsíða 24

K I NZ A
Framhald af bls. 13.
rauðunni og leirnum. Síðan skalt iþú svo segja
skilið við allt hið gamla og fylgja honum
eftir í ljósinu.“
Hamid horfi á nýju fötin sín og böndin
um íæturna. Hann skildi allt. Eggin, sem hon-
um fannst svo mikið varið í, þeim hafði hann
tapað, og hann vildi ekki fá þau aftur. Hann
hafði fengið fyrirgefningu og var nú lireinn
og fallegur. Hann var á ný kominn inn í
ljósið og ylinn hjá kristniboðanum. Þegar þau
á ný mundu hefja för sína til Abed-El-Khader
þá mundi það allt verða á annan veg. Nú
mundi hann vissulega verða í skjóli af kápu
kristniboðans og við hlið hennar í algerri
vörn fyrir regninu. Nú mundi hann ekki
hætta neinu, svo að hann þyrfti að hrasa eða
óttast ljósið, því að nú hafði hann ekkert að
fela. Nú mundi hann fá að ganga í ljósinu.
Það mundi verða í sannleika yndislegt.
Hálfri klukkustund síðar voru þau komin
aftur heim, eftir að hafa lokið erindinu.
Vindurinn ýlfraði í klettaskorunum, og 'helli-
rigning var á. Hamid, sem var heitur og þurr,
vegna þess að honum var skýlt með kápu
kristniboðans, kvaddi nú.
„En hvert ætlar þú að fara í nótt?“ spurði
kristniboðinn.
„Ég’ hleyp til moskunnar."
„En áttu nokkuð til að hafa ofan á þér þar?“
„Nei“.
„En verður þér ekki kalt?“
„í nótt verður mér nógu -heitt í þessari
peysu.“
„Ef þú vilt, máttu liggja á gólfinu í mót-
tökusalnum. Eldurinn logar enn.
Hamid var glaður að mega vera kyrr. Hann
fékk að liggja á dýnu og hafði teppi ofan á
sér. Þar lá hann nokkra stund og starði inn
í eldinn, á meðan hann hugsaði um atburði
kvöldsins. Hann var búinn að nema eitthvað,
sem hann mundi aldrei gleyma. Allt í einu
settist hann upp og rétti fram hendurnar, sem
mynduðu eins konar skál, eins og múhameðs-
trúarmenn eru vanir að gera, þegar þeir biðja.
Síðan hvíslaði hann fyrir munni sér einfald-
an, lítinn bænasálm, sem öll marokkónsk
börn, sem gengið hafa á bænasamkomur hjá
kristniboðunum, eru vön að læra utan að.
Fyrsta línan í hverju versi er endurtekin
þrem sinnum, og þannig hljóðar sálmurinn:
Gefðu mér hjarta hreint
Herra, minn Drottinn, Guð.
Burt máðu sekt og synd
Sonur Guðs þitt við blóð.
Leið mig til himins heim
Herra, hvar dýrð þín er.
12. KAPÍTULI
Morgun einn, er Hamid og Ayashi komu
skjálfandi af kulda frá moskunni, voru fjöllin
og olífutrén hulin snjó, en það var fremur
óvenjulegt. Það var líka oft regn. En stund-
um voru dagarnir fagrir, dagar þar sem sólin
skein og fjallstindarnir blikuðu fannhvítir
og báru við ljósbláan himininn þegar loftið
var hreint og tært. Slíkir dagar höfðu upp-
24