Sameiningin - 01.06.1931, Side 21

179
flýja frá. Og hann virSir fyrir sér mennina, senr út ganga um
kirkjudyrnar og fram hjá honum, og hann sér á svip þeirra sömu
þreytina, og ó’Öar en þeir korna út á torgiÖ, steypa þeir sér í
hringiÖu syndanna alveg eins og hinir.
Og leitandinn heldur áfram aÖ leita.
En nú er hann líka nærri kominn í hlaðiÖ, sá er s’itur hógvær
á baki áburÖadýrsins lága og ríður inn til borgarinnar. ÓþornuÖ
eru enn af augum hans tárin, er hann grét uppi á Olíufjallinu.
Sjá, hann stefnir beint til musterisins, og sjá, hann hefir búið sér
til svipu úr beizli folans, og með hana í höndunum gengur hann
inn í musterið til að hreinsa það.
Þegar andi Jesú fyllir kirkjuna, verður hún hrein. Þá verður
hún aftur musteri friðarins, musteri eilífrar hvíldar. Þá verður
hún aftur bústaður barnanna.
Eg veit ekki hvort vér lifum til hvítasunnunnar, siðbótarinnar,
sem er í nánd. En eg vil að við sleppum öllu öðru en því, að
greiða hvítasunnunni veg. Eg veit ekki hvað verður um vort
eigið litla kirkjufélag. En ég veit hvað það á að verða. Það á
að verða litið friðar-musteri í íslenzku mannfélagi, musteri and-
legs samneytis þeirra manna, senr vera vilja bræður hver annars
í Jesú Kristi og standa hlið við hlið upp á hæðinni og horfa til
hirnins.
Mig dreymir fyrir ]?ví, að dyr þessa litla musteris standi
öllum opnar. Mig dreymir fyrir því, að þetta litla tré verði af-
sniðið öllum kvistum veraldlegs umstangs og laga-forma. Mig
drevmir fyrir því, að árlegur fundur félagsmanna verði allsherjar
bræðramót, sem allir sækja, er styrkjast vilja í samfélaginu við
Krist, án tillits til tölu eða kjörbréfa, og það mót verði andleg
laufskálahátíð þeirra, er vilja helga sig æ betur til eftirbreytni
við Jesúm Krist, og engin veraldleg umsýsla né þref og atkvæða-
magn dragi þar úr gleði og friði 'Guðs barna. Mig dreymir fyrir
þvi, að söfnuðir kirkjufélags vors, verði hver á sínum stað, griða-
staður kristilegra hugsjóna, helgur friðarreitur í sínu umhverfi,
þar sem dyr kirkjunnar séu opnar nótt og dag fyrir þreyttar sálir
mannanna, en þaðan hverfi alt veraldlegt umstang og allur rnanna-
munur.
Einu sinni voru þrir lærisveinar staddir með Jesú Kristi uppi
á fjalli. Þeir voru þar með honum einir og fráskildir heiminum.
Þeim hafði aldrei fundist jafn unaðsríkt að vera með honum eins
og stundina þá. Jesús ummyndaðist þar fyrir augum þeirra til svo
mikillar dýrðar, að orð þeirra fengu ekki lýst því. Um stund
fanst þeim, að þar væru fleiri, og þeir hugðust mundu reisa þeinr
þar tjaldbúðir, ásamt þeirri, sem þeir hugðust reisa handa Kristi.