Sólskin - 01.07.1937, Blaðsíða 98
xim út, þegar hún veit á gott veður, en inn þeg-
ar illviðri er í nánd. Og amma mín talar við
dordingulinn. Það er lítil könguló, sem
hangir á þræði niður úr stofuloftinu. Hún læt-
ur hann spá fyrir sig og segir: „Upp, ef þú
veist á gott veður, en niður, ef þú veist á illt“,
og þá fer hann annaðhvort.
Finna: Jæja, nú fer að kvölda.
Þór: Já, flugurnar eru hættar að suða.
Teitur: Og fiðrildin, sem flögruðu hér í dag,
eru horfin.
Ósk: Flugurnar eru líka farnar af skáninni.
Ása: Ekkert dýr sést á blómunum hér í kring.
Ætli smárinn sé ekki farinn að leggja saman
blöðin sín og dýragrasið blómin? Það er víst
allt farið að sofa.
Þór: Eigum við ekki að leggja helluna nið-
ur aftur?
Finna: Jú, en látið þið lítinn stein undir hana,
svo hún falli ekki alveg ofan á moldina, og
meiði litlu dýrin.
Ósk: Hún gæti fótbrotið þau.
Þór: Sjái þið, hvað sólin roðar fjöllin fallega?
En yfir nes, eyjar og sund breiðist blámóða.
Finna: Sólin er að setjast. Við skulum fara
heim.
96