Barnablaðið - 01.04.1989, Blaðsíða 9

BARNABLADID 9
Brúnu augun
Söru litlu langaöi að hafa blá
augu. Hún vildi ekki hafa brún
augu. Á hverju kvöldi bað hún
Guð að gefa sér blá augu.
Á hverjum morgni leit hún í
spegilinn til að athuga hvort
Guð hefði gefið henni blá augu.
En það var sama hvað hún bað
heitt, augun í henni voru alltaf
brún. Sara skildi ekkert í þessu.
Mamma hennar hafði sagt
að Guð heyrði allar bænir. „Ef til
vill er Guð ekkert að hlusta“,
hugsaði Sara. Loks spurði hún
mömmu sína: „Af hverju hlustar
Guð ekki á mig þegar ég bið
hann að gefa mér blá augu?“
Mamma hugsaði sig um en
sagði svo: „Guð er alltaf að
hlusta á okkur en stundum seg-
ir hann nei við bænum okkar“.
„Af hverju gerir hann það?“
spurði Sara undrandi.
„Hann veit hvað er best fyrir
okkur. Ef til vill er betra fyrir þig
að hafa blá augu“.
Mörgum árum seinna var
Sara stödd í Afríku. Hún bjó í
þorpi hjá fullt af svertingjum, og
sagði litlu börnunum frá Jesú.
Dag einn komu vondir menn í
þorpið til að handtaka alla hvíta
menn í þorpinu. Þegar svörtu
börnin heyrðu þetta, ákváðu
þau að bjarga Söru. Þau fundu
skósvertu og báru hana á Söru,
og settu klút á hárið á henni. Nú
leit Sara út eins og svertingi.
Hún var meira að segja með
brún augu.
Vondu mennirnir komu inn í
litla húsið þar sem Sara bjó.
Þeir leituðu alls staðar, en
fundu engan hvítan mann. Einn
þeirra gekk að Söru og leit beint
í augun á henni. Allt í einu
laukst það upp fyrir henni að
brúnu augun myndu bjarga lífi
hennar. Ef hún hefði haft blá
augu, þá hefði vondi maðurinn
séð að hún var ekki svertingi.
Þegar vondi maðurinn fór,
þakkaði Sara Guði fyrir að hafa
ekki gefið sér blá augu.
Guð veit alltaf hvað er best
fyrir okkur.
u/ i
(o. þo.VVa. V>ier ■fyrf f oJt ^ t'* >' n** . ^
V ■ ' n