19. júní - 19.06.1985, Blaðsíða 45

Gerla mitt í hópi leikenda í Klassapíum. Á nivndinni eru auk hennar Sigrún Edda Björnsdóttir, Krístín Bjarnadóttir, Guðný
J. Helgadóttir, Anna Einarsdóttir, Margrét Ákadóttir, Ásta Svavarsdóttir, Ragnheiöur Steindórsdóttir og Sólveig Halldórs-
dóttir. (Myndir Anna Ejóla Gísladóttir).
þekkingu og fjárhagslega sjálfstæða
framtíð skulum við segja.“
-En svo fórstu í textíl?
„Já. Valið var milli skúlptúrs og text-
íls og textíllinn hafði verið að sprengja
sig út af fletinum, verða þrívíður og
byrjað að vinna með alls konar efnum
úr plasti, járni...svo var þetta kvenna-
grein.“
-Hverju breytti það?
„Maður var rétt að byrja að lesa
þessar kvennabækur, þú veist, um
kvennamenningu - þetta kom í kjölfar
nýju kvennahreyfingarinnar. Ég var
búin að læra listasögu í fjögur ár og
komst að því að hún var bara alls ekki
rétt! Sú saga var öll skrifuð af karl-
mönnum og þeir höfðu sorterað úr -
svo sem ekki vísvitandi hugsa ég. í þess-
ari listasögu var hvergi minnst á konur
í myndlist frekar en þær hefðu ekki
verið til en svo uppgötvaði maður að
þær höfðu verið það og sumar notið
virðingar á meðan þær lifðu, höfðu
týnst í sögunni, verk þeirra síðar jafn-
vel eignuð karlmönnum eins og dæmin
sanna. Ef til vill var það þetta sem gcrði
það að verkum að ég valdi textíl. Þar
höfðu konurnar verið, þar var hægt að
finna hefð...spor til að rekja.“
Að velja sér œvistarf
-Þér finnst það skipta máli að taka
stefnu í lífinu.
„Já, auðvitað. Mér finnst að allir
verði að gera það, konur ekki síður en
karlar. Sjáðu til, ég er t.d. að kenna í
Myndlistaskólanum. Mér finnst mitt
hlutverk þar vera annað en að kenna
bara tækni. Ég reyni að vekja stelpurn-
ar, kynna þær fyrir listasögu kvenna og
hlut kvenna í listum yfirleitt og fá þær
þannig til að taka mark á sjálfum sérog
því sem þær eru að gera. Stundum,
þegar talað er um stelpurnar í skólan-
utn, um listakonur jafnvel, kemur fram
að fólki finnst þetta vera dútl. Eitthvert
tómstundagaman og að þær séu að læra
þetta eins og konur lærðu útsaum í
gamla daga, það var partur af kvenlegri
dyggð að kunna að sauma út og dúlla á
píanó. Þetta viðhorf fer alveg afskap-
lega í taugarnar á mér, sérstaklega
þegar ég finn það hjá stelpunum
sjálfum. Ég lenti í svipuðu sjálf: þegar
ég var búin í Myndlistaskólanum var ég
búin að gifta mig og við ætluðum bæði
út í framhaldsnám. Svo skildum við og
þá fann ég fyrir breyttum viðhorfunt
fólks. Það var allt í lagi að fylgja mann-
inum sínum til útlanda og já, allt í lagi
að fara í skóla á meðan hann var að
45