Barnablaðið - 01.06.1993, Blaðsíða 4

4 BARNABLAÐIÐ
Kiðlingarnir í
Húsdýraöaróinum
okkur langaði til að klappa
þeim. Maðurinn í Húsdýra-
garðinum var svo góður að
leyfa okkur að fara inn fyrir
girðinguna til þeirra. Þið getið
rétt ímyndað ykkur hvað við
vorum spenntar.
Fyrst lét hann hafurinn fara
inn í næstu girðingu. Hafur-
inn er geitapabbinn og hon-
um þykir mjög gaman að
stanga fólk. Við vildum ekki
láta stanga okkur.
Geiturnar voru ekkert mjög
gestrisnar. Þær létu sem þær
sæju okkur ekki og vildu ekk-
ert við okkur tala. En litlu
kiðlingarnir voru svo forvitnir
að þeir hrúguðust í kringum
okkur. Við urðum svolítið
hátt! En nautið,
pabbi kálfanna,
var hvergi sjá-
anlegt.
Rebbi refur lá
úti á steini og
svaf í veðurblíð-
unni. Yrðling-
arnir hans hafa
sennilega verið
inni í greninu.
í miðjum Hús-
dýragarðinum
búa fuglarnir.
Hænur, kalkún-
ar og fleiri teg-
undir. Við elt-
umst svolítið við
einn dauðskelkaðan kalkún
og sáum tvær hænur sitjandi
uppi í tré. Það fannst okkur
fyndið. Við vissum ekki að
hænur gætu hugsað sér að
sitja í trjám. Við héldum að
þrestir og starrar væru einu
fuglarnir sem gætu sest þar.
Það er gaman að bregða sér
í Húsdýragarðinn og heilsa
upp á öll dýrin öðru hverju.
Við höfðum ekki farið þangað
í lengri tíma og nú var aldeilis
kominn tími til.
börn eru
ekki
böðuð á
þennan
Við litum í girð-
inguna hjá geit-
unum. Þær
voru allar bún-
ar að eignast
litla kiðlinga.
Þið vitið að
börn geitanna
heita kiðling-
ar. Þeir voru
svo sætir að
Veðrið var milt og gott og
við hoppuðum og skoppuð-
um eftirvæntingarfullar inn í
garðinn.
Við sáum að kýrnar voru
komnar úr fjósi og lágu mak-
indalega á túninu og jórtruðu.
Sumar voru búnar að eignast
kálfa og sleiktu þá með langri
tungunni. Það fannst okkur
svolítið skrýtið.
En þannig
baða kýrn-
ar börnin
sín. Það
er gott að
manna-