Sameiningin - 01.04.1941, Blaðsíða 5

arans, sem knýr konurnar áfram, út að gröfinni, lil að sýna
sín hinztu lotningar- og kærleiksmerki í helgri og þöguili
sorg, svo lítið á bæri, áður en borgarlýðurinn væri kominn
á vettvang. Þá birtist þeim hin helga gleðifregn, er þær
voru sjónarvottar að; steininum var velt frá gröfinni, en
ekki eingöngu frá gröfinni, heldur einnig úr hugum þeirra
og hjörtum. Fögnuður, er fór vaxandi að undrun og gleði,
gagntók þær. Nú vissu þær að frelsarinn lifði.
Þessu næst leiði eg athygli yðar að orðum ensks rit-
höfundar, er fyrir ekki löngu síðan viðhafði einkennilegt
orðtak til að tákna þá hugsun, þegar að vonir manna endur-
rísa á rústum dáinna vona; hann orðar það þannig, að
“sólin komi upp í vesturátt.” Mér virðast þau orð eiga við
reynslu lærisveinanna og' hugarástand þeirra. Þeir höfðu
bygt sér bjartar vonir um Jesúm, sem máttugan leiðtoga að
sigrandi málefni í jarðneskri merkingu; en þær féllu til
jarðar með krossdauða hans. Fregnin um upprisu hans
breytti öllu þessu, Sorgar- og vonleysis-skýin hurfu. Sólin
skein í heiði á ný, og birti til í grátnum huga. Öllum páska-
frásögunum ber saman um að slík hafi verið áhrif uppris-
unnar á hina fyrstu lærisveina Drottins.
Slílc hafa áhrifin jafnan verið um aldaraðir sem bless-
andi vorblær yfir hugi kristinna manna, þrátt fyrir ófull-
komlegleik kristinnar kirkju, sem er boðberi þessa hlessaða
gleðiboðskapar, öld eftir öld. Þessi helga vissa um upprisu-
mátt Jesú, hefir á öllum tímum varpað geislum sínum yfir
örlög dauðans og sætt menn við þennan sára siðskilnað
ástvina, sem alt vorl líf, hér á jörð, á stöðugt yfir sér vof-
andi. Þessi birta lýsir hugi vora og hjörtu, nú á þessum
páskum. Hún lýsir yfir orustuvöllum mannlegs lífs; birta
hennar ljómar yfir úthöfum og meðfram ströndum landa,
þar sem að óþrotlegar öldur syngja líksöngslög sín, yfir
jurtagörðum Drottins” í djúpinu. Andi Drottins svífur
sigri hrósandi yfir breiðfeldum höfum, þar sem óteljandi
þúsundir manna eiga sitt hinzta hvílurúm. Birtan af upp-
risuljósi Jesú gleður grátinn huga með því að Jesús lifir!
Eilíft líf er örugg vissa. Það eitt og út af fyrir sig, gefur
mannlífinu ævarandi gildi. Upprisuljósið lýsir tíma og
rúm!
Að endingu leiði eg athygli að hlutverkinu helga, sem
konunum var í hendur fengið, sem sé það, að færa fjar-
verandi lærisveinum Drottins fregnina um þetta dýrlega
undur, og gleðja ])á með því. “Með ótta og mikilli gleði