Sólskin - 01.07.1944, Blaðsíða 24

yfir fjöll og firnindi, yfir kletta og klungur,
blómskreytta velli og eyðisanda. Loks komu
þau að stóru vatni og út í því miðju stóð höll,
byggð úr gráum steini. Konungsdóttir sá, að
maður með rautt skegg var á gangi á bakkan-
um hinum megin. „Halló, Rauðskeggur, sæktu
mig og stúlkuna yfir“, hrópaði maðurinn, sem
rænt hafði Fríðbjörtu. Rauðskeggur brá sér
óðara í flugdrekalíki og sótti þau yfir um.
„Er húsbóndinn okkar heima“, spurði maður-
inn Rauðskegg, er þau komu yfir um. „Já“.
„Hér er ég kominn með stúlkuna og nú vil ég
finna húsbónda okkar. Farðu og sæktu hann“.
„Já“, svaraði Rauðskeggur og fór. Eftir litla
stund kom hann aftur og með honum var ill-
úðlegur jötunn. „Allvel hefur systur minni
tekizt að narra stúlkuna út fyrir aldingarð-
inn“, sagði hann og hló hátt. Síðan gekk hann
til Fríðbjartar og mælti: „Fagra kóngsdóttir.
Ég tilkynni þér, að nú verður þú að vera róleg
og mátt ekkert reyna til að strjúka, því að þá
fer illa fyrir þér. Og að þremur mánuðum
liðnum verður þú að segja mér, hvort þú vilt
heldur deyja eða verða konan mín“. Að svo
mæltu gekk hann brott, en fylgdarmaður
kóngsdóttur fór með hana upp í turnherbergi
22