Sólskin - 01.07.1944, Blaðsíða 22

ar. Ég gæti kinda hér skammt frá“. Hún yppti
öxlum og sagði: „Ég má ekki fara ein út fyrir
aldingarðinn. Þjónustumeyjarnar gæta mín
alltaf og hliðið er alltaf læst“. „Geturðu ekki
læðzt út í nótt, þegar allir sofa?“ „Nei, það eru
varðmenn við hliðið. Annars myndi ég vera
strokin fyrir löngu“. „Vertu þá sæl“.
Skömmu eftir þetta viðtal kom konungsson-
ur úr fjarlægu landi. Erindi hans var að biðja
Hildar, elztu dóttur konungs. Var stofnað til
mikillar veizlu, sem átti að standa yfir í fimm
daga.
Daginn fyrir brúðkaupið var Fríðbjört á
gangi í hallargarðinum. Mætir hún þá afgam-
alli kerlingu. Það var alveg eins og hún hefði
sprottið upp úr jörðinni. Hún ávarpaði hana
og mælti: „Langar þig að komast út fyrir
garðinn til smalans, sem er hér fyrir utan,
stúlka mín?“ Fríðbjört horfði undrandi á þá
gömlu. „Hvernig veizt þú, hvað ég hugsa, kelli
mín?“ „0, ég veit nú lengra en nef mitt nær.
En ef þig langar út fyrir garðinn, þá skaltu
fara að hliðinu í nótt, strá þessu dufti, sem ég
fæ þér, yfir varðmennina. Þá sofna þeir og þú
getur komizt út“. „Ég kemst ekki út um hlið-
ið“. „0, þú skalt fá þennan sprota hjá mér og
20