Sólskin - 01.07.1944, Blaðsíða 64

Kýrin notar hornin í ófriði og þegar hún
reiðist; en munnurinn er gerður til þess að
hún geti baulað. — Á undirhliðinni hangir
mjólkin í gríðarlega stórri skjóðu. Þegar tog-
að er í hornin á skjóðunni, kemur mjólkin. Þ6
að togað sé dag eftir dag, kemur alltaf nóg
mjólk. Þar á er hvorki þrot né endir, en ekki
hef ég kynnt mér til hlítar, hvernig á því
muni standa.
Kýrin er ákaflega þefrík. Maður finnur
lyktina af henni langar leiðir. Það er öldungis
víst og satt, að öll hin blessaða og hálofaða
sveitalykt er henni að þakka.
Kýrin er gift, og er maðurinn hennar kall-
aður uxi. Þau eru mjög lík í útliti hjónin,
nema hvað mjólkurskjóðurnar vantar á ux-
ann. Af þessum sökum er augljóst mál, að
hann er ekki spendýr. Uxi er eiginlega smán-
aryrði, og það er leiðinlegt fyrir kúna.
Kýrin eignast kálf á hverju ári, einn í einu,
en ekki hef ég rannsakað, hvernig það getur
átt sér stað eða hvernig hún fer að því.
Kálfurinn sýgur hvað sem fyrir verður og
lifir eiginlega á því. Hann er spendýr eins og
móðirin. Kýrin étur gras, jarðeplaskræling og
smjörgras. Þegar fóðrið er gott, kemur góð
62