19. júní - 19.06.1992, Qupperneq 31

sitja fyrstu fundina með of öran hjart-
slátt í brjósti."
Við víkjum tali okkar að fjölmiðlum
og þá litlu áherslu sem þeir leggja á frá-
sagnir af íþróttaafrekum kvenna. „Ég er
formaður Fjölmiðlanefndar ÍSÍ sem lét
gera fjölmiðlakönnunina árið 1990.
Könnunin var mjög nákvæm og vönduð
í hvívetna og niðurstöðurnar voru okkur
mikið áfall," segir Lovfsa. „í hnotskurn
þá kom í Ijós að af öllu íþróttaefni Ijós-
vakamiðlanna og dagblaða, árið sem
könnunin var gerð, var hlutur kvenna
aðeins um 10% sem er hneykslanlegt!"
Hún segir að
niðurstöðurnar
hafi verið sendar
öllum fjölmiðlum
um leið og þær
voru tilbúnar en
hingað til hafi eng-
inn íþróttafrétta-
maður séð ástæðu
til þess að fjalla
um þær. „Þetta
segir sína sögu um
afstöðu íþrótta-
fréttamanna og er
stéttinni til vansa?
Hins vegar verðum
við líka að líta í
eiginn barm vegna
þess að niður-
stöðurnar sýna að
við hjá ISI höfum
brugðist í því að
halda uppi merki
kvennafþróttanna.
Að mínu mati
verðum við að efla
kynningu á starfi
íþróttahreyfingar-
innar alveg frá
grasrótinni og upp-
úr og sennilega
getum við ekki bú-
ist við því að
í þ róttaf rétta r i ta ra r
sýni konum mik-
inn áhuga þegar
pottur er víða brot-
inn í þeim efnum
hjá okkur sjálfum."
Lovísa segir að
mismunun á milli
kynjanna sé mikil í
hópíþróttunum
svo dæmi sé nefnt.
„Það hefur marg-
sinnis þurft að færa til leiki í kvenna-
knattspyrnu vegna þess að völlurinn,
sem leikurinn átti að fara fram á, var
ekki tilbúinn. Síðan líða örfáir dagar og
leikur í karlaknattspyrnu er auglýstur á
þessum sama velli. Einnig verður að
geta þess að leikir stúlkna og kvenna í
boltaíþróttunum eru ætíð haldnir á
þannig tíma að Ijósvakafjölmiðlar geta
ekki verið á staðnum. Þeir eru hins veg-
ar fljótir að mæta á karlaleikina. Tökum
sem dæmi meistaramót karla og kvenna
í körfuknattleik sl. apríl. í blöðunum
birtust stórar myndir af glæsilegum
stúlkum sem unnu meistarmót kvenna
en lítið sem ekkert var skrifað um
frammistöðu liðsins sem vann. Mynd-
irnar frá úrslitaleik karla voru allt öðru-
vísi og áherslan var lögð á langan og
skilmerkilega texta um frammistöðu
einstakra leikmanna og framvindu leiks-
ins. Þetta er einkennandi fyrir fjölmiðl-
ana og greinilegt að athygli þeirra bein-
ist að karlaíþróttunum í réttu hlutfalli
við niðurstöðu fyrrgreindrar könnunar."
Fyrirmyndin að umbótanefndinni í ÍSÍ
er frá Norðurlöndum þar sem slíkar
nefndir hafa starfað síðan á síðasta ára-
tug. Að sögn Lovísu hafa konur í
íþróttastjórnum á Norðurlöndum verið
íslenskum stöllum mjög hvetjandi og
leiddi það, ásamt aukinni óánægju ís-
lenskra íþróttakvenna, til skipunar ÍSÍ
nefndarinnar. „Það má segja karlmönn-
unum í framkvæmdastjórni ÍSÍ til hróss
að þeir veittu tillögunni um nefndar-
skipunina brautargengi og hafa síðan
verið mjög hvetjandi. Batnandi mönn-
um er best að lifa og ég tel að nú sé
boltinn hjá okkur konum. Við verðum
að nota tækifærið í sumar til að koma
sjónarmiðum okkar á framfæri og að
gefa kost á okkur í störf innan íþrótta-
hreyfingarinnar. Ég bind miklar vonir
við starfið í sumar og þetta er í fyrsta
sinn sem við konur skipuleggjum svo
viðtækt íþróttastarf án þátttöku karla.
Tilgangurinn er að útrýma öllu misrétti í
íþróttunum á hvaða sviði sem er. Við
höfum allar aðstæður til að skapa pilt-
um og stúlkum jafnræði og að kenna
þeim jafnrétti á borði sem í orði. Nú er
staðan sú að konur þurfa að leggja
krafta sína í að skapa sína eigin íþrótta-
menningu. Þetta þýðir ekki að ég sé að
prédika aðskilnað kvenna frá körlum í
íþróttahreyfingunni en stundum verðum
við að láta í okkur heyra til þess að ná
fram jafnrétti. Öfgar eru aldrei af hinu
góða en stundum verður að grípa til
þeirra til að ná eyrum karla."
31