Barnablaðið - 01.12.1968, Blaðsíða 29

Hvað átti hann að gera við kettlinginn?
Hann hikaði ekki lengi. Það var einn staður.
þar sem örugglega mundi verða tekið á móti
honum, og áreiðanlega mundi Kinza kunna
að meta liann. — Hann ætlaði að gefa henni
hann í jólagjöf.
Hann sneri við og bankaði upp á hjá
kristniboðskonunni. Er hún kom og opnaði,
rétti hann fram þennan skjálfandi, aumkun-
arverða, litla vesaling.
„Kinza á að eiga hann,“ sagði hann. „Það
er jólagjöf. Honum er dauðkalt og svo er hann
líka hungraður, þess vegna kom ég með
hann hingað.“
Kristniboðinn hikaði. Það var nú síður en
svo að hún hefði í augnablikinu áhuga fyrir
hálfdauðum ketti, sem var þakinn sárum og
óþrifum. En samt sem áður gat hún ekki sagt
nei, því að hún skildi, hvað lá á bak við
gjöfina. Með innri.ánægju gat hún fullvissað
sjálfa sig um, að það sem hún 'hafði leitazt
við að vinna þarna um kvöldið, hafði ekki
verið árangurslaust. Að minnsta kosti einn af
smádrengjunum hafði snerzt af boðskap jól-
anna. Hann hafði viljað gefa eitthvað og
einnig auðsýnt meðaumkun hjálparlausu
dýri. Það var áreiðanlega í fyrsta skipti, sem
hún hafði séð einfalt barn sýna aumstödd-
um málleysingja slíka miskunnsemi.
Hún þakkaði og veitti gjöfinni móttöku,
og bar hana varlega inn og lagði í lítinn kassa
við eldinn. Því næst stráði hún skordýraeitri
yfir kettlinginn, og kom að því búnu með skál,
Brúðan sem var grafin
Framhald af blaðsfðn 32.
heima, hvers vegna hún væri svona óhrein.
Svo að hún varð víst að vera kyrr þar sem
hún var grafin niður.
Nokkrum dögum seinna, þegar rignt hafði
mikið, fór móðir hans út í garðinn, til þess
áð sækja grænmeti. Þá tók hún eftir grænum
bletti á einum stað í garðinum. Einkennilegt,
hugsaði hún! Það var engu sáð á þessum stað.
Þegar hún gekk nær, sá hún sér til undrunar,
græn strá, sem mynduðu nákvæmar línur af
lítilli brúðu. Kornið, sem brúðan var stopp-
uð með hafði nú vaxið upp.
Hin hulda synd var opinber orðin. Eins og
Guðs orð segir svo nákvæmlega um að muni
verða. Hulin synd í hjarta sérhvers manns,
mun einnig verða opinber. Það verður hræði-
legt fyrir alla þá, sem ekki biðja Jesúm að
fyrirgefa sér syndina á meðan tími er. Hefur
þú gert það? Jesús þráir að fyrirgefa þér synd
þína og gera þig að sínu barni. Hvers vegna
lofar þú honum ekki að gera það strax?
sem í var mjólk handa lionuin. Hann fór
strax að lepja og lyfta skottinu af vellíðan.
Þetta var fallegur, lítill kettlingur, sem ekki
hafði misst kjarkinn. Sannarlega var hann
verður þess að fá að lifa.
Þar sem hún sat og atíiugaði hann, var það
sem hún sæi sýn, og hún hló dátt um leið.
Henni fannst hún sjá fyrir sínum innri aug-
um allar jólagjafir, frá öllum tímum og öll-
um áttum veraldarinnar samansafnaðar við
jötuna. Og hvílí'kur bingur!
Þarna var: gull, reykelsi, myrra. Og stjarn-
an sem var hylling himinsins og öll auðæfi
veraldar. Og síðan, efst ofan á þessum stóra
bing var kannski í kvöld lögð sú gjöfin, sem
hlaut mesta velþóknun Guðs. Og gjöfin var
ekki annað en lítill, svartur kettlingur, mag-
ur og löðrandi í lús, sem lyfti litla skottinu
sínu, eins og frumávexti af meðaumkun lítils
fátæks drengs.
Framhald.
29