Sameiningin - 01.06.1931, Síða 9

lífsviÖurværis, og meÖfæddri hvöt manna til þess aÖ eiga andleg
gagnskifti við meðbræður sína. Á þessu eru og tveir annmarkar:
Til íjársöfnunar ganga með þessu mikla félagslega umstangi, sam-
komurn og sölutorgum miklu meiri peningar en þær upphæðir, sem
vinnast i safnaðarsjóð, og margfalt meiri tími gengur í það
umstang en til hinna andlegu starfa. Og félagsskapnum
margbrotna fylgir oft margskonar árekstur, og stundum ósam-
lyndi, út af þeint hlutum, sem ekkert eiga skylt við trúna eða
sjálft kirkjulífið. Á þessum ofvöxti í liminu ber sennilega ekki
mikið i söfnuðum í sveitum. En í borgunum er þetta að verða
v.erulegt vandamál. Sagt var í samtali i Winnipeg í vetur, um það
bil að félagsfundir og samkomur voru í mestum algleymingi, að
safnaðarfólk væri svo önnum kafið við fundi sína og félög, að
það yrði fegið að hvíla sig heima á sunnudögum. Þetta mun nú
vera öfgar, en ekki tjáir annað en að horfast í augu við þann
raunveruleika í nútíðar-sögu kirkjunnar hérlendis, að ekki nerna
lítill partur kirkjulegs félagsstarfs nær til hinna andlegu verð-
mæta,—jafnvel má með sanni segja, að mestur hluti kirkjulegs
starfs gangi til fjársöfnunar, til skemtana, til umstangs um hitt
og þetta, sem ekkert trúarlegt eða andlegt gildi hefir, og menn
von bráðar þreytast á. Hafi svo kirkjan ekki verið mönnum ann-
að meira, en félagsleg dægrastytting, þá trénast menn upp og falla
frá henni.
Hér í álfu teljast um 70 kirkjuflokkar og sumir þeirra deilast
aftur í marga flokka. Kirkjufélögin eru nær þvi óteljandi. Þau
keppast hvert við annað. Á nokkurum síðustu árum hefir risið
hreyfing all-sterk í þá átt að sameina sum af þeim kirkjufélögum.
Nokkuð hefir orðið ágengt innan kirkjudeildanna sumra, en
hvergi hafa aðaldeildirnar sameinast, nema í Canada, þar sem
þjár stórdeildir hafa sameinast í nýja kirkjudeild fUnited Church
of Canadaý. Nýkomnar kirkjuskýrslur fyrir næstliðið ár eru
ekki glæsilegar. Um þær er nú rætt í öllum áttum. Árið 1930
hefir kristin kirkja í Vesturheimi sama sem ekkert aukist að
meðlima-tölu, eða einungis lítið eitt ’betur en tíunda part af einu
per centum. Ekki svo fáir kirkjuflokkar hafa gengið saman, þar á
meðal bæði Meþódistar og Presbýterar. Smáflokkunum sumum
hefir þó reitt verst af, og þá einkum Unítörum, sem týndu töl-
unni svo nam 5,000, eða næstum 10 per centum af allri meðlima-
tölu þeirra.
Þegar borið er saman tap og ávinningur allra kirkjuflokk-
anna í Ameríku árið sem leið, annara en lúterskra, þá má heita
að tap og ávinningur standist á. En lúterska kirkjan óx um 56
þúsundir á árinu, og svarar það nokkurn veginn til þeirrar tölu,