Barnablaðið - 01.12.1980, Blaðsíða 32

Einkunnabókin
,?fv/lig langarekki ímorgunmat ídag, mamma,"
sagði Mark. „Kannski bara smá Tropicana." Ég
er ekki svangur".
Hún setti ávaxtadrykkinn á borðið fyrir framan
hann. Hann þakkaði bæði mömmu og Guði fyrir
matinn. Hann baö bara stutta bæn. ,,Takk góði
Guó fyrir matinn, Amen".
Þaó var eitthvað aó hjá Mark. Mamma hans
gat séó það á honum. En hún ákvaö aó spyrja
einskis. Hann myndi segja frá því seinna. Hún
hélt það gæti ekki verið skóiavandamái. Því
honum gekk alltaf vel. Á einkunnasþjaldinu stóö
aldrei annað en A og B.
Hún klappaði honum hlýlega á axlirnar, rétti
honum nestið og sagði, ,,gangi þér vel‘‘.
Hann var á leiðinni í skólann. Lára slóst í för
með honum við hornið. ,,Hæ, Mark,‘‘ sagði hún
hressilega. ,,Ég var að hlusta á kardinála syngja
áðan. Það var eins og hann syngi ,falleg, falleg,
falleg" fyrir mig. Hefur þú gaman að kardinálum,
Mark?"
,,Já“, svaraöi hann dauflega.
,,Hvað er að, Mark?“ spurði hún. ,,Ertu veikur
eöa hvaó? Af hverju ertu svona daufur?“
„Vió fáum einkunnirnar í dag, Lára. Og ég
veit, aö ég fæ lága stærðfræðieinkunn. Mér
fannst prófið erfitt. Ég gat ekki reiknað öll
dæmin rétt.“
Þau komu í skólann á réttum tíma. Bjallan
hringdi og kennslan hófst. Kennarinn spurði
strax, ,,Mark, hvar er heimaverkefnið þitt— rit-
gerö um ,,Hvað geröi ég í sumarleyfinu?“
Mark hikaði, en svaraði síðan. ,,Ég gat ekki
lokið við það, fröken Lína“.
„Stattu upp og segóu bekknum hvaö ritgerðin
fjallar um."
„Ritgeróin mín er um það, þegar ég fór í sum-
ardvöl með kirkjunni," sagói Mark. ,,Vió lásum
Biblíuna og fórum í gönguferðir til að rannsaka
náttúruna í kring um okkur. Kennarinn sagói
okkur frá hlutum, sem við gætum lært um í hin-
um stórkostlega skóla Guðs sköþunar. Á kvöldin
sungum vió kring um varðeld. Og eitt kvöld
vöktum vió lengi til aö horfa á stjörnurnar.
Kennarinn sagði að til væru milljónir stjarna, og
Guð þekkti þær allar meó nafni. Hann sagði að
Guð léti þær ,hanga á engul' Það var svo margt
sem mig langaði að skrifa um sumardvölina, að
ég gat ekki lokið við ritgerðina, áður en ég fór að
sofa.“
,,Allt í lagi, Mark,“ sagði Lína kennari.
,,Þú skalt skila því sem þú hefur lokió við af
ritgerðinni."
Skóladagurinn leiö. í reikningstímanum henti
Don bréfkúlu í hnakkann á Mark. Kennarinn sá
Mark hrista höfuóið og spurði, ,,hvað er að
Mark?“
Mark svaraði „fyrirgefðu, fröken Lína, en ég
vil ekki segja það.“ Og hún lét þetta eiga sig.
Þegar skólinn var búinn, kallaði Don, „bíddu
eftir mér Mark. Ég ætla aö veróa samferða þér
heirn." Svo spurði hann strax, „hvaó fékkst þú í
stærðfræði?"
„D, sagði Mark með grátstafinn í kverkunum.
„Ég fékk A,“ sagöi Don ánægður.
„Já, en ég gerði ekki það, sem þú gerðir. . .“
„Hvað geröi ég?“
„Þú veist það Don, þú svindlaðir. Þú skrifaöir
svörin eftir blaðinu hennar Láru.“
„Þú hefðir líka geta gert það Mark. Þú hefðir
líka getað fengiö A í stærðfræði."
„Að svindla, er að Ijúga. Og í einu af boöorð-
um Biblíunnar stendur: Þú skalt ekki ljúga.“
Þeir voru komnir á gatnamótunum. Don
stansaði og leit á vegvísinn. Á örinni sem benti í
norður stóð „til Jakson — 15 mílur.“ Hin örin