Barnablaðið - 01.06.1980, Blaðsíða 23
9
Kristján fór með föður sínum til að undirrita
kaupsamning, aö búgarði sem faðir hans var að
festa kaup á.
„Jæja, Jóhannes", sagði eigandinn við föður
Kristjáns, ,,nú er jörðin komin í þína eigu og allt
sem henni tilheyrir—og þará meðal hann Gráni
gamli.“
„Gráni garnli?" Kristján leit upp.
„Já, Gráni gamli er blindur hestur", hélt fyrri
eigandi áfram.
„Ég hefi notað hann mikið, og hann hefur
þjónað mér dyggilega í fjölmörg ár. Hann þekkir
landareignina og leiðir hér í kring, mikið betur en
ég sjálfur. Þegar hann hljóp á rafmagnsvír,
missti hann sjón á báðum augum og dýralækn-
irinn ráðlagði mér að slátra honum. En ég gat
með engu móti fengið mig til þess. Mér virðist að
allt og allir — menn og málleysingar eigi sinn
vissa sess í ráði Guðs, og þar á meðal Gráni
gamli. Svo ég sleppti honum bara lausum, og
hann flakkar um alla landareignina. Þú munt
ekki hafa mikið af honum að segja, nema kan-
nski tvisvar til þrisvar á ári. Hann vill helst halda
sig út af fyrir sig.“
Fyrsta verkið sem faðir Kristjáns tók sér fyrir
hendur, þegar hann flutti á nýja býlið, var að
grafa eldvarnarskurð hringinn í kringum allar
byggingarnar. Þessi skurður var í nokkurri fjar-
lægö frá húsunum. „Nágrannarnir hér í kring
segja að þaö sé langt um liðið, síóan sléttueldar
gerðu vart við sig, en við getum ekki tekið neina
áhættu", sagði faðir Kristjáns þegar þeir óku á
dráttarvélinni. Sveitastörfin byrjuðu af fullum
krafti, og Gráni gamli var gleymdur. Kristján sá
aðeins einu sinni stóra hvíta hestinum bregða
fyrir, þegar faöir hans lét hryssu og folaldió
hennar út á sléttuna. Gráni gamli slóst í för með
þeim, á beit í haganum um tíma.
Þegar líða tók á sumarið, gerðist þurrt og heitt
í veðri — sléttuelda tíðarfar. Eldingum laust
niöur í dauðann trjástofn, og af einhverjum or-
sökum varð eldurinn óviðráðanlegur.
Þegar Kristján og móðir hans tóku sér far með
flugvél, til aö heimsækja vini og kunningja þar til
hættan af eldinum væri liðin hjá, sagði Kristján
við föður sinn: „Þú mátt ekki gleyma hryssunni
og folaldinu og honum Grána gamla.“ „Nei, ég
ætla að koma þeim inn í hús, strax þegar ég kem
aftur til baka“, svaraði faðir hans.
Síðar, þegar öll fjölskyldan var aftur komin
heim til sín, greindi faðir Kristjáns frá því sem
gerst hafði. „Ég leitaði um allt að hrossunum, en
gat hvergi fundið þau. Þegar svo myrkriö færðist
yfir, gafst ég upp við leitina og hélt heimleiðis. Er
heim var komið, sá ég mér til undrunar að öll
hrossin voru þar komin með tölu. Voru þau
innan við eldvarnarskurðinn. Ég er handviss um
það, að Gráni gamli réði ferðinni, því að hryssan
með folaldinu hefði aldrei getað rataö leiðina
heim að búgarðinum."
— Bible Adventures.
23