Fréttablaðið - 04.12.2010, Blaðsíða 40
40 4. desember 2010 LAUGARDAGUR
V
algerður Guðnadóttir er
þaulvön sviðsljósinu, hún
var þekkt þegar hún var
enn í Verzlunarskólanum
og var valin til að syngja
aðalkvenhlutverkið í
West Side Story Í Þjóðleikhúsinu. Þrátt
fyrir mikla reynslu segir Valgerður
það öðruvísi og einstaka tilfinningu að
fá fyrstu sólóplötuna í hendurnar.
„Maður verður næstum því feim-
inn, þetta er svo persónulegt og stórt
skref,“ segir Valgerður, sem er afar
ánægð með afraksturinn. „Hún er eig-
inlega sett upp eins og ástarsaga, lögin
völdust þannig inn. Upphaflega langaði
mig að gera plötu sem væri meira sam-
sull af lögum sem mér þykir gaman að
syngja, ég er til dæmis mjög hrifin af
stríðsáratónlist og kvikmyndatónlist.
En svo þrengdum við sjónarhornið og
aðaláherslan varð á lög frá sjöunda
og áttunda áratugnum fyrir utan eitt,
Draumaprinsinn. Ég valdi lögin aðal-
lega sjálf en þeir Þorvaldur Bjarni,
Vignir Snær og Eiður Arnarson hjá
Senu komu líka að lagavalinu,“ segir
Valgerður.
Lögin eru í útsetningum fyrir
strengi og gítar, textarnir á erlendu
lögunum hafa verið íslenskaðir og fékk
Valgerður meðal annars bróður sinn í
verkið. „Hann er mikill tónlistarnörd
og lunkinn textasmiður og gerði þetta
mjög vel. Hann starfar reyndar sem
læknir þannig að hann er aðeins utan
við sitt svið í textasmíðinni,“ segir Val-
gerður.
Samrýnd fjölskylda
Fjölskyldan kemur með óbeinum hætti
við sögu á plötunni á annan hátt. Val-
gerður segir lögin mörg hafa verið
í uppáhaldi hjá móður sinni, Krist-
ínu Sigmundsdóttur, sem lést fyrir
nokkrum árum. „Mamma var alltaf
að syngja, hún var með bjarta rödd og
fallega sem hljómaði um húsið. Hún
smitaði mig þannig af áhuga á tónlist
og reyndar líka kvikmyndum og leik-
urum. Hún sagði mér oft frá leikurum
og bíómyndum, þeirra heimur var oft
eins og ævintýraheimur til að stíga
inn í,“ segir Valgerður, sem enn hefur
gaman af því að fara á bíó eins og hún
orðar það.
„Vinkonur mínar segja stundum við
mig að ég sé forn í fasi og talsmáta,
enginn annar undir sextugu segist
fara á bíó heldur í bíó. En það kemur
kannski til af því að foreldrar mínir
voru orðnir frekar gamlir þegar ég
fæddist, mamma 44 og pabbi, Guðni
Ingimundarson, fimmtugur. Það var
bara hlustað á Rás eitt þegar ég var
lítil og svo var kaffiilmur í eldhúsinu
og oftast einhver heima,“ segir Val-
gerður og ljómar við minninguna um
fjölskylduhúsið sem var á horni Lang-
holtsvegar og Álfheima. Þar ólst hún
upp í næsta nágrenni við Laugardal-
inn, sem var alls ólíkur því sem hann
er í dag.
„Laugardalurinn var eins og sveit
þegar ég var krakki, sveitabæir og
hestar í girðingu. Það var dásamlegt
að vakna á sumrin, heyra í pabba slá
grasið og hlaupa beint út í garð. Á efri
hæðinni bjuggu svo afi og amma í föð-
urætt. Þetta var ekta fjölskylduhús,“
segir Valgerður dreymin og bætir við
að hana langi að endurtaka leikinn, búa
í húsi sem rúmi sig, manninn, dæturn-
ar þrjár og tengdamóður. „Við erum að
velta þessu fyrir okkur en það mætti
vera án drauganna sem voru á sveimi á
Langholtsveginum,“ segir hún og upp-
lýsir að afi hennar, amma og pabbi hafi
öll séð meira en venjulegt fólk, verið
það sem kallast skyggn, mamma henn-
ar hafi til dæmis séð fyrir sjóslys er
hún var lítil.
Fór í söngnám í London
Valgerður er yngst sex systkina sem
fædd eru á bilinu frá 1953 til 1976.
Hún segir systkinin öll listræn þó að
hún hafi ein fetað þá braut og sam-
rýnd eru þau. „Við erum eiginlega eins
og klan þegar við komum öll saman,
öll með börn, sum barnabörn. Þegar
við komum saman er það ekki eins
og venjulegar veislur heldur ættar-
mót. Við stöndum þétt saman og enn
frekar eftir að við misstum foreldra
okkar,“ segir Valgerður. „Mamma fékk
Alzheimer þegar ég var unglingur en
það ágerðist mjög þegar ég var í söng-
námi í London. Hún dó fyrir þremur
árum en pabbi árið 2003.“
Móðir Valgerðar var Vestfirðingur
í aðra ættina en norsk í hina. Í henni
blundaði ferðaþrá og hún hvatti Val-
gerði óspart til að ferðast og fylgja
hjartanu í starfsvali. „Ég held að hún
hefði orðið mjög ánægð með leiðina
sem ég valdi mér,“ segir Valgerður,
sem hefur búið bæði í London og Mont-
pellier í Frakklandi. „Ég fór í söng-
nám í Guildhall í London að loknum
söng skólanum hér heima. Ég eignað-
ist dóttur úti með þáverandi sambýlis-
manni mínum en gat ekki hugsað mér
annað en að drífa mig heim með hana
því mamma og pabbi voru bæði orðin
veik og svo fannst mér dálítið erfitt að
vera með ungbarn í London.“
Þegar heim kom árið 2002 segist
Valgerður hafa verið hálf týnd. „Ég
vissi eiginlega ekki hvað ég átti af
mér að gera, þegar maður hefur verið
í burtu þá gleymist maður dálítið. En
svo hringdi vinur minn í mig og bauð
mér í prufu fyrir Sumaróperuna, þar
söng ég svo í þrjú ár. Smám saman
komst ég á skrið og var komin á ágæt-
is ról þegar ég og tvær systur mínar og
Rögnvaldur kærastinn minn ákváðum
að láta gamlan draum rætast og fara til
Frakklands til að læra frönsku. Fólki
fannst við spes að rífa okkur upp, þær
fengu leyfi í sinni vinnu.
Systurnar til Frakklands
Sú næstelsta af okkur fjórum, Soffía,
átti uppkomið barn, Kristín tók með
sér eina fimm ára og ég var með dótt-
ur mína með hléum, hún var líka hér
í leikskóla,“ segir Valgerður og rifjar
brosandi upp minningar frá ógleym-
anlegum vetri. „Þetta gekk mjög illa í
fyrstu, við kunnum mjög lítið í frönsku
og gekk illa að finna íbúð. Svo kynnt-
umst við hótelstýru sem rak skelfi-
lega fyndið hótel sem eitt sinn hafði
verið hóruhús og leit svolítið þannig
út ennþá. Hún hjálpaði okkur að finna
íbúð og varð svona góð vinkona okkar.
Ástarsaga á
nýrri plötu
Valgerður Guðnadóttir söng sig inn í hjörtu þjóðarinn-
ar í hlutverki Maríu í Söngvaseið. Nú hefur hún gefið út
sína fyrstu sólóplötu, Draumskóg, sem hún segir stórt
skref og persónulegt. Sigríður B. Tómasdóttir hitti Val-
gerði á kaffihúsi árla morguns á fullveldisdaginn.
VALGERÐUR GUÐNADÓTTIR Dreymir um að búa í fjölskylduhúsi eins og hún ólst upp í. FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN
Valgerður um lögin á plötunni:
1. Við arineld „Heyrði útgáfu Erlu Stefánsdóttur
sem gerði lagið frægt 1968 og kolféll fyrir fallegu
melódíunni hans Magnúsar Eiríks.“
2. Ský á himni „Alltaf verið hrifin af Spilverki
þjóðanna og gaman að syngja það með nýjum
íslenskum texta eftir Valgeir Guðjónsson.“
3. Maðurinn (The Man with the Child in His
Eyes) „Kate Bush er mikið uppáhald og ekki
verra að syngja textann hans Guðna bróður.“
4. Draumaprinsinn
„Skemmtilegt að nálgast
þetta snilldarlag með gítar
og strengjum.“
5. Meir (More) „Hlustaði á
Ellý Vilhjálms syngja þetta í
útvarpinu í eldhúsinu heima
sem barn og hreifst af.“
6. Ljóð um ástina „Annað Spil-
verkslag sem smellpassaði inn í
konseptið og klæddi röddina mína.“
7. Orfeus og Evridís „Þetta lag er að
mínu mati eitt af fallegustu lögum
Megasar.“
8. Ástarsaga (Love Story) „Frægt
kvikmyndalag sem fékk marga til
að fella tár í denn og mér finnst
ákaflega fallegt.“
9. Dimmar rósir „Elskaði þetta lag þegar
ég var unglingur og fannst spennandi að syngja
það í frábærri strengjaútsetningu Þorvaldar
Bjarna.“
10. Bláu augun þín „Gamalt uppáhald hjá
mér og eitt af allra fallegustu lögum Gunnars
Þórðarsonar.“
11. Dreymdu lítinn draum um mig (Dream a
Little Dream of Me) „Fékk Guðna bróður til
að semja íslenskan texta við þetta fræga lag
þegar ég var sautján ára og dreymdi alltaf um að
syngja það inn á plötu.“
UPPÁHALDSLÖG Á ÁBREIÐUPLÖTU
Svo ferðuðumst við um, drukkum í
okkur Frakkland og franska menn-
ingu og lærðum frönsku, vorum reynd-
ar orðnar alveg ágætar í henni undir
lokin.“
Frakklandsveturinn varð hálfgert
frí frá söngnum, segir Valgerður. „Mig
langaði aðeins til að kúpla mig frá söngn-
um, sem vinum mínum og þeim sem hafa
vit í hausnum fannst alveg fáránlegt, að
stinga af þegar fer að ganga vel. Þannig
að nú verð ég svolítið að passa mig að
fara ekki að æða af stað til útlanda,“
segir Valgerður og hlær.
Verkefnin fóru reyndar fljótt að ber-
ast eftir heimkomuna og svo eignaðist
Valgerður tvö börn með Rögnvaldi sam-
býlismanni sínum með tveggja ára milli-
bili. „Það má eiginlega segja að ég hafi
verið ólétt eða með lítið barn á tímabil-
inu 2005 til 2008. Ég fór í frönsku og
gekk vel en svo kom Söngvaseiður og
eftir að ég hreppti hlutverkið var mjög
mikið að gera. Ég æfði náttúrlega með
tveimur krakkahópum, sem voru alveg
yndislegir, en þetta var hörkuvinna.“
Valgerður vissi að hún væri rétta mann-
eskjan í hlutverkið og var ekkert feim-
in við að sannfæra Þórhall Sigurðsson
leikstjóra um það. Og hann hefur ekki
séð eftir valinu því hún hlaut Grímu-
verðlaunin fyrir vikið.
Á góðu skriði
„Þetta er algjört draumahlutverk en
krefjandi, ég var mjög mikið á svið-
inu. Þetta var strembið en óskaplega
skemmtilegt og ég fann strax að hlut-
verkið átti vel við mig.“
Valgerður heillast af söngleikjum,
lærði klassískan söng en hlutirnir
hafa æxlast þannig að hún hefur hald-
ið meira út á braut dægurtónlistar en
hún kannski hélt í fyrstu.
„En ég myndi svo sem ekki geta
sungið eistneska Ave Maríu, eins og
ég er að fara að gera með Söngsveit-
inni Fílharmóníu á næstunni, ef ég
hefði ekki lært klassískan söng,“ segir
Valgerður brosandi. Hún hefur líka
ýmislegt á prjónunum á næstunni.
„Ég kenni söng ásamt Jóhönnu Þór-
hallsdóttur hjá Söngskóla Sigurðar
Demetz í stórskemmtilegri deild sem
heitir Þvert á stíl. Svo er ég að fara
að syngja á jólatónleikum Björgvins
Halldórssonar og það er eitt og annað
í bígerð. Mig langar til að fylgja plöt-
unni eftir með fleiri tónleikum. Eftir
áramótin kemur út önnur plata þar sem
ég syng dúetta eftir Jóhann Helgason
ásamt Edgari Smára, svo eitthvað sé
nefnt. Ég er á góðu skriði og þá lætur
maður hlutina gerast,“ segir Valgerð-
ur að lokum.
Mig langaði
aðeins til að
kúpla mig
frá söngnum
sem vinum
mínum og
þeim sem
hafa vit í
hausnum
fannst alveg
fáránlegt