Sameiningin

Árgangur

Sameiningin - 01.05.1913, Blaðsíða 18

Sameiningin - 01.05.1913, Blaðsíða 18
82 alls ekjki ajð skilja svo, að Jelióva sé liér látinn birtast í mannsmynd, og því síðr, að liann sé hér gjörðr nndir- orpinn mannlegu eðli. Drottinn „gekk“ á undan ísra^ elsmönnum í skýstólpa. Ekki birtist hann þó þar í mannlegri mynd. Og hann talaði oftar en einu sinni við menn í raust af himni á dögum nýja testamentisins. Og ekki birtist hann í neinni mynd í þeim sögum, nema raustinni einni saman. Eg er hér auðvitað ekki að tala um Krist sjálfan í þessu sambandi. Þér talið um, að Jehóva sé látinn eta og drekka með Abraham. Hvort þar er átt við guð sjálfan í eiginni persónu, eða við sérstakan sendiboða guðs, sem talar í hans nafni, læjt eg ósagt. Mér virðist þessi saga og aðrar benda á liið síðara sem réttu úrlausnina. Sagan segir, að drottinn hafi birzt Abraham í Mamre-lundi, að Abraham hafi séð þrjá menn koma, að hann hafi veitt þeim beina og að einn þeirra, sem síðar er svo nefndr drottinn, hafi talað við hann. Berum nú þessa: sögu saman við frásöguna um köllun Mósesar. Þar er fyrst sagt, að engill drottins hafi birzt Móses í eldsloga. Bétt á eftir er þessi engill nefndr drottinn, og síðar segir hann sjálfr: „Eg em guð föður þíns“, og „eg em sá, sem eg er“ (þ. e. „Jehóva“). Þegar vér nú berum sam- an þessar tvær sögur og aðrar svipaðar þeim, þá sjáum vér, ajð í þær má leggja tvennskonar skilning. Sumir halda því fram, að það sé Jelióva sjálfr — ein persóna guðdómsins —, sem birtist þar, og að sú guðlega per- sóna, er hún birtist þannig, sé kölluð engill drottins. Aðrir álíta, að það sé ekki Jelióva sjálfr, sem þar birtist, heldr sérstakr engill, sem samkvæmt umboði sínu flytr mönnum orð drottins og tala.r í nafni hans. Hvor skiln- ingrinn sé réttari, læt eg ósagt. En þetta nœgir til að sýna, hversu vafasamt það er, að Jehóva sjálfr sé hér látinn birtast í mannlegri mynd og neyta matar. Og því síðr sýnir saga þessi, að Jehóva sé, sam- kvæmt guðshugmynd söguritarans, „háðr mannlegu eðli“. — Sagan ber hið gagnstœða með sér. Það sýna orð þau, sem Abraham talar, er hann fylgir gestunum á leið og biðr fyrir Sódómu. „2E, eg hefi dirfzt að tala við drottin“ — segir hann —, „þótt eg sé mold og aska.“ Þessi orð sýna ljóslega, að samkvæmt guðs-

x

Sameiningin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sameiningin
https://timarit.is/publication/673

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.