Sameiningin - 01.04.1941, Side 14

60
myndinni. Gyðingar sáu þá mynd, sem Messías þjóðar
sinnar, kristnir menn sem frelsara mannkynsins, Krist.
Jesú frá Nazaret verður réttilega lýst með margvísleg-
um orðum, en eitt af þeim er þetta: hann er sá sem tengir
Nýja Testamentið við Gamla Testamentið, uppfylling við
spádóm. Hann kom hingað á jörð til»að vinna verk síns
himneska föður, en það verk er táknað með orðinu Kristur
eða Messías, því bæði orðin merkja nákvæmlega hið sama:
hinn smurði' Drottins. Það hlutverk var uppmálað í marg-
víslegum dráttum i spádómunum. Þeir voru mjög lifandi
í sálu Jesú. Þegar hann kom að Jórdan og bað Jóhannes
um skírn, en hann færðist undan, sagði Jesús: Lát það
nú eftir, því að þannig ber okkur að fullnægja öllu rétt-
læti.”
Með innreiðinni til Jerúsalem er Jesús því að kannast
við spádóm Sakaríasar. I verki lýsir hann yfir því, að spá-
dómurinn hafi þá ræzt, og hann sé hinn fyrirheitni Messias.
Við annað tækifæri sagði hann: “í dag hefir ræzt þessi
ritningargrein, sem þér nú hafið heyrt (Lúk. 4:21). Ná-
kvæmlega það segir hann í pálmasunnudagsviðburðinum.
Með honum segir hann: Eg er Messías.
En hvernig Messías? Spádómurinn nefnir hann kon-
ung. Er það skýring? Eða tákna bæði orðin sama hug-
takið? Guðfræðin táknar starfssvið hans með þrennu móti:
hann er spámaður, æðsti prestur, konungur. Þetta þrent
er dregið saman í eitt með nafninu, Hinn smurði. Að
þessu sinni nægir að nefna Jesúm konung, og á það sér-
staklega vel við á pálmasunnudag1.
Hvernig er farið Messíasartign hans eða hvert er eðli
konungdóms hans? Það var stóra deiluatriðið í tíð Jesú.
Hann starfaði í fullu samræmi við spádómana, en leiðtogar
Gyðingaþjóðarinnar voru á öðru máli. Andi hans og fram-
koma reis þver öfugt við hugsanir þeirra. Þeim virtist
hann brjóta niður margt af því sem náð hafði sterkustu
haldi á þeim. Þess vegna var vaxandi stríð milli þeirra og
hans. Hann Var ekki sá Messías, eða konungur, sem þeir
höfðu vonast eftir. Vanþóknun þeirra á honum varð að
grimmasta hatri. Hatrið kynti bál ofsóknanna, og ofsókn-
irnar negldu hann á krossinn. Þetta var þeirra ályktun
um konungdóm hans.
Frá sjónarmiði heimsins var ekki konungdómur hans
einkennilegur, jafnvel fyrirlitlegur? Tignarför sína til höf-