Barnablaðið - 01.06.1993, Qupperneq 5
BARNABLAÐIÐ 5
TnTTTTlflfriffrMP^M
t&jJsaSBBBmsMt
smeykar, vegna þess að þeir
bitu í fötin okkar og reyndu að
borða reimarnar á skónum
okkar. En þeir eru svo litlir að
þeir geta bara bitið laust. Við
meiddum okkur ekkert. Það
sá heldur ekkert á fötunum
okkar. En skórnir okkar urðu
mjög óhreinir, enda voru lítil
spörð út um allt og erfitt að
finna hreinan stað til að
standa á.
Einn kiðlingurinn var svo
þyrstur að hann varð að fá
sér að drekka. Hann saug
mjólk úr spenunum hennar
mömmu sinnar Við vorum
hissa að sjá það, því við viss-
um ekki að geitur hefðu
spena. En geitur eru spendýr
eins og kýr. Öll dýr sem gefa
börnunum sínum mjólk úr
spena eru kölluð spendýr.
Sumstaðar eru geitur
mjólkaðar. Fólkið tekur mjólk-
ina og drekkur hana. Hún er
svolítið öðru vísi á bragðið en
kúamjólkin sem við getum
keypt út í búð. Svo er líka
hægt að búa til ost úr geita-
mjólkinni. Hann er kallaður
geitaostur.
Á íslandi eiga fáir bændur
geitur. Hér áður fyrr var það
þó ekki sjaldgæft.
í fyrstu héldum við að geit-
ur væru alveg eins og kindur.
En svo þegar við fórum að
skoða þær nánar, sáum við
að kindurnar hafa miklu meiri
ull. Litlu kiðlingarnir eru held-
ur ekki með krullur eins og
lömbin. Og kindurnar eru ekki
með hökutopp, eins og geit-
urnar. En geiturnar og kind-
urnar virðast tala alveg sama
tungumál. Þærjarma.
Við skoðuðum hestana, en
þeir voru í vondu skapi. Við
gátum ekki klappað þeim. Við
sáum ekki litlu folöldin þeirra.
Kannski hafa hryssurnar ekki
verið búnar að kasta.
Við heilsuðum líka upp á
selina. Það er ótrúlegt hvað
þeir geta verið lengi í kafi. Af-
kvæmi þeirra heita kópar,
mamman urta og pabbinn
brimill.
Þegar við vorum búin að
heilsa upp á öll dýrin, var
kominn tími til að fara heim.
Við vorum líka orðnar þyrstar
og svangar. En eitt er víst;
við ætlum bráðum að koma
aftur og sjá hvort kiðlingarnir
hafa stækkað eitthvað.
Texti: E.J.
Myndir: E.J.