Sólskin - 01.07.1947, Blaðsíða 26

Á brúðusjú
Vesalings veiku brúðurnar og greyið hann
Bangsi lágu á brúðusjúkrahúsinu. Þau höfðu
öll orðið fyrir meiri og minni slysum. Og nú
voru þau að rabba saman um veikindi sín og
hvernig þau höfðu meitt sig.
Elsa var hrokkinhærð með gula, ljósa lokka.
En nú var litli, Ijósi kollurinn kennar brotinn.
Mamma hennar hafði verið að leika sér að því
að sveifla Elsu í kring um sig. Hún hélt í fæt-
urna á henni og allt í einu slengdist hún í einn
stólinn. Elsa fékk heilahristing og stórar
sprungur komu á höfuðið á henni.
„Það var voðalegt“, sagði Elsa. „En nú verð
ég límd saman aftur og mér batnar áreiðan-
lega fljótt. En ég ætla bara að vona, að mamma
taki ekki oftar í fæturna á mér og sveifli mér
svona hræðilega. Ég verð svo ægilega hrædd“.
Litla Svört var svertingjatelpa. Hún lá við
hliðina á Elsu. Litla Svört grét stöðugt og það
var von. Hún hafði misst annan fótinn.
krahúsinu
24