Alþýðublaðið - 01.09.1923, Blaðsíða 3

IL»VRQUftR!i
s
Kon u rl
Munlð eltlp að biðja
um Smára smjörlíklð.
Dæmið sjáífar inu gæðin.
VerkaBnaðwrinRy blað jafnaðar-
manna á Akureyri, er bezta fréttablaðið
af norðlenzku blöðunum. flytur góðar
ritgerðir um stjórnmál og atvinnumál,
Kemur út einu sinni í viku. Kostar
að eins kr. 5,00 um árið. Gerist áskrif-
endur á aigreiðslu Alþýðublaðsins.
>Vísir« reynir að telja menn
á tóbakssmygl, en það mun sýna
sig, að fáir munu á það hætta
íyrir þann óvissa hagnað, sem í
aðra hönd kæmi. En rétt er að
sýna, hvernig blaðið fyr með mál,
Kaupiö
að eins gerilsneydda nýmjólk
frá Mjólkurfélagi Reykjavíkur;
hún flytur ekki með sér
taugaveiki né' aðrar hættu-
\ iegar sóttkveikjur,
send heim án aukakostnaðar.
Sími 1387.
Hjálparstðð hjúkrunarfélags-
ins >Líknar< er opin:
Mánudaga . . . kl. n—12 f. h.
Þriðjudaga ... — 5—6 e. -
Miðvikudaga . . — 3—4 e. --
Föstudaga ... — 5—6 e. --
Laugardaga . . — 3—4 e. --
þar sein það tekur upp úr grein
minni, að enskir vindlingar og
tóbak séu dýrári í enskum búð-
um en hérlendum, en setur
>vindla< í stað vindlinga og
reyktóbaks. Því að allir vita, að
vindiagerð er sama sem enginn
f Englandi, en vindlinga- og
reyktóbaksgerð þar rrest í heimi.
Ionkaup og reksturskostnað
tóbakseinkasölunnartreystir >Vís-
ir< sér ekki áð véfengja, enda
er það með tölum sannanlegt og
sýnir sig einnig í árshagnaði
elnkasölunnar.
>Vísir< hefir nú undanfarið
teygt hugmyndir sínar um >frjálsa
verzlun< svo út, að hann telur
sám vinnuf élög in tilheyrándi skipu-
lagi írjálsrar samkeppni. Er þá
ekki Iangt eftir til, að blaðið
viðurkenni einkatölur ríkisins
sem nauðsynlegan lið í sann-
frjálsri verzlun, og vænti ég þess,
áð eftir þessar upplýsingar, sem
ég hefi gefið, fallist >Vísir< á
það.
Eéðinn Valdimarsson.
Pjóðnýtt slcipalag á framleiðslu
og verzlun í stað frjáhrar og
skipulagslausrar framleiðslu og
verzlunar í höndum ábyrgðarlausra
einstaklinga.
Hdgar Rice Burróughs: Dýr TarsauB.
Jane reyndi að losa hendur bónda síns af hálsi
hins deyjáodi manns; Tarzan hrisfi bara höfuðið.
>Ekki aftur,< sagði hann hæglátlega. >Ég hefi
áður lofað fanti að lifa; af því hlutum við bæði
hinar mestu þjáningar. Við skulurn í þetta skifti
verða örugg fyrir fantinmn, — ömgg um, að hann
geri hvorki okkur né öðrum mein,< og með einu
átaki gerði hann enda á æfi þessa svikula stýrimanns.
Tarzan hélt nú upp á þilfar og Jane á eftir
honum.
Bardaginp var búinn. Smitt og Momulla ásamt
tveimur öðrum af skipshöfninni voru enn á lífi,
því þeir höfðu komist ofan í hásetaklefann. Hinir
höfðu allir fallið fyrir dýrunum.
í dögpn skipaði Taizm þeim, sern faldir voru í
skipinu, að þvo þilfatið og hreinsa það. Hann lofaði
þeim engum griðum.
Snarpur vindur kom með sólurupprás, og Covrie
hélt að landi. Nokkrusn stundum síðar tók Taizan
Gústav með sér úr landi og kvaddi Shítu og apa
Akúts, sem hann hleypti á land, svo þau gætu
notið frelsis síns; — þau lótu heldur ekki á sér
standa, dýrin, því á svipstundu hurfu þau í skóg-
inn.
Vafasamt er, að þau hafi vitað, að Tarzan var
að fara frá þeim, — nema kann ske Akút, sem
einn stóð kyrr á strðndinni, þegar báturinn lét frá
landi, sem flutti burtu hinn vilta vin hans og
höfðingja.
Og meðan þau Jane og Tarzan gátu greint,
stóð mannapinn rótlaus í fjörunni á Markey og
staiði á eftir skipinu.
* *
Þremur dögum síðar hitti Covrie enska herskipið
Shorewater, og komst Tarzan xneð loftskeytum
þess í samband við Lundúnir. Á þann hátt frétti
hann það, sem fylti þau hjón gleði; — Jack litli
var heill á húfi í húsi lávarðsins af Greystoke.
Þegar til Lundúna kom, fróttu þau, hvernig það
atvikaðist, að barnið var ómeitt.
Líklega hafði Rokoff óttast að flytja barnið í
bjCatu fram í Kincaid, svo hann hafði komið því
fyrir á stað þar sem óskilabörn voru geyrnd, svo
hann gæd flutt það fram í myrkrinu.
Félagi Rokoffs og hægri hönd, Paulvitsch, var
búinn að læra alla klæki af meistara sinum.
Honum hugkvæmdist, að hér mætti afla fjár á
auðveldan hátt, svo hann sagði konunni, er hafði
hælið, frá foreldrum barnsins og fékk hana til þess
að skifta um barn. Hann var vís um, að Rokoff
mundi ekki komast að hinú sanna fyr en um
seinan.
Konan hafði lofað, að geyma barnið, unz Paul-
vitch kæmi aftur til Englands, en gullið ginti
hana líka, og hún tók að semja við málfærslu-
mann Taizans um að segja til barnsins.
Esmeialda, gamla svertingjakonan, haiði verið