Barnablaðið - 01.04.1989, Blaðsíða 22

18 BARNABLADIÐ
STÓRVEIÐI
VIÐ ÍSHAFIÐ
5. kafli
Fossinn á fjallinu
Síðdegis daginn eftir kom „Egill“
aftur í land. Strákarnir höfðu verið sjó-
veikir hluta af sjóferðinni og legið í
lúkarnum mestan tímann. Þeir höfðu
ekki mælt orð af munni síðustu
klukkutímana. Meira að segja góður
afli megnaði ekki að kæta þá í geði.
Þeir skömmuðust sín líka svolítið.
Þegar lagt var úr höfn voru þeir aldeil-
is karlar í krapinu, en sneru nú heim
með rófuna milli fótanna. Um leið og í
land var komið fóru strákarnir beint
upp í rúm og steinsofnuðu. Það var
komið undir kvöld þegar þeir vöknuðu
aftur og þá var sjóveikin aðeins
óþægileg minning—.
Nú verðið þið að vakna, landkrabb-
arnir ykkar! Sagði Saku, sem hafði
legið um stund og starað upp í loftið.
— Hvað er um að vera, spurði
Petri geispandi.
— Eitt er víst, ég skal aldrei verða
sjómaður, yfirlýsti Saku.
Hinir hlógu og hýrnuðu í bragði.
— Við getum bara gleymt þessari
sjóferð eða hvað? Nú er það fjallið
^ semkallarlDagurinnerekki
alveg liðinn. Ef við
n. flýtum okkur
getum við náð upp að kofanum í
kvöld.
— Sirrku dró fram landabréf og
sýndi þeim leiðina.
— Viljið þið að María fari með og
vísi ykkur veginn? Eða haldið þið að
þið ratið sjálfir?
— O, við ráðum sjálfir fram úr
þessu. Við fylgjum bara ánni alla leið.
Kofinn er við þennan foss, er það
ekki?
— Ja, þaðeruumþaðbiltvötilþrjú
hundruð metrar frá fossinum að kof-
anum. Þið finnið hann örugglega.
Sirrku fyllti stóran bakpoka af vist-
um og útbúnaði.
— Við verðum í það minnsta tvær
nætur í burtu í það minnsta, sagði
Petri um leið og hann sveiflaði pokan-
um á bakið.