Sólskin - 01.07.1931, Blaðsíða 22

önnur áhöld úr kopar. AS ytra útliti var Kak eins og geng-
ur og gerist, lágvaxinn og þéttvaxinn með skolbrúnt liár,
brún augu, og dálítiS dekkri á hörund en hvítur drengur,
sem orSinn er vel útitekinn seinnipart sumars. En fötin
hans voru mjög ólík okkar klæSnaSi. Hann var í loS-
skinnfötum frá hvirfli til ilja, innst og yzt.
Kak var ekki tahnn fátækur drengur, og þó voru
eignir hans mjög litlar, Eskimóar hirSa ekki um aS safna
auSæfum, þeir eru flökkuþjóS og ferSast sifellt frá ein-
um staS til annars, þessvegna læra þeir aS komast af
meS lítiS af áliöldum eins og viS gerum, þegar viS ferS-
umst um fjöll og firnindi og liggjum úti í tjöldum. Kak
var ánægSur og laus viS allar áhyggjur. Hann átti ekkert
leikfang og var gersamlega ófróSur um menningartæki
nútimans, svo sem híla, flugvélar og útvarpstæki. En
liann var samt sem áSur enganveginn heimskur, hann
hafSi nóg lil aS skemmta sér viS þarna norSur á ísbreiS-
unni og nóg viSfangsefni til þess aS viShalda glaSværS-
inni og efla skilninginn. í fyrsta lagi voru foreldrar hans
svo eignalaus, aS þau voru aldrei í illu skapi vegna bús-
áhyggja. Þau höfSu ekkert aS gera annaS en aS drepa
fáein dýr sér til matar, eldsneytis og klæSa og voru því
glaSvær eins og börn og alltaf hlægjandi og fagnandi frá
morgni til kvölds. Drengurinn mundi naumast eftir
nokkrum degi, sem ekki var fullur af glaSværS og
hlátrum.
Á veturna bjuggu þau í snjóhúsi. Þér dettur líklega
í liug, aS þaS hljóti aS vera kalt í snjóhúsi, en svo var
ekki, því aS stóri lampinn þeirra logaSi í húsinu hæSi nótt
og dag, og hélt því svo heitu, aS Kak fór venjulega úr yztu
fötunum, þegar hann kom inn. Hann kom ekki oft inn á
daginn,, því aS hann liafSi gaman af kuldanum úti, og hann
20