Barnablaðið - 01.02.1989, Blaðsíða 12

1
Pétur lét eggin í pottinn og
kveikti undir. Hann notaði tíma-
glas til að finna út hve lengi eggin
væru að sjóða. Á meðan hann
beið eftir að eggin yrðu tilbúin,
fylgdist hann með sandinum í
tímaglasinu. „Ætli þetta sé ekki
eini sandurinn sem ég sé í allt
sumar“, muldraði Pétur við sjálfan
sig.
Hann vissi að á meðan mamma
hans væri á spítala, gæti fjölskyld-
an ekki eytt sumrinu á ströndinni
eins og venjulega.
Hann veiddi eggin upp úr pottin-
um, og á sama tíma kom pabbi
hans inn í eldhúsið. „Þakka þér
fyrir að undirbúa morgunmatinn",
sagði hann. „Mér finnst slæmt
hvað þú þarft að vera mikið einn
þessa dagana. Ég lofa að koma
eins fljótt og ég get heim úr vinn-
unni í kvöld“. „Hafðu ekki áhyggjur
af mér“, svaraði Pétur. „Ég ætla að
heimsækja mömmu á spítalann í
dag“. „Ég veit að þíi ert vonsvikinn
yfir því að komast ekki á ströndina
í sumar“, hélt pabbi hans áfram.
„Við getum nú samt sem áður
þakkað Guði fyrir að mamma þín
er frískari núna. Þar að auki getur
Guð gefið þér mjög skemmtilegt
sumar - jafnvel hér í borginni!"
Pétur andvarpaði. „Ég er viss
um að það er enginn annar krakki í
þessari fáránlegu blokk, sem þarf
að hanga hér í allt sumar!“
Eftir að pabbi hans fór, fannst
Pétri hann vera einn í allri blokk-
inni. Hann hresstist allur þegar
klukkan nálgaðist heimsóknartím-
ann á sjúkrahúsinu. Hann læsti
útidyrahurðinni vandlega og gekk
að lyftunni.
Fyrir utan lyftuna stóð strákur
sem var á aldur við Pétur. Pétur
heilsaði honum um leið og þeir
stigu inn í lyftuna, og strákurinn
tók undir kveðjuna með undarlegri
rödd.
Pétur var ekki vanur að tala við
ókunnuga, en núna langaði hann
að tala við hvern sem var. Hann
snéri sér stráknum og sagði:
„Þetta er frábær dagur til að fara á
ströndina“. Strákurinn starði bara
á lyftudyrnar og sagði ekki orð.
Hann þóttist ekki einu sinni heyra í
Pétri.
„Hafðu það gott í dag“, sagði
Pétur þegar þeir fóru út úr lyftunni.
Strákurinn sagði ekki orð. „Allt í