Sameiningin - 01.04.1941, Qupperneq 15

61
uðborgarinnar gjörir hann ríðandi á asna, auðvirðilegasta
reiðskjóta mannkynsins. Hvar eru hinar glæsilegu riddara-
fylkingar sigurvegarans? Hvar þeysa gæðingarnir? Nei,
ekkert af þessu. Hér er eitthvað gagnólíkt á ferðum. Sjálf-
ur gjörði Jesús grein fyrir konungstign sinni frammi fyrir
dómara sínum. Pílatus spurði hann: “Ert þú konungur
Gyðinga? Jesús saigði: Mitt ríki er ekki af þessum heimi;
væri mitt ríki af þessum heimi, þá hefðu þjónar mínir
barist, til þess, að eg yrði ekki framseldur Gyðingunum; en
nú er mitt ríki ekki þaðan. Pílatus sagði þá við hann:
Eftir því ert þú þá konungur. Jesús svaraði: Já, eg er
konungur; til þess er eg fæddur og til þess kom eg í heim-
inn, að eg beri sannleikanum vitni (Jóh. 18:36, 37). Að
þessu er það ljóst, að konungdómur Jesú flytur þessar hug-
sjónir: friðsemi, gæði andans, vitnisburð sannleikans.
Svo höldum við áfram dálítið lengra. Pálmasunnudagur
er furðu skamt á undan föstudeginum langa. Þeir tveir
dagar eru í órjúfanlegu sambandi. Rétt er að segja að
pálmasunnudagshátíðin sé vígsla til krossins. Fagnaðar-
læti fyrra dagsins voru skammvinn, og það vissi Jesús. Á
leiðinni suður til Jerúsalem sagði hann lærisveinum sínum
nákvæmlega hvað sin biði þar. Hvað veraldardýrðin er
fallvölt er hér átakanlega Ijóst. Þetta er í eina skiftið, sem
Jesús beygir sig niður að því að nota jafnvel i hinu rninsta
atriði, veraldlega dýrð messíasardómsins og þá reynist hún
svona skammvinn. Með því gjörir hann mannkyninu ljóst
að ríki hans er algjörlega andlegt. Seinustu stoðinni undan
hinum fölsku messíasarhugmyndum þeirra, sem leiddu hann
á krossinn er kipt burt.
Kóróna alls þess, sem Jesús segir og gjörir er fórnar-
dauði hans á krossinum. Það er guðdómlegasti drátturinn
í myndinni hans.
Mér finst svo að eg hafi rétt til að sameina alla þessa
drætti í eitt einasta hugtak, og það er algæzkan. “Enginn
er góður nema Guð einn,” sagði Jesús. Guð er góður.
Hann sendi son sinn með “Frið á jörð”, hann vill fúslega
gefa öllum mönnum af andans auði sinum, hann er sjálfur
eilíflega sannur og vill að allir menn opni sálir sínar fyrir
sannleikanum, og hann hikar ekki við að fórna fyrir velferð
mannanna. Jesús Kristur birtir þeim guðdómseðlið í sínu
eigin lífi. Hann gengur sjálfur fóanarleiðina. Hann kom
ekki til þess að láta þjóna sér, heldur til þess að þjóna og