Fréttablaðið - 08.12.2010, Blaðsíða 24
8. desember 2010 MIÐVIKUDAGUR4
„Hjólin biluðu oft á dag, suma daga
komumst við ekki nema 70-80 kíló-
metra en aðra fórum við nærri 400
kílómetra, hámarkshraði var þó
ekki nema um 40-45 kílómetrar á
klukkustund,“ segir Birna Jónas-
dóttir um þátttöku í rallíi sem fór
fram á vélknúnum rickshaw, hjól-
um með yfirbyggðum vagni. „Við
byrjuðum í Gangtok í Sikkim, uppi
í Himalajafjöllum þar sem var rétt
um 15 gráðu hiti. Enduðum í Jaisal-
mer við landamæri Pakistans þar
sem var um 45 gráðu hiti. Leið sem
er um það bil 2.500 til 3.000 kíló-
metrar,“ segir Birna. „Við fórum
í gegnum Bihar, sem ekki hefur
verið mikið sótt af ferðamönnum
og þar voru margir sem sennilega
höfðu aldrei séð hvítt fólk áður.
Við náðum í endann á monsúninu,
svo við vorum ansi oft vel blaut og
gott betur en það. Hefðum þó fegin
þegið smá af monsúni síðustu dag-
ana þegar við vorum komin inn í
eyðimörkina og hitinn var yfir
fjörutíu stigum.“
Hvernig kom það til að Birna
tók þátt í þessu rallíi? „Ég fór nú
bara með Helen Webb og Sebastian
Kruijthoff vinum mínum sem búa
á sama stað og ég úti í Frakklandi.
Seb hefur oft tekið þátt í svona
góðgerðarallíi og þetta var í þriðja
sinn sem Helen tók þátt. Ég ákvað
að skella mér með núna. Við Helen
vorum saman á hjóli og máluðum á
það skrautlega múrsteina svo það
var alltaf kallað Bricks. Við vorum
einu stelpurnar í hópnum og vökt-
um mikla undrun hjá Indverjun-
um, sem sumir höfðu aldrei séð
hvíta konu fyrr, hvað þá keyrandi
rickshaw.“
Og gekk ferðin alveg áfallalaust?
„Já, já, þannig. Það var þó ekkert
auðvelt að komast áfram á rick-
shawunum. Upp brattar brekkur
þurfti að hlaupa með og ýta á eftir
hjólinu, endaði stundum með að
sumir þurftu að labba marga kíló-
metra upp snarbrattar brekkur þar
sem sá sem keyrði gat ekki stopp-
að fyrr en komið var á jafnsléttu.
Gat verið pínu skelfilegt þegar
farið var að rökkva og maður einn
inni í miðjum frumskógi.“
Var auðvelt að koma hjólunum í
viðgerð? „Þeir fara reyndar ansi
frjálslega með orðið bifvélavirki
þar sem allir sem maður spurði
sögðust vera „mechanic“, en það
kom oft í ljós að þeir vissu minna
um vélina en við og ekki sjald-
an þurftum við sjálf að setja allt
saman aftur. Ég er orðin algjör
sérfræðingur í að gera við rick-
shaw, þótt ég hafi ekki vitað nokk-
urn skapaðan hlut um vélar áður
en við lögðum af stað. Gæti örugg-
lega fengið vinnu sem „mechanic“,
allavega á Indlandi,“ segir Birna
og hlær.
Hvað er nú eftirminnilegast
úr ferðinni? „Úff, svo svakalega
margt. Við sáum Himalajafjöllin,
Darjeeling, Bihar eins og það legg-
ur sig, Varanasi þangað sem fólk
fer til að deyja og sáum lík brennd
á báli, Taj Mahal, eitt af undr-
um veraldar, Jaipur bláu borgina
og frægt virki, Phuskar heilagan
bæ í miðri eyðimörk sem heldur
kamel dýrahátíð og svo Jaisalmer
þar sem endalínan var efst í gömlu
virki. Við gistum á alls kyns stöð-
um, sumum flottum öðrum algjör-
um holum. Þurftum að heimsækja
nokkra lækna þar sem strákarnir í
hópnum voru oft slappir. Við stelp-
urnar stóðum að sjálfsögðu allt af
okkur,“ segir Birna Jónasdóttir
sigri hrósandi. fridrikab@frettabladid.is
Margir höfðu aldrei séð
hvíta konu fyrr en mig
Birna Jónasdóttir tók í haust þátt í rickshaw-rallíi á Indlandi til að safna peningum fyrir Frank Water
Foundation. Rallíið tók tvær vikur og Birna sá staði sem yfirleitt eru ekki opnir ferðamönnum.
„Við vorum einu stelpurnar í hópnum og vöktum mikla undrun hjá Indverjunum.“ Birna og Helen við Bricks.
Öflugir TUDOR High Tech
rafgeymar fyrir jeppa.
Borgardekk
Þú getur alltaf lesið Fréttablaðið frítt á Vísi
eða fengið sendan daglegan tölvupóst
með blaði dagsins. Nánari
upplýsingar á: visir.is/dreifing
FRÉTTABLAÐIÐ Á NETINU
Lögreglan á höfuðborgarsvæðinu hefur opnað síðu á samskiptavefnum Facebook. Til-
gangurinn er að auka upplýsingamiðlun frá lögreglunni til almennings. Síðan verður notuð
til að vekja athygli á fréttum og tilkynningum frá lögreglunn. Þeir sem vilja gerast kunn-
ingjar lögreglunnar geta fundið síðuna með leitarorðinu „vinir lögreglunnar“ á Facebook.