Fréttablaðið - 01.09.2011, Page 26
1. september 2011 FIMMTUDAGUR
Hvað er hátæknisjúkrahús? Það er heilbrigðisstofnun,
þar sem auk hefðbundinna við-
fangsefna almennra sjúkrahúsa
eru leystar af höndum flóknustu
aðgerðir og rannsóknir fyrir til-
stilli nýjustu og um leið dýrustu
tækni sem þekkingarsamfélag-
ið hefur yfir að ráða og með
aðkomu mjög sérhæfðs starfs-
fólks með langa menntun og
mikla starfsreynslu að baki sem
auk þess þarf að hafa nægilega
mörg hinna flóknustu viðfangs-
efna í heilbrigðisþjónustu að
fást við til þess að geta viðhaldið
reynslu sinni og þekkingu. Hús-
næðið, steinsteypan utan um
starfsemina, er og verður aldrei
annað en umbúðir utan um þá
þjónustu, sem þar fer fram.
Steinsteypa ein og sér getur
aldrei orðið hátæknisjúkrahús.
Nú segjast Íslendingar ætla
að fara að steypa upp hátækni-
sjúkrahús? Utan um hvað? Utan
um þann gamla og úr sér gengna
tækjabúnað, sem fremsti spítali
þjóðarinnar hefur að geyma?
Þar sem gamall og um sumt
úreltur búnaður t.d. til geisla-
lækninga, rannsókna og skoðana
hangir nánast saman fyrir vana,
engir fjármunir fást til eðlilegs
viðhalds og enn síður til endur-
nýjunar. Þar sem treysta verður
á gjafir utan úr bæ til kaupa
á ódýrari „hátæknibúnaði“
(sic!) eins og sjónvarpsskjáum,
ómskoðunartækjum – já jafn-
vel borðum og stólum til þess
að sitja á eða rúmum til þess að
hvílast í! Þar sem tugum sjúkra-
rúma, jafnvel heilu deildunum
á Landspítalanum, þarf að loka
ýmist tímabundið eða til lang-
frama vegna þess að ekki eru
til fjármunir til þess að borga
starfsfólki laun? Í landi þar sem
sérfræðingar, jafnvel í grunn-
þjónustugreinum hefðbundins
spítalareksturs, fást ekki lengur
til starfa og þeir, sem fengist
hafa, eru margir hverjir sagðir
vera á förum? Í borg þar sem
ekki hefur verið hægt að tryggja
allt að þriðjungi borgarbúa
grunnþjónustu heimilislæknis?
Ætlar þetta ríki að fara að kaupa
steinsteypu fyrir hið minnsta
fjörutíu þúsund milljónir króna
til þess að byggja hátækni-
sjúkrahús? Umgjörð úr stein-
steypu – utan um hvað?
Íslendingar virðast vilja leysa
öll sín vandamál með því að
kaupa steypu. Í ríki þar sem
ekki eru til nokkrar milljónir
króna til þess að tryggja rekstur
eins framhaldsskóla eru vanda-
mál menningar og mennta leyst
með því að kaupa svo mikið
af steinsteypu á hafnarbakk-
ann í Reykjavík að hið opin-
bera þarf að skuldbinda sig til
langrar framtíðar um 800 millj-
ónir króna á ári til byggingar-
innar – og er þá sjálfur rekstur-
inn eftir. Þetta stórvirki segir
blaðamaður Observer vera verð-
ugan minnisvarða um óráðsíu
Íslendinga fyrir hrun og líkir
því við 60 tommu skjá í hjól-
hýsi. Stór hluti byggingarkostn-
aðarins var þó fenginn að láni
frá erlendum bönkum og hvarf
í djúpið með gjaldþroti lántak-
ans, hins stórhuga fyrirtækis
framkvæmdaaðilans íslenska.
Þriðjungur „Hörpu“ gefinn af
Deutsche Bank! Enginn útlend-
ur banki mun fást til þess að
endurtaka þann leik við bygg-
ingu „hátæknisjúkrahússins“.
Þann kostnað allan verðum við
sjálf því að borga. Þann minnis-
varða um að hrunið breytti engu
á Íslandi munum við því reisa
ein og óstudd. Tveir 60 tommu
flatskjáir í einu og sama hjólhýs-
inu! Sama stillimyndin í báðum!
Sagt hefur verið að alla þessa
steinsteypu eigi að kaupa til
þess að skapa byggingamönn-
um atvinnu. Hátæknisjúkra-
hús á því ekki að reisa sem
umgjörð um hátækniþjónustu
við sjúklinga – þjónustu, sem
naumast er til – heldur til þess
að leysa atvinnuvanda bygginga-
manna. Þeirra hinna sömu og
byggðu allan þann fjölda íbúða,
sem nú standa auðar í Reykja-
vík og nágrenni og bíða eftir því
að þörf verði fyrir þær. Þeirra
hinna sömu og skráðir eru á
atvinnuleysisskrá en ekki hefur
samt tekist að fá til starfa við
þær framkvæmdir sem þó er
verið að sinna – jafnvel þó ítrek-
að sé eftir því leitað.
Mörg og brýn verkefni bíða
úrlausnar í íslenskri heilbrigðis-
þjónustu. Það eina, sem þar alls
ekki vantar, er meiri steypa.
Betur færi á því að gera heldur
eitthvað í málum þeirrar stein-
steypu, sem þar er að grotna
niður. Að byggja Potemkin-tjöld
upp á fjörutíu þúsund milljónir
króna utan um þjónustu, sem
sum hver er ekki til en önnur
gæti vel hætt að vera til ef svo
heldur fram sem horfir, er dýr
skemmtun. Skemmtun við hæfi
Hörpu – óupplýstrar.
Meiri steypa?
Heilbrigðismál
Sighvatur
Björgvinsson
fyrrverandi ráðherra
Þau sluppu ekki framhjá mér póli-
tísku bréfaskrifin á vef Víkur-
frétta um framtíðarhorfur atvinnu-
mála á Suðurnesjum. Að mínu mati
merkileg ritröð sem sýnir svo ekki
verður um villst hvernig pólitískur
boltaleikur fer fram. Það getur
vel verið að það sé ósanngjarnt af
bæjarstjóranum í Reykjanesbæ að
senda stjórnarflokkunum línu þar
sem hann setur stöðu atvinnumála
á Suðurnesjum að hluta á þeirra
ábyrgð. Svo getur líka vel verið að
svarbréfin sem fylgdu í kjölfarið séu
gott dæmi um pólitískt málþóf sem
einkennir tafirnar sem bæjarstjóri
telur upp.
En ég ætla ekki að einblína á póli-
tíska boltaleiki. Þeir leikir munu
ganga bæði beint og endursýnt eins
lengi og þurfa þykir. Mig langar
þess í stað að hvetja til þess að við
sem íbúar á Suðurnesjum, fólkið
sem myndar samfélagið, förum að
vinna saman á vettvangi sem ekki
þarfnast þrýstings, undirskrifta eða
íhlutunar ríkis og bæja.
Vinnu minnar vegna fæ ég innsýn
í daglegar aðstæður fólks í Reykja-
nesbæ. Ég fæ að hitta fólk sem er
að upplifa óþægilega og erfiða tíma.
Atvinnuleysi, fjármagnsskortur,
skuldir og jafnvel heilsuleysi er
smátt og smátt að draga úr fólki
kraft og von. Til eru dæmi þess að
fólk haldi ekki út til mánaðamóta.
Á móti hitti ég líka fólk sem hefur
það gott, hefur efni á sumarleyfum,
getur keypt sér gott í matinn, föt og
skó, og jafnvel endurnýjað bílinn.
Allt þetta fólk á það sameiginlegt
að búa í sama bæjarfélaginu, jafn-
vel sömu götunni eða í sama stiga-
gangi, en lifir samt eins og í tveim
ólíkum heimum. Það er þarna sem
ég vil að við förum að breyta.
Við búum nefnilega ekki lengur
í samfélagi þar sem nóg er að hafa
fyrir alla. Við búum á tímum þar
sem við þurfum að opna augun og
sjá umhverfi okkar, ekki eins og
það var eða eins og það ætti að vera,
heldur eins og það raunverulega er.
Aðstæður á Suðurnesjum eru orðn-
ar slíkar að við þurfum ekki lengur
að vera feimin við stöðu okkar eða
skuldir. Erfiðleikarnir eru orðn-
ir það almennir að við lítum ekki
á frændfólk og vini sem grey sem
illa standa heldur þykir eðlilegra
að bjóða þeim í mat, gefa notuð föt,
og styðja sem vini. Það fer að verða
tilgangslaust að flokka okkur eftir
efnum og við eigum þess í stað að
horfa á gæði fólksins í kringum
okkur.
Það sem ég geri til að bæta sam-
félagið mitt er að ég bíð ekki eftir að
einhver rétti upp hönd og biðji um
hjálp. Ég læt mig skipta máli. Ég er
til dæmis með afsláttarlykil fyrir
eldsneyti og þegar ég kaupi elds-
neyti býð ég einhverjum á næstu
dælu líka afslátt. Í skólanum læt
ég stundum klippa tvisvar af kaffi-
kortinu og þá fær næsti á eftir mér
óvænt frían kaffibolla. Innan fjöl-
skyldunnar ganga notuð föt á milli
manna auk þess sem við gefum föt
og skó af okkur til Fjölskylduhjálp-
ar. Ég hef hjálpað ókunnugu fólki að
snúa fjárhag sínum, þótt lítill sé, úr
óreiðu í skipulag. Ég hef verið sjálf-
boðaliði í Virkjun og líka staðið vakt-
ir í Dagsetri Hjálpræðishersins.
Ef við skoðum umhverfi okkar og
daglegt líf getum við fundið fjöldann
allan af litlum gjöfum og stuðningi
til að gefa öðrum. Bæði innan fjöl-
skyldunnar og úti meðal ókunnugra
í samfélaginu.
Ég legg til að við hættum felu-
leiknum og sýndarmennskunni og
hættum að skammast okkar fyrir
aðstæðurnar. Hættum að hugsa að
annarra líf komi okkur ekki við.
Stærstu vandamál íbúa Suðurnesja
eru ekki persónuleg heldur verkefni
handa samfélaginu í heild. Fjölskyld-
ur, vinir og jafnvel ókunnugir vilja
styðja hvert annað. Ég held það sé
bara enginn að segja það upphátt.
Hvatning til
Suðurnesjabúa
Samfélagmál
Haukur
Hilmarsson
ráðgjafi
!
"#$
% & !
"
$ ! ! '(()
*+
,#-.
-/ . "
",
"
0 /
1,2#3
-/ . "",2# %
&
"
*
/!
4
%
5(''6 $
" 6
!
"4! !
44
% % 6
/& ! '(785((9 /
/4 0 %
&
6" % " $
!
:((
6 6 !
6 / 6
%
6/*
*
/" / 44
; !
/% & !
**
6/*
! /4
;
6
% 0 0 %
$ 6/*
% 44 $ "!
"
% 44
%
!
44 $ * "
!
44 $
"
Fláningahnífur.
Heyrnahlífar,
svartar.