Fréttablaðið - 27.05.2011, Blaðsíða 24
4 föstudagur 27. maí
Inga Örlygsdóttir,
oftast kennd við
skemmtistaðinn NASA,
fer sínar eigin leiðir í
lífinu. Hún elskar starf
sitt og segist ekki geta
hugsað sér starf með
hefðbundnari vinnutíma.
Viðtal: Sara McMahon
Ljósmyndir: Stefán Karlsson
I
nga er fædd og uppalin í
Reykjavík og bjó lengst af í
Vesturbæ Reykjavíkur, ef frá
eru talin þrjú ár á Blöndu-
ósi. Sautján ára gömul flutti
hún til Englands þar sem hún
lagði stund á enskunám við Cam-
bridge-háskóla í tvö ár. „Ég var
alls ekki haldin sérstakri útþrá á
þessum aldri, en langaði samt að
prófa að búa annars staðar en á Ís-
landi. Cambridge er háskólaborg og
námsmennirnir koma víða að og ég
kynntist þar fullt af ólíku fólki og
meðal annars fyrrum eiginmanni
mínum sem var ítalskur,“ segir Inga.
Að námi loknu flutti hún með
manni sínum til Ítalíu og settist
að í bænum Cento í norðurhluta
landsins. Þar bjó Inga í ein átta ár
og vann meðal annars við silki-
prent og heimaþrif. Hún segir flesta
íbúa bæjarins hafa þekkt til „ís-
lensku stelpunnar“ sem hafði flutt
í bæinn og að hún hafi aldrei mætt
öðru en vinsemd á meðan hún bjó
þar. „Ég fylgi kannski ekki jafnöldr-
um mínum í mörgu en ég er mjög
gamaldags þegar kemur að sam-
böndum. Mér finnst til dæmis ekki
að karlmaðurinn eigi að taka til eða
sinna öðrum heimilisstörfum, nema
kannski eldamennskunni. Ætli ég sé
því ekki nokkuð ítölsk í mér hvað
þetta varðar,“ segir hún.
SVAKALEG STJÖRNUSLEIKJA
RAK NEKTARDANSSTAÐ
Eftir að hafa búið í rúman áratug
á Ítalíu flutti Inga heim og starfaði
um hríð á leikskóla en tók síðan
við rekstri skemmtistaðarins Óðals
ásamt þáverandi sambýlismanni
sínum. Rekstur staðarins gekk ekki
sem skyldi og í kjölfarið ákváðu
Inga og sambýlismaður hennar
að breyta staðnum í nektardans-
stað. „Ég ákvað að fara út í þennan
rekstur því ég sá peninginn í þessu
og ég hef alltaf hugsað mikið um
peninga. Í leiðinni kynntist ég öllu
sem ég mundi ekki vilja gera í líf-
inu, en lærði þó ýmislegt gott líka.
Mér fannst alltaf að það sem gerð-
ist inni á þessum stað hafi ekki átt
neitt skylt við raunveruleikann,
þetta var eins og hálfgerður sirkus.
Ég, sem var vön að fara að sofa
klukkan átta á kvöldin og vakna
klukkan fimm á morgnana, var
skyndilega komin í miðja hring-
iðu næturlífsins og farin að reka
nektar dansstað. Ég var vonda
konan sem réði alla dansarana og
ef ég á að vera alveg hreinskilin þá
hef ég sjaldan kynnst jafn miklum
prímadonnum og þeim. Þær voru
flestar frá Skandinavíu eða Kanada
og á nokkrum vikum þénuðu þær
margföld árslaun venjulegs launa-
fólks,“ rifjar Inga upp.
Í dag ríkir hér á landi bann við
nektardansstöðum og er bann-
inu meðal annars ætlað að vinna
gegn mansali. Innt eftir því hvort
hún hafi upplifað skuggahliðar
iðnaðarins svarar Inga því játandi.
„Allar atvinnugreinar eiga sínar
skuggahliðar.“
STJÖRNUSLEIKJA
Árið 2001 ákváðu Inga og þáver-
andi sambýlismaður hennar að
selja Óðal og keyptu þess í stað tón-
leikastaðinn NASA, sem Inga hefur
síðan verið kennd við. Hún segir
daglegan rekstur staðarins vera
baráttu upp á líf og dauða en getur
þó ekki ímyndað sér að starfa við
nokkuð annað. „Ég elska þetta starf
og spennuna í kringum það. Enginn
dagur er eins og þér má ekki mis-
takast of oft því þá er skútan fljót
að fara á hliðina, nokkur dræm
kvöld í röð og þá ertu komin í mikil
vandræði,“ útskýrir hún.
Inga ver ómældum tíma í
vinnunni og viðurkennir að hún
líti á staðinn sem sitt annað heim-
ili og sjálfa sig sem húsráðanda. „Ég
held að ég sé algjörlega ómissandi,“
segir hún og hlær. „Og er því eigin-
lega alltaf á staðnum til að fylgjast
með að hlutirnir gangi vel. Ég er hér
á öllum tónleikum og skólaböllum,“
segir Inga sem er óhrædd að grípa
til tuskunnar og ganga í þau störf
sem þarf að gera. „Ég er kannski
svolítið eins og gestgjafi í eigin
veislu, ég skemmti mér ekki eins
vel og gestirnir heldur passa upp á
að allt sé eins og það eigi að vera.
Kannski maður hefði verið greind-
ur ofvirkur sem barn, en mér finnst
best að vera vel virk. Auðvitað getur
þetta verið stressandi og örugglega
fáir sem mundu „fúnkera“ í þessu
starfi en ég gæti heldur aldrei unnið
á skrifstofu, ég mundi segja upp
fyrir hádegi.“
Í gegnum starf sitt hefur Inga
kynnst mörgum þekktum einstak-
lingum, bæði erlendum og inn-
lendum, og viðurkennir fúslega
að henni þyki alltaf jafn gaman
að hitta frægt fólk. „Ég er svakaleg
stjörnusleikja, ólíkt öðrum Íslend-
ingum. Þegar Kiefer Sutherland
kom hingað á sínum tíma þá piss-
aði ég næstum í buxurnar af spenn-
ingi. Annað atvik sem ég mun aldrei
gleyma var þegar Harrison Ford
kom aftan að mér, klappaði mér
á öxlina og spurði; „How are you,
Inga?“. Ég þurfti alveg að fara inn
í eldhús eftir það og skvetta köldu
vatni á mig,“ segir hún brosandi.
„Eins finnst mér alltaf gaman að
hitta íslenska listamenn á borð við
strákana í Sálinni, Gusgus og Emil-
íönu Torrini. Mér finnst heiður að fá
að kynnast þessu fólki og er mjög
uppi með mér að fá að hitta það.“
KEPPNISMANNESKJA ÚT Í
GEGN
NASA fyllir tíu ár núna í nóvember
og hefur gengið í gegnum ýmislegt
á þeim tíma. Fyrir nokkrum árum
stóð til að að byggja hótel ofan á
NASA. Áformin mættu mikilli and-
stöðu, þá sérstaklega hjá tónlistar-
mönnum og -unnendum sem fannst
hugmyndin fjarstæðukennd, og var
Skemmtanadrottning Inga hefur rekið
skemmtistaðinn NASA í tíu ár og er
hvergi nærri hætt. Með henni á myndinni
er hundurinn Bono.
572 3400
Sumarsprengja
30 - 70% afsláttur
Firði, Hafnarfirði • Sími 572 3400