Íslendingur - 10.07.1925, Qupperneq 2

2
ISLENDINOUR
Súkkulaði
Kakao
Kex
Gerduft
Rúsínur
Sveskjur.
—r-aui3*i««c-
Hveiti
Rúgmjöl
Hafragrjón völs,
Kartöflumjöl
Sagogrjón
Mjólk
? Hafa^fyrirliggjandi :J
Kaffi brent
Kaffi óbrent
Kaffibætir
Sykur höggvinn
Sáldsykur
Kandís.
unnið töpin upp og afborgað skuld-
irnar?
Eg mundi telja iíklegt, að prófess-
orinn féllist á þetta, ef hann væri
hér staddur. En ura leið og bank-
arnir líða eða íta undir of mikla
framtakssemi með of örum lánveit-
ingum, og þar með of mikilli seðla-
útgáfu, þá skapa þeir sjálfir verð-
þenslu (Inflation).«
(Nl.)
oo
Uppog niður.
Spegllmynd lyginnar.
Frásögn »áheyranda« í síðasta
Vm. af Jónasar-fundinum speglar
lygina fyrir augliti manna — í hverri
Hnu og svo freklega, að þeir vel-
lýgni Bjarni og Ananías sálugi verða
smávægilegir lygalaupar, bornir sam-
an við blaðskúm þennan.
Þá hló Erlingur.
í frásögn Vm. er m. a. sagt, að
önnur ræða Jónasar hafi verið með
þeim allra snjöllustu, er hér hafa
verið haldnar um þingmál. Ræða
þessi snerti naumast þingmálin, held-
ur var hún því nær uppihaldslaus
rógur og ófrægingar um einstaka
menn, og víða svo svívirðileg, að
jafnvel nánustu flokksmönnum ræðu-
manns ofbauð; var líkara því, að
argasti götustrákur væri í ræðustóln-
um en leiðtogi annars aðal-stjórn-
málaflokksins í landinu. — »TiIheyr-
endurnir veltust um af hlátri« undir
ræðunni, segir Vm. —; en tveir
hlógu, að því er séð varð, og var
annar þeirra Erlingur Friðjónsson.
Er það næg sönnun fyrir því, hvernig
ræðan hefir verið, að hún skemti
Erlingi.
Afleggjari Alþýðuflokksins.
Fyrir nokkru síðan kallaði Al-
þýðublaðið Framsóknarflokkinn »af-
leggjara Alþýðuflokksins« og færði
rök fyrir því. Nú fer Verkamaður-
inn á stúfana og gerir Alþýðuflokk-
inn að dindli Framsóknarflokksins.
Peir eru lítilþægari norðlenzku jafn-
aðarmennirnir en þeir sunnlenzku,
þótt báðir viðurkenni og haldi fast
við skyldleika flokkanna.
Hverjir voru þeir?
Er kjöttollsmálið var fyrir þing-
inu í fyrra, vildu 4 þingmenn þeg-
ar á fcyrsta stigi málsins slá land-
helginni opinni fyrir útlendingum.
Einn þessara manna var Jón Bald-
vinsson, þessi eini opinberi þing-
maður Alþýðuflokksins. Hann við-
urkendi þetta sjálfur á fundi hér í
fyrra og fórst að því Ieyti drengi-
legar en hinum, sem skýla sér í því
skjóli, að þetta komist ekki upp um
þá, þar sem ekkert hafi þar um
verið bókað í gerðabækur þingsins.
Og þó að það sé borið á þá, geti
þeir neitað samt, því að ekki sé
hægt að sýna það svart á hvítu.
Að Jónas frá Hriflu hafi verið einn
þessara þingmanna er raunaráallra
vitorði, þó að hann vilji ekki viður-
kenna það, — en hverjir voru þá
hinir? Vili Dagur svara þeirri
spurningu?
B. L. og Dagur.
Degi finst það pólitisk dauðasynd
hjá B. L., að hafa ekki getað fært
sannanir fyrir þeim orðum sínum,
að þrír Framsóknarflokks-þingmenn
hafi verið á móti hinum endanlegu
úrslitum kjöttollsmálsins, þótt blaðið
hins vegar viti ofurvel, að ekkert
var um þetta bókað, og því engar
sannanir hægt að leggja fram, er
fullgildar væru; en sama blaði finst
ekkert athugavert við það, þótt þing-
maður úr flokki þess, Bernh. Stef-
ánsson, sé staðinn að því á opin-
berum fundi, að segja rangt frá at-
burðum í sama máli. Að líkindum
misminti Bernharð, og væri ekki
drengilegra af Degi, að gera ráð
fyrir hinu sama af B. L., frekar en
að það hafi verið ásetningur hans
að fara rangt með, ef svo hefir ver-
ið, sem ísl. fyrir sitt leyti er van-
trúaður á. Og ánægðir mega kjós-
endur Akureyrarkaupstaðar vera
með þingmann sinn, þegar andstæð-
ingar hans geta ekkert fundið hon-
um annað til foráttu en vafasama
missögn í einu máli.
Útlendíngar og blöðin,
Hriflu-Jónasi fanst það óskaplegt,
að menn af útlendum uppruna
skyldu hafa lagt fé af mörkum í
biaðafyrirtæki hér á landi, — menn,
sem þó reka hér lífsatvinnu sína og
hafa hér sín áhugamál. Blöðin, sem
þessa styrks nytu, kvað hann vera
Morgunblaðið og ísafold. Er Jónas
var spurður að, hvort hann vissi
ekki um nein önnur blöð, sem nytu
og hefðu um lengri tíma notið út-
lends fjár til útgáfu sinnar, þóttist
hann því ókunnugur. Hinn ö.landskj.
þm. læst ekki vita, sem þó fjöl-
mörgum er kunnugt, að blöð Al-
þýðuflokksins hafa frá upphafi til-
veru sinnar notið útlends styrks,
fyrst frá jafnaðarmannaflokknum
danska, en nú síðast, — síðan AI-
þýðuflokkurinn hallaðist að kom-
múnistum — hefir styrkurinn komið
frá Noregi — af útbreiðslufé kom-
múnista — að því er sagan segir.
Ókunnugleiki Hriflu-Jónasar um
þessa styrki þótti mörgum broslegur.
Tveir ritstjórar.
Síðasta blað Verkamannsins sigldi
undir merkjum tveggja ritstjóra. Á
fyrstu síðu mátti lesa, að ritstjórinn
héti Halldór Friðjónsson, en neðst
á síðustu síðu stóð Jónas Porbergs-
son ritstjóri. Hvort samvinnan held-
ur áfram í framtíðinni veit ísl. ekki,
en tíðindi geta þetta kallast, þótt
aðeins í eitt skifti sé.
Gjalddagi íslendings
var
15. júní.
Símskeyti.
(Frá Fréttastofu (slands.)
Rvík 9. júlí.
Utlend:
Frá París er símað, að ástandið
í Marokkó sé ákaflega alvarlegt, því
að uppreistin magnist með degi
hverjum. Hefir Liautey hershöfð-
ingi krafist liðsauka tafarlaust.
Franska stjórnin hefir útnefnt nýjan
yfirhershöfðingja yfir herinn í Mar-
okkó, en Liautey verður landstjóri
áfram. Spánverjar og Frakkar ætla
nú að leggja |siglingabann á Mar-^:
okkó-strendur. Veit uppreistarfor-í|
Niðursoðnir
t.
i S-V-E-X-T-I-Ili
| í fjölbreyttu úrvali í
Söluturninum.
lega og kurteislega fram en hann? Pað
skyldi Jaá vera hinnorðprúðiErlingureða
|hinn upplitsdjarfi Ingimar, hinir aum-
lingjarnir geta alls ekki komið til mála.
inginn, Abdel Krim, um þessar fyr-I|ErIingur hreif miS stórlega með ræðu
irætlanir og berst því ákaflega. Síð- 8p sinni> eins °S vant er> Þegar hann
ustu fregnir segja, að öll athygli Íl|lætur sitt sk'na, hann er svo ein-
Frakka beinist nú að Marokkó-styrj-||staklega fyndinn °§ skemtiiegur, og
öldinni. Stjórnin hefir þó allmjög pi|Þar að auki svo framúrskarandi verzl-
bundnar hendur vegna aðstöðu' V^unaríróður og reikningsglöggur (sbr.
kommúnista og jafnaðarmanna. Ó-. !l,ýsið ’ Krossanesi), og hjá honum er
farir hættulegar fyrir Frakkland sem Jkengu orði ofaukið. Altaf dáist eg líka
stórveldi |!Maö ræðunum hans íngimars, þær eru
Frá Peking er símað, að kínverska |, eitthvað svo hressandi, það eru engir
stjórnin sé að hugsa um að segja %vafningar um það hjá honum, hann
Bretum stríð á hendur. Ekemst svo fliótt að efninu °S tefur
Frá Osló er símað, að Mowinkel- | ekki fyrir með málhyfldum. Porsteini
stjórnin sé í hættu stödd vegna ^ tókst líka óvenjulega vel í þetta
skatthækkunarfrumvarps.erhún hefir; sinn> sanngirnin og spekin draup^af
lagt fyrir þingið. i
'l vörum hans eins og hunang. Pá dá-
Frá Tokio er símað, að ógurleg-,
ur landskjálfti hafi orðið í Tottari
í Japan. f
Frá Róm: Stolið hefir verið frá
páfa heilögum dýrgripum, 3ja milj-
óna líra virði. .,t
f Boston hrundi hús, þar sem
fór fram dansleikur; 75 dóu og
fjöldi manna særðist.
[í síðasta blaði stóð, að Nansens-
loftfarið fyrirhugaða væri áætlað
2000 smál. að stærð með 10,500
hestafla vélum, en átti að vera
10,500 kubikmetrar á stærð með
2000 hestafla vélum].
Innlend:
Franconia, ferðamannaskipið ame-
ríska, kom hingað í gær með um
400 farþega. Yndislegt veður í gær,
súld í dag. Söngflokkur K. F.U. M.
fór um borð í gær og söng, einnig
glímuflokkur og sýndi glímur, luku
farþegar lofsorði á hvortveggja.
Dönsku stúdentasöngvararnir
komu með Gullfossi í gærmorgun
og sungu um kvöldið. Fá mikið
lof í blöðunum.
Sigurður Greipsson orðinn glímu-
kóngur í fjórða sinn.
Bifreið á leiðinni til Mosfellssveit-
ar með Bjarna Jónsson dómkirkju-
prest og 3 aðra rann út af veginum
og kollsteyptist. Guðsmildi að eng-
inn meiddist alvarlega.
<§«§>
Er
Eg dáist að og beygi mig í lotningu
fyrir svo mörgu, sem mætir mér á lífs-
Ieiðinni, enda er eg ekki veraldarvanur.
Var það t. a. m. ekki hrífandi, þegar
Halldór gekk upp á pallinn um dag-
inn til þess að »repræsentera« bæjar-
stjórnina með sínum vel völdu og
smekklegu fyrirspurnum? Var hann
ekki tignarlegur, þessi svipfallegi, sköru-
Iegi og þrekvaxni bæjarfulltrúi, þegar
hann stakk þumalfingrunum undir vestis-
boðangana, eins og Einar Jónsson lét
Jón Sigurðsson gera á myndastyttunni
fyrir framan stjórnarráðshúsið? Hvaða
bæjarfulltrúi hefði getað komið höfðing-
ist eg ekki hvað síst að Ijúfmenninu
honum Frímanni gamla, það er ræðu-
maður, sem ekki er »til at putte i
Næsen«, eins og Vigfús héitinn sagði,
og þó er hann svo blíður og lítillátur,
að unun er að, og svo er hann ekki
með neina útúrdúra, nei, hann heldur
sér við efnið, karlinn sá. Ekki veit
eg, hvernig Akureyringar færu að halda
opinbera fundi, ef Frímann væri ekki
til þess að bjarga þeim með ræðum
sínum, studdur af »séra Jóni«, sem þó
brást í þetta sinn.
Alvég féll eg í stafi af aðdáun yfir
því, hve kjarkmiklir þeir voru aum-
ingjarnir, Jón Porláksson og Björn
Líndal, að þeir skyldu voga sér fram
á vígvöllinn gegn þessum oíurmenn-
um, enda lágu þeir líka í þvi, eftir
því sem Veikamaðurinn og Dagur
segja frá, en þeir eru allra blaða sann-
söglastir, samvizkusamastir, sanngjarn-
astir og orðprúðastir, enda ber eg ó-
takmarkaða lotningu og virðingu fyrir
þessum þjóðhollu og ósérplægnu niál-
gögnum sannleikans og kurteisinnar
(sbr. »moðhausagi einina* síðustu o. fl.).
Eg ber líka stórkostlega lotning fyrir
Jónasi frá Hriflu; eg get ekki hugsað
mér höfðinglegri og tignarlegri mann
í ræðustólnum. Pað er eitthvað svo
hreint yfir honum, ræðurnar svo vekj-
andi og sannfærandi og þó ekki síst
prúðmannlegar; þar er foringinn, sem
allir hljóta að lúta. Hann víkur aldrei
og á harm bíta engin vopn, þ. e. a. s.
r ö k . Til hans horfa allar lítilsigldar
sálir þessa lands vonar- og lotningar-
augum, sem þess eina, eina og sanna
ættjarðarvinar, sem með aðstoð sinna
undirforingja einn er fær um að frelsa
landið úr nauðum, og fyrir honntn og
hans frækilegu undirherjum ber eg
heilaga lotningu og beygi mig auð-
mjúklegast í duflið, sem sá smæiingi
eg er-
Lotningar- og virðingarfylst
Litillátur.
Suðusúkkulaði
til töðugjaldanna er bezt að kaupa
Verzl Geysir.