19. júní - 19.06.1969, Blaðsíða 18

Hólinfriður og Sigga Lína
„Þessi kvenréttindi hafa verið til ills eins. Þær
höfðu það miklu betra frúrnar í gamla daga, sem
létu vinnukonumar um leiðinlegustu störfin og
höfðu svo barnapíu.“ Þetta sagði ung, reið kona á
Hólmfríöur Gunnarsdóttir:
Hver vill verða
dögunum. Vissulega hafði hún nokkuð til síns máls,
enda þótt kvenréttindahreyfingin hafi ekki til
muna breytt atvinnuháttum landanna. Til þessara
þjóðfélagsbreytinga liggja aðrar ástæður. En vissu-
lega var ekki leiðinlegt að vera „fín frú“, áður en
það uppgötvaðist, að vinnukonur eru líka mann-
eskjur.
Mig langar að leggja hér fram ýmsar stað-
reyndir viðvíkjandi stöðu konunnar í þjóðfélaginu.
Ef farið er út í þá sálma, verður ekki hjá því
komizt að minnast aðeins á þjóðfélagið yfirleitt,
því að konumar eru óneitanlega hluti af því. Hitt
er ekki ætlunin að koma með einhver þjóðráð,
sem leysi allan vanda þessa máls. Það er ekki á
minu færi í dag, þar eð mér sýnist, að þjóðfélögin
sem slík og þá líka staða konunnar í þeim, séu í
hraðfara breytingu . Aldagamlir siðir og venjur
í okkar vestræna heimi hafa breytzt, nýjar hug-
inyndir skjóta upp kollinum, þéttbýlar borgir taka
við fólki úr sveitaþjóðfélögum, og hvernig þau
margvislcgu þjóðfélagslegu vandamál, sem nú er
við að glíma, verða leyst, veit enginn.
Það er eitthvað hlálegt við það, þegar fólk fer
að ræða þá spurningu, hvort karlmenn eigi að
standa upp fyrir kvenfólki í strætó, — þegar rétt-
indi kvenna eiga að vera á dagskrá. Að mínu viti
eru slikar spurningar algjörlega fánýtar og út í
hötb. Slikt kemur ekkert við mannréttindum kven-
fólks fremur en það varðar stéttabaráttu, hvort
fólk leggur í vana sinn að sleikja hnífinn eða ekki.
Hvort einhverjar þjóðir setja sér þær reglur að
sýna kvenfólki, karlmönnum eða börnum einhvers
konar riddaramennsku til þess að punta upp á
lífið, hlýtur að vera fremur skylt trúarathöfnum
en kvenfreisi. Að fá sömu laun fyrir sömu vinnu
er af allt öðrum toga spunnið.
aö saltstólpa?
Fyrir nokkru sá ég sjónvarpsþátt, þar sem þessi
mál voru rædd. Þar var það vottfest, að konur
hefðu samkvæmt lögum sömu laun fyrir sömu
vinnu og jafna möguleika til að „komast áfram“
eins og kallað er. En allir vita, að þetta er aðeins
hálfur sannleikur. Karl og kona, sem hefja sams
konar störf hjá sama fyrirtæki, hafa ekki sömu
möguleika til frama og hækkaðra launa. Hve mörg
eru ekki dæmin um það, að karlmenn eru innan
tíðar titlaðir fulltrúar eða eitthvað slíkt og þar með
hækkaðir til muna í launum, þótt þeir hafi ekki
16
19. JÚNÍ