19. júní - 19.06.1958, Síða 21

Halldóra Briem arkitekt er fædd að Hrafnagili
í Eyjafirði, dóttir hjónanna Valgerðar og síra Þor-
steins Briems. Hún stundaði nám við Menntaskól-
ann i Reykjavík, og að loknu stúdentsprófi 1935
sigldi hún til Svíþjóðar, nam húsagerðarlist (arki-
tektur) við tekniska háskólann í Stokkhólmi og
lauk háskólaprófi þaðan. Síðan hefur hún verið bú-
sett i Svíþjóð og unnið sem arkitekt hjá ýmsum
stofnunum og félagasamtökum, t. d. sænsku sam-
vinnufélögunum og félaginu Byggtjanst í Stokk-
hólmi. Meðal annars var hún yfirmaður teikni-
stofu, sem hafði það verkefni að teikna hentugar
íbúðir, sem miðaðar væru við fjölskyldustærð og
tekjur. Þegar heppileg lausn var talin fyrir hendi
hverju sinni, var hafin fjöldaframleiðsla slíkra
ihúða. Þessir starfshættir hafa sjálfsagt lækkað
byggingarkostnaðinn að mun.
Halldóra, sem er duglegur og hugkvæmur arki-
tekt, er fyrsta og líklega eina íslenzka konan, sem
hefur lagt stund á þessa starfsgrein. Þvi miður
hafa landar hennar ekki notið starfskrafta henn-
ar, og hefði þó ekki veitt af að hressa svolítið við
húsagerðarlistina í okkar fámenna og hugmynda-
snauða landi. —
Halldóra er gift sænskum lækni, dr. Jan Ek, og
eiga þau fimm böm.
1 9. JÚNÍ
u
-----Þér spyrjið um nýjungar í húsagerð, sér-
staklega þær, sem að gagni komi barnmörgum f jöl-
skyldum.
Því miður er því til að svara, að enginn töfra-
sprota hef ég séð sveiflað á þeim vettvangi þau
árin, sem ég hef fylgzt með húsagerðarmálum hér
á landi.
Aðalbótin er auðvitað, að tekjur manna hafa
aukizt mjög frá því á kreppuárunum um og eftir
1930, og þó að vöruverð hafi um leið hækkað, verð-
ur þó útkoman það hagstæð, að eftirspurn á stærri
og fullkomnari íbúðum er geysimikil.
Eykur það húsnæðiseklu þá, sem ríkir hér í öll-
um stærri bæjum og er eitt af meiri vandamálum
þjóðarinnar. Henni veldur líka mikill aðflutningur
úr sveitum til bæja, svo og frá nágrannalöndun-
um, sérstaklega flóttamannastraumurinn, sem kom
frá Eystrasaltslöndunum á stríðsárunum.
Beztu þægindi barnmargrar fjölskyldu er án efa
rúmgóð vistarvera, en þar eð veraldarauður og
barnamergð fylgjast sjaldan að, verða slík þægindi
fágæt. Stærð íbúðarinnar takmarkast fyrst og
fremst af tekjum fjölskyldunnar, en sjaldan af
harnafjöldanum.
En er þetta ekki sama sagan alls staðar?
En hvað er um sænskar nýjungar á þessu sviði?
Fyrir rúmum 20 árum, þegar Myrdals-hjónin
vöktu máls á því, að mannfjölgun væri of lítil með
þjóðinni, var stungið upp á ýmsum umbótum til
styrktar barnmörgum fjölskyldum. Voru þá m. a.
byggð hin svo nefndu „barnrikehus“, þar sem leiga
var tiltölulega lág. Varð það aldrei vinsælt, þótti
bera keim af fátækrahverfi. Nú er aftur á móti
veittur styrkur, „hyresbidrag11, í hlutfalli við
barnafjölda, — en hann fæst ekki, nema um mjög
lágar tekjur sé að ræða .
19