19. júní - 19.06.1985, Blaðsíða 54

Zftire*
e«'4
ár*;á
£ft/r ;5
aum^SD
fyrirt.
kau
Gi/a
Pr4jf
® frá
1.
*ín'*un
f2.978
13.302
13.627
13- 95 7
14- 276
^4.60q
14.928
1S-649
tAr
mars
/öJ(y
79ö5
Ua0v.
H87
76,74
73,62
S0,49
32,36
34,23
36,77
90,2«
12.480
72.
Eftirv.
104,82
foy.44
110,07
112,69
115.30
117.92
130,58
136,39
’.OO
N*>turv.
134,77
133,13
l4lS2
fHae
148,2S
1S1,6 7
1 S5,00
f62,S0
Wkt"<aup
f994,8o
^69,60
3144.60
3319,6o
33*4’40
£69.20
3444.40
36n,20
llildur: Ég hef bara aldrei hugsað um
það. Ég mundi ekki vinna í bónus. Ég
vildi auðvitað hafa hærra kaup og meiri
tíma fyrir sjálfa mig.
Aðalheiður: Ég hef alltaf séð eftir að
hafa ekki farið í skóla. Ég sótti um inn-
göngu í íþróttakennaraskólann á Laug-
arvatni, en komst ekki inn. í þá daga
var þetta aðeins 9 mánaða skóli og þeir
sem komust inn voru flestir íslands-
meistarar í einhverri íþróttagrein. Ég
sé alltaf eftir því að hafa ekki haldið
áfram að læra. Þá væri ég örugglega
ekki í bónusnum í dag.
Því fleiri konur út á vinnumark-
aðinn, því lélegri hafa launin
orðið
Anna: Ég valdi of dæmigert kvenna-
starf þegar ég lærði handavinnu-
kennslu. Ég lærði erlendis og fékk ekki
réttindi hér heima. Þegar ég svo fór að
vinna var það vegna þess að heimilið
þurfti á peninunum að halda og þá var
ekki um margt að velja.
Guðlaug: Mig langaði til þess að verða
fóstra. Það var erfitt að komast í skól-
ann í þá daga og þegar að því kom að ég
fékk inngöngu, átti ég lítið barn og gat
ekki farið. í dag myndi ég vilja vinna
styttri vinnutíma og hafa meiri tíma til
að lesa og sinna áhugamálum mínum og
félagsmálum.
Hildur: Ég hafði aldrei tækifæri til
þess að læra. Ég var 18 ára þegar ég var
komin með eitt barn. í minni heima-
byggð tíðkaðist ekki að börn lærðu, að
minnsta kosti ekki nema börn vissra
foreldra og þá skipti ekki máli hver
Skrítið hvað ungar konur eru
lítið meðvitaðar
námsárangurinn var. Nú sinni ég mikið
félagsstörfum og hef gaman af því.
Og að lokum...
Guðlaug: Mér finnst konur eigi að
sýna meiri hörku og standa meira
saman. Við verðum að geta nálgast
þessar konur sem ekki þora að láta sjá
sig og heyra í sér t.d. með því að sam-
einast í „Samtökum kvenna á vinnu-
markaðinum".
Hildur: Það er ekki bara það. Þetta
er viss leti. Þær vilja láta aðra vinna
fyrir sig.
Aðalheiður: Þær vilja fá allt fyrir
ekki neitt.
Anna: En hvers vegna vinna ekki
Kvenkokkarnir þrífa, strákarnir
ganga í burtu
þessi félög meira saman að því að berj-
ast fyrir bættum launum? Hér sitjum
við úr fjórum félögum. Við erum allar
að segja sömu söguna, en við erum í
fjórum dreifðum hópum. Myndi ekki
nást meiri árangur, ef við sameinuð-
umst og ynnum meira saman sem ein
heild?
19. júní varpar hér með þessari
spurningu til forystukvenna og karla í
félögunum fjórum. Mætti ekki gera ráð
fyrir meiri árangri og bættum kjörum
kvenna í félögunum, ef gert yrði sam-
eiginlegt átak til þess að lyfta þeim upp
af botninum, losa þær undan því álagi
sem því fylgir að vera láglaunakonur,
sem þurfa að vinna margfalda vinnu til
þess að geta séð sér og sínum farborða?
Það er /án
að skipta við
SPAR/SJÓÐ/NN
5PARI5JDÐUR
HAFNARFJARÐAR
STRANDGÖTU 8-10
5PARI5JÚÐUR
HAFNARFJARÐAR
NORDURBÆR REYKJAVÍKURVEGI66
54