Barnablaðið - 01.02.1993, Síða 15

BARNABLAÐIÐ 15
upp við vegginn liggur hann graf-
kyrr og horfir á mömmu, stórum,
hræddum augum.
- Elsku barn, hvað er að? spurði
mamma.
Björn svarar engu til að byrja með
og hreyfir sig ekki. Þá nær mamma
í fætur Björns „Krókódíls“ og dregur
þá fram úr, síðan tekur hún allan
strákinn í fangið og faðmar hann.
Þá sagði hinn hræddi krókódíll
mömmu sinni að hann hefði óvart
meitt Nonna með prikinu og að
Nonni hefði farið að gráta og hlaupið
heim til sín.
- Nú er hann örugglega reiður út í
mig og mamma hans líka, sagði
Björn, hnugginn, en þetta var alveg
óvart, hélt hann áfram. Heldurðu að
Nonni vilji nokkurn tímann leika við
mig framar?
- Elsku „Krókódíir manstu, þú komst
grátandi inn í gær, sagði mamma.
Nonni og Siggi höfðu hrint þér og þú
varðst svo reiður að þú ætlaðir aldrei
að leika við þá framar. En síðan
lékuð þið ykkur fallega saman aftur
seinna um daginn. Og í morgun var
ég sjálf svo þreytt að ég öskraði á
þig, og þú varðst ósköp leiður. En
svo bað ég þig að fyrirgefa mér og
við urðum vinir aftur. Allir gera mistök
einhvern tímann. Þess vegna er
mikilvægt að biðjast fyrirgefningar.
Ég gæti trúað því að Nonni vilji
gjarnan fyrirgefa þér, því ég sá hann
úti í garði með stóran ís þegar ég
var að leita að þér.
- Mig langar líka í ís, sagði Björn
“Krókódíll”.
- Þú mátt það litli „Krókódíir sagði
mamma og náði í íspinna í fryst-
inn.
Með ísinn í hendinni fór Björn
„Krókódíll“ út í garð og hitti Nonna.

- Fyrirgefðu, þetta var óvart.
Nonni var þegar búinn að gleyma
þessu og spurði:
-EigumviðaðfaraíZorroleik? Má
ég smakka ísinn þinn?
- Já gjörðu svo vel segir Björn
hlæjandi.
Gott að það er til svona orð eins og
„fyrirgefðu" hugsaði hann. Síðan
léku þeir sér fallega saman það sem
eftir var dagsins.
Texti: Marika Steffensen
Teikn: María Andersson
Þýtt: E.J.