Fréttablaðið - 22.12.2010, Blaðsíða 31

MIÐVIKUDAGUR 22. desember 2010
Á árunum 1999 til 2009 gagn-rýndi þingflokkur VG harðlega
þann hroka og samráðsleysi sem
einkenndi vinnubrögð ríkisstjórna
þess tíma. Vinnubrögð sem birt-
ust í því að stjórnarliðar á Alþingi
voru notaðir sem strengjabrúður
foringjanna og fengu lítið til mál-
anna að leggja. Þetta gagnrýndi VG
og krafðist þess að skýr mörk væru
á milli framkvæmdarvalds og lög-
gjafarvalds, að sjálfstæði löggjaf-
arvaldsins væri aukið. Ennfremur
hefur bæði flokksráð og landsfund-
ur ályktað í þessa veru. Stefna
flokksins er skýr hvað þetta varðar:
Tryggja þarf lýðræðislegri stjórn-
arhætti í landinu.
Ein af niðurstöðum skýrslu
Rannsóknarnefndar Alþingis var
að lélegir stjórnarhættir sem ein-
kenndust af foringjaræði, hjarð-
hegðun, gagnrýnisleysi og ofur-
valdi þröngra sjónarmiða hefði
verið meðal ástæðna hrunsins.
Í ljósi alls þessa eru það mikil
vonbrigði hversu lítið hefur verið
gert til að uppræta þær ólýðræðis-
legu hefðir sem hafa fest í sessi á
Alþingi. Þvert á móti hafa ráðherr-
ar VG og meirihluti þingflokks-
ins, ásamt stjórnarliðum Samfylk-
ingar, tekið upp þessi lágkúrulegu
vinnubrögð og beitt þumalskrúf-
um á þá þingmenn sem voga sér að
hafa efasemdir um stefnu flokks-
eigendanna og forystunnar. Það er
algjörlega óásættanlegt að reynt
sé að þvinga þingmenn til að fara
gegn eigin sannfæringu. Og það er
líka óásættanlegt að þingmenn láti
nauðbeygja sig.
Með því að sitja hjá við atkvæða-
greiðslu um fjárlagafrumvarp
ríkisstjórnarinnar í síðustu viku
stóðu þingmennirnir Lilja, Atli og
Ásmundur Einar í fæturna þrátt
fyrir mótbyr og eiga hrós og virð-
ingu okkar skilda. Þremenningarn-
ir stóðu með sannfæringu sinni og
gerðu það sem fleiri mættu gera.
Þau voru gagnrýnin og bentu á
aðrar færar leiðir, leiðir sem sam-
ræmast betur hugmyndafræði VG.
Með þessu voru þremenningarn-
ir ekki að lýsa vantrausti á ríkis-
stjórnina, heldur voru þau að kalla
eftir faglegri og lýðræðislegri
vinnubrögðum í stjórnarráðinu og
á Alþingi, og að gera það sem þeim
ber að gera lögum samkvæmt, þ.e.
að fara eftir eigin sannfæringu. Það
er kjarni málsins.
Okkur þykja undarleg þau orð
sem hafa verið látin falla af félög-
um okkar í þingflokki VG. Það er
fráleitt að þremenningunum sé ekki
lengur stætt í þingliði flokksins og
að þau þurfi „að hugsa sinn gang“.
Við, sem höfum starfað í grasrót
VG, höfum lagt mikið upp úr lýð-
ræðislegri umræðu og virðingu
fyrir ólíkum sjónarmiðum og finnst
því miður að í þingflokki VG njóti
þær hugmyndir ekki meiri skiln-
ings en viðbrögð flokksforystunnar
bera vitni. Þremenningarnir þurfa
ekki að „hugsa sinn gang“, það eru
aðrir í þingflokknum og þó sérstak-
lega forysta VG sem þurfa að hugsa
sinn gang.
Hverjir þurfa að
hugsa sinn gang?
Stjórnmál
Karólína
Einarsdóttir
formaður VG
í Kópavogi
Sólveig Anna
Jónsdóttir
formaður VG
í Reykjavík
Þá er að fara í hönd stærsta hátíð kristinna manna og allir
á kafi í jólagjöfunum. Auðvitað er
ágætt að eyða, en manni blöskrar
hvernig dynur á fólki auglýsinga-
skrum um alls konar skuldbind-
ingar langt fram í tímann og sem
mun auka enn á áhyggjur alþýðu
manna. Þetta er sorglegt.
Eins og þjóðin veit, eru um 14
þúsund atvinnulausir og allir
samningar lausir. Við getum enn
þá ekki, þrátt fyrir góðan vilja,
haft hendur í hári þeirra land-
ráðamanna sem leyfðu sér að
mergsjúga bankakerfið að innan
og halda áfram að sigla á auði
þjóðarinnar hingað og þangað um
heiminn.
Manni dettur í hug sú stað-
reynd að um það bil 1860 kom út
fyrsta sjálfshjálparbókin. Það fer
að verða brýnna en nokkru sinni
áður að gægjast í þær meðfram
öðru til að styrkja þá sem gráta.
Ef menn almennt færu eftir boð-
orðunum og hins vegar kærleiks-
boðskap Krists, sem er enn mikil-
vægara en sjálfshjálparbækurnar,
þá væru fá vandamál í gangi.
Í 120 ár hafa Íslendingar ástund-
að að gefa hver öðrum jólagjaf-
ir eins og tíðkast í dag, en þegar
maður lítur til baka, þá hvarf-
lar að manni að á fyrstu árunum
hafi menn gefið heimaprjónaða
vettlinga og annað í þeim dúr. Í
dag dugar ekkert minna en hálfur
heimurinn. Samt þarf margur að
leita sér hjálpar og um 4000 manns
snúa sér til jólaaðstoðarinnar eftir
stuðningi og kannski enn fleiri til
annarra hjálparstofnana.
Það er sárt til þess að vita ef
maður horfir hlutlaust yfir, að
margir sem þurfa hjálp verða að
hverfa frá grátandi af því að bið-
raðirnar eru of langar. Margt í
mínum huga hefur breyst á undan-
förnum árum. Áður þótti mér sér-
staklega áhugavert að lifa lífinu
á margbreytilegan máta og hefði
gjarnan kosið aukakrónur í vas-
ann. En í dag er ég lömuð hægra
megin eftir axarsköft tiltekinnar
stéttar. Ef ég bæði um gjöf í dag
væri hún að Guð gæfi mér aukinn
styrk í hægri hliðina. Þetta sýnir
að peningar eru ekki allt. Sem
dæmi má nefna að 8% af fólki í
veröldinni í dag á mestan auð þjóð-
anna, hinir mismunandi mikið, en
sumir ekki neitt.
En hvað er varið í það sem
íslenskir landráðamenn hafa gert,
eins og að stela frá íslensku þjóð-
inni og skapa vandræði til framtíð-
ar, ef maður hefur ekki heilsuna?
Nú stendur til að borga Icesave-
skuldirnar sem stórþjófar íslenskir
hafa skapað til og þar með festa í
klafa ekki bara mína kynslóð held-
ur næstu og jafnvel þarnæstu. Ég
vil ekki horfa upp á afkomendur
mína þurfa að þræla til þess að til-
teknir glaumgosar geti notið sín og
gleypt eins og hvalir í sig meira en
hálfan heiminn, bara fyrir sig. Ég
vil skora á fólk, þrátt fyrir gjafa-
gleðina sem tilheyrir þessari stór-
hátíð, að leggja jafnmikinn þunga
og áherslu á að kynna sér kær-
leikboðskap Frelsarans og virki-
lega ástunda það sem honum fylg-
ir, þannig að þungamiðja lífs okkar
verði að elska hvert annað. Án þess
að endilega komi til fé.
Hugvekja á aðventu
Jólahald
Jóna Rúna
Kvaran
blaðamaður og
rithöfundur
Það er fráleitt að
þremenningun-
um sé ekki lengur stætt í
þingliði flokksins