Sólskin - 01.07.1947, Blaðsíða 59

Nú sá strákur fyrir alvöru, að eitthvað kyn-
legt var við grautinn þann arna. Þetta hlutu
að vera töfrar af betra taginu, hugsaði hann.
Hann tók þá fötuna með þessari ögn, sem eftir
var, og hélt í skyndi heim í konungsgarð eins
og hann stóð. 1 konungsgarði var svo ástatt, að
allir sátu í sekk og ösku, sem kallað er, af sorg
yfir því, að kóngi hafði ekki stokkið bros eitt
einasta sinni í fullan hálfan mánuð. Og strák-
urinn, sem ók mykju á akra konungsins, sagði,
að ef slíku færi fram til lengdar, þá mundu
allir missa matarlystina og allir gætu séð.
hvern enda slíkt hefði.
Gæti hann nú aðeins komizt til konungsins,
hugsaði hann með sér, en. áður en hann komst
alla leið að einkaherbergi konungs, varð hann
að gæða öllum, er dyranna gættu, á grautnum,
og var hann þá þrotinn að fullu og öllu.
Jæja þá, hugsaði hann með sér, ég verð að
taka annað til bragðs. Hann fékk þá lánaðan
stóra göltinn konungsins og bjó hann út með
beizli og söðli og sendi þrjá hina kátustu sveina
konungs með hann til ömmu sinnar og bað þá
að skila kveðju frá sér og að þeir væru sendir
með reiðskjóta handa henni. Skyldi hún jafn-
skjótt tygja sig og halda til hallar konungs á
57