Barnablaðið - 01.06.1989, Blaðsíða 20

20 BARNABLAÐIÐ
Við
heyru
með
augunum
Það rigndi eins og hellt
væri úr fötu þegar ég
steig út úr bílnum
mínum, hljóp eftir
gangstéttinni og inn í
blokkina.
Ég hafði mælt mér
mót við tvær stelpur,
sem búa í þessari
blokk: Hönnu Kristínu,
átta ára og Lísu Rut sex
ára. Þær eru systur og
báðar mjög
heyrnarskertar.
Uppi á efstu hæð
hringi ég dyrabjöllunni.
Móðir telpnanna, Fríða
Birna, kemur til dyra og
býður mér inn. Hún
ætlar að hjálpa okkur að
tala saman. Því ekki
kann ég táknmál og það
er ekki víst að þær heyri
allt sem ég segi.
Mér var boðið inn í
stofu og við settumst
þar og fórum að ræða
saman.
Hvenær byrjuðuð þið að
læra táknmál, spurði ég.
— Það er nú svo langt síðan að
við munum ekkert eftir því, svaraði
Hanna Kristín. Ég byrjaði að læra
það þegar ég var rúmlega eins
árs. Svo fór ég að lesa af vörum
þegar ég var tveggja ára. Það er
ekkert erfitt að lesa af vörum
þegar fólk talar hægt og rólega.
En það er alveg útilokað mál
þegar fólk talar hratt, bætti hún
við.
— Mér finnst auðveldara að
tala með táknmáli en að tala með
munninum, sagði Lísa Rut.
Nú er skólinn að byrja. í
hvaða skóla farið þið?
— Við förum í Heyrnleysingja-
skólann, svöruðu systurnar. En
svo fáum við líka að fara í Breið-
holtsskóla einu sinni í viku. Ég er
að fara í 3. bekk en Lísa Rut í 6 ára
bekk, sagði Hanna Kristín.
— Ég er samt búin að vera í
skólanum í tvö ár, sagði Lísa Rut.
Krakkarnir í Heyrnleysingjaskól-
anum byrja nefnilega fjögurra ára í
skóla. Þau byrja á að læra að lesa,
skrifa og reikna.
Kannt þú þá að lesa, spurði
ég forvitin.
— Já, já, svaraði Lísa Rut. Ég
er orðin alveg læs.
Hvað finnst þér
skemmtilegast í skólanum?
— Mérfinnstskemmtilegastað
reikna, skrifa og lesa, svaraði Lísa
Rut. Samt finnst mér erfiðast í
skrift af því að það er svo erfitt að
skrifa vel.
Hvað ert þú að læra í
skólanum Hanna Kristín?
— Ég er í öllum venjulegum
námsgreinum. Svo fáum við, í
mínum bekk, að læra á tölvu.
Nú eruð þið líka svolítið í
Breiðholtsskóla. Hver er
munurinn á Breiðholtsskóla
og Heyrnleysingjaskólanum ?
— í Heyrnleysingjaskólánum
eru miklu færri nemendur í bekk.
Það geta verið þrír krakkar í
bekknum. Það er gaman í Breið-
holtsskóla. En okkur finnst auð-
veldara að vera í Heyrnleysingja-
skólanum, því þar tala allir tákn-
mál. Auk þess eigum við fullt af
vinum þar. Við höfum ekki kynnst
mörgum krökkum í Breiðholts-
skóla því við erum þar bara einu
sinni í viku, sagði Hanna Kristín.
— Þaðerlíkamunuráfrímínút-
unum í þessum tveimur skólum.
Það þarf alltaf að vera úti í frímínút-
um í Breiðholtsskóla, en við meg-
um vera inni í frímínútunum í
Heyrnleysingjaskólanum. Þá för-