Íslendingur - 18.05.1946, Blaðsíða 3

Laugardaginn 18. maí 1946
ÍSLENDINGUR
3
ÍSLENDINGUR
Ábyrgðarmaður:
KARL JÓNASSON
Sími 24.
Útgefandi: BlaBaútiáfufél. Akureyrar.
Skrifstofa Hafnarstr. 101. Sími 364.
Auglýsingar og afgreiðsla:
Svanberg Einarsson.
Póstliólf 118. '
Prentsmiíja Björns Jónssenar h.f.
„Hvernig er
umhorfs?“
Það er furðulegt, að menn^ sem
eru eiðum bundnir, jafn helgum,
sem Kandaþingmaðurinn Fred Rosc
taldi sig vera við Ráðstjórnarríkin,
skuli hafa nokkra eirð í sínum bein-
urn í „auðvaldsríkjunum“, sem þeir
kalla svo.
Hjer á árunum átti Kommúnisti
einn sæli í borgarráðinu í Stokk-
hólmi. Var hann sí og æ, sem siður
er meðal flokksbræðra hans, að á-
gæta kjör Rússa undir þeirra fram-
úrskarandi stjórnarfari, er hann
nefndi svo. Þá var það eitt sinn,
að borgarfulltrúi nokkur úr ein-
hverjum borgaraflokknum flutti til-
lögu um það, að borgarstjórninni
væri heimiliað að greiða úr sjóði
borgarinnar farareyri handa fimm
fjölskyldum til Rússlands. Var um-
sóknarfrestur ákveðinn um styrkinn,
og gerðu nú sumir ráð fyrir, að
einhverjir Kommúnistar reyndu að
hagnýta tækifærið og fá ókeypis far
til „fýrirheitna landsins“, en það fór
svo, að enginn sótti! Einhver ympr-
aði á því, að hann vildi fara, ef hann
fengi greitt far heim aftur, svo fram-
arlega sem hann yndi þar ekki hag
sínum, en honum var þá bent á,
að ef hann væri svo sannfærður um
ágæti ins rússneska þjóðskipulags,
sem hann ljeti í veðri vaka, myndi
honum ekki geta komið til hugar,
að vilja hverfa úr þeirri Paradís
aftur,úr því að honum hefði heppnast
að komast þangað. •— Það fór svp,
eftir þessa tilraun, að Kommúnistinn
í borgarráðinu var eitthvað fáorð-
ari en áður um sinn um „fyrirmynd-
arríkið“ í Rússlandi. Þessi saga sýn-
ir, að þegar til á að taka og að þeim
sjálfum kemur, eru Kommúnistar
ekki alltaf jafn öruggir um „sæl-
una“ í Rússlandi, sem ætla mætti,
oftir ræðum þeirra óg ritum. Sumir
þeirra manna, sem hvað ákafast
^erjast undir merki hamars og
sigðar, gera það til að koma
sjálfum sér á framfæri til valda
á inum pólitíska vettvangi. Það eru
valdaspekúlantarnir. Þeir eru í öll-
um flokkum.
Aðrir koma sjer fyrir í herbúðum
Eommúnista þann veg, að með því
hækkar í buddu þeirra, og þess vegna
sitja þeir þar lon og don. Það eru
Peningaspekúlantarnir. Þeir eru líka
W í öllum flokkum.
Enn eru inir sanntrúuðu. Það eru
þeir» sem trúa á „föður Stalin“ og
uiil það, er út gengur af hans munni
og þeirra annarra, sem koma opin-
beilega fram af hendi Ráðstjórnar-
ríkjanna, cjg eru einlæglega sann-
færðir um, að allt, sem þessir vald-
hafar gera, sje í fyllsta máta rjett,
að þeir sjeu óskeikulir, og að stjórn-
arform og hagkerfi Ráðstjórnarríkj-
anna sje og verði mannkyninu lil
farsældar. Þetta er þriðja deild
þeirra manna, sem fylla Kommún-
istaflokkinn, og þeir eru líf hans og
sál.
í fjórðu deildinni er svo allur
fjöldini), sem lælur afvegaleiðast
af spekúlöntunum og þeim hinum,
sem eru jafn brennandi í andanum
í sinni kommúnistisku trú, sem tíðk-
ast í ofsatrúarflokkum. Það eru
fjölda margir heiðarlegir og góðir
menn og konur, sem lála afvegaleiða
sig, af því að þeir og þær þekkja
ekki sannleikann um Rússland og
Kommúnismann.
Foringjar Kommúnista kunna á-
gæta vel ina pólitísku áróðurstækni.
Þeir flytja sitt evangelíum um
Kommúnismann. Fólkið sjer hylla
undir sæluríki jafnaðarins, frelsis-
ins og bræðralagsins. „Þetta eigið
þið í vændum, ef þið fylgið okkur“,
segja foringjarnir, og útmála svo
fyrir fólkinu dýrðina í þesSu dásam-
lega „ríki sósíalismans“. — Jafn-
framt lýsa þeir þjóðskipulagi íslend-
♦
inga og stj órnarháttum á þann hátt,
að það megi vekja andstyggð hjá
áhangendum þeirra. Kommúnistar
bregða upp tveiinur myndum: ann-
arri af fyrirmyndinni miklu austur í
Rússlandi og liinni af andstyggð-
ar íhaldsöflunum á íslandi, sem sje
samtaka um að kúga „alþýðuna",
og það þarf auðvitað ekki að taka
það fram, að allir flokkar, nema
Kommúnistar, standa saman að því
kúgunartaki, sem „blessuð alþýðan“
er beitt.
Með þessum áróðri hefir spekú-
löntuin Kommúnista og sanntrúuð-
um flokksmÖnnum, báðum í samein-
ingu, tekist að belekkja til fylgis
við sig nærfellt finnnta part þeirra
manna og kvenna, sem gengu að
kjörborðinu haustið 1942.
En nú kemur að því að athuga,
hvernig muni standa á því, að
Kommúnistaflokkurinn hefir miklu
meira fylgi, miðað við fólksfjölda,
á íslandi en i nágrannalöndunum.
Þess er þá fyrst að geta, að fjarlægð
in frá Rússlandi veldur sjálfsagt
miklu um. Bræðraþjóðir vorar á
Norðurlöndum og Englendingar búa
miklu nær' Rússlandi en við. Þær
þekkja því betur lil alls þar en ís-
lendingar. En því betur, sem memi
þekkja til Ráðstjórnarríkjanna, því
ófýsilegra þykir þeim að fylgja
stefnu þeirra og bindast þeim.
Annað, sem dregið hefir Islend-
inga svo mjög að inu „austræna
lýðræði“, er þetta: íslendingar eru
miklu meiri draumóramenn en
frændur þeirra annars staðar á
Norðurlöndum, að jeg nú ekki tali
um Breta. Oss er títt að mikla fyrir
oss og öðrum ið fjarlæga, og ræður
þar mestu um draumófahneigð vor.
Oss er því miður ekki lagið að líta
nógu raunhæft á menn og málefni.
Það liggur betur fyrir oss í póli-
tíkinni að trúa foringjunum en að
meta og virða með skynsamlegum
rökuin það, sem haldið er að oss á
hverri tíð.
Trúboð Kommúnista er rekið af
meiri ákefð en útbreiðslustarf nokk-
urs annars pólitísks flokks bjer á
landi, og þetta stafar af því, að
Kommúnistar eru ekki einungis
pólitískur jlokkur, heldur einnig og
sjerstaklega trúmálajlokkur. Þar er
prjedikuð trú ■— ekki á inn þríeina
guð — heldur á Stalin og ina rúss-
nesku valdhafa. Fyrirheitna landið,
„vort rjetta föðurland“, sem Konnn-
únistar kalla svo, það er ekki himna-
ríki, heldur Ráðstjórnarríkin, „ríki
sósialismans“, sem þeir nefna svo.
Þeirra sáluhjálp er fólgin í trúnni á
Stalin og Rússland. Út frá þessum
trúarkenningum verður það skiljan-
legt, að maður eins og Fred Rose,
Kommúnistaþingmaðurinn í Kanada,
telur öllum eiðum helgari þann,
sem hann hefir svarið Stalin og
Rússlandi, og á þessum grundvelli
verður það skiljanlegt, að brezkur
Kommúnistaþingmaður lýsir yfir
því, að hann telji allsherjarverkfall
í Bretlandi rjettlætanlegt, ef Rússurn
yrði sagt stríð á hendur af Bretum!
í herbúðum Konnnúnista á íslandi
og um allan heim er boðuð skilyrðis-
laus hlýðni við flokkinn og rússnesku
stefnuna, eins og hún er á hverjum
tíma. Stöðvar Kommúnista, hvar
scm þœr eru í veröldinni, eru rúss-
neskar stöðvar. Þeir, sem bregðast
hlýðnisskyldunni við valdhafa og
„ríki sósíalismans“, liafa varpað frá
sjer trúnni. Þeir éru svikarar, eins
og það er orðað, við málstað sósial-
ismans. •
Iiiir kommúnistisku trúbrœður
eiga aðeins eitt föðurland, og það
er Rússland. Það skiptir ekki máli,
hvar þeir eiga heima. Þeim á að vera
ljúft og skylt að vinna fyrir það,
sbr. njósnirnar í Kanada og um-
mælin um allsher j arverkfallið í
Bretlandi.
Það er náttúrlega ekki undarlegt,
þó að þjóðlyndir menn í öllum lönd-
um telji nokkra hættu stafa frá þess-
um pólitíska trúarflokki fyrir sjálf-
stjórnaröryggi ættlanda þeirra. En
til þess að reyna að forða sjer frá
því, að landráðagrunur falli á ina
kommúnistisku trúbræður, grípa
þeir alls staðar lil sama ráðsins.
„Hættan slafar ekki frá okkur, held-
ur frá ykkur þarna“, segja þeir, og
benda á ina borgaralegu flokka í
hverju landi. „Við“, halda þeir á-
fram, „erum inir einu sönnu ætt-
jarðarvinir. Okkur einúíri að
treysta“. Já, þeir ryðjast fast um
og bera aðra flokka svikum og land-
ráðabrigzlum. Er skemmst á að
minnast gauragang þeirra í her-
stöðvamálinu og blekkingar allar.
Enginn flokkur á íslandi liampar
jafn oft svikarabrennimarkinu yfir
höfðum andstæðinga sinna sem
Kdmmúnistaflokkuritm (Samein-
ingarflokkur alþýðu — Sósíalista-
flokkurinn). Það gera oddvilar
flokksins ii 1 þess að reyna að leiða
athyglina frá sjálfum sjer og sinni
iðju. Þessir menn eru samherjar
Fred Rose, sem fyrr er nejndur,
Kuusinen ins finnska og annarra
slíkra Jcarla.
Ef íslenzkir menn og konur, sem
fylgt hafa Konnnúnistum hjer á landi
að málum, vissu sannleikann um
flokksstarfsemi Kommúnista, rúss-
neska valdhafa og um kjör þjóðanna
í Ráðstj órnarríkj unum og annars
staðar, þar sein Rússar ráða, þá
myndi meiri hluti þess fá andstyggð
á flokknum og snúast gegn honum.
Vita kjósendur Konnnúnista ið
sanna um vinnuhörku og kaupkjör í
Ráðstjórnarríkjunum? Ef þeir vjssu
þaff, myndi fæstir þeirra óska sjálf-
um sjer og börnum sínum þejrra
lífskjara.
Vita kjósendur Kommúnista ið
sanna um jafnrj ettið í Ráðstjórnar-
ríkjunum?
Ef þeir vissu það, myndi fæstir
þeirra vilja kjósa sjer og börnum
sínum til lianda það niikla misrjetti,
sem er þar ríkjandi?
Vita kjósendur Konunúnista ið
sanna um frelsið í Ráðstjórnarríkj-
unum?
Ef þeir vissu það, að engir póli-
tískir flokkar eru leyfðir í Ráð-
stjórnarríkjunum við hliðina á
Kommúnistaflokknum, myndi þeir
óska ins sama á íslandi?
Vita kjósendur Kommúnisla ið
sanna um stjettarbræðralagið í
Ráðstj órnarríkj unurn ?
Ef þeir vissu um inn mikla mis-
mun, sem er á launuin og öllum
kjörum þjóðanna í þessum ríkjum,
myndi fæstir þeirra kjósa þá skipan
hjer á landi.
Sannleikurinn er sá, að geip
Konnnúnista um frelsið, jafnrjettið,
bræðralagið, afkomuna og ánægj-
una í ráðstj órnarríkj unum er ein in
mesta blekking, sem nokkurn tíma
hefir verið beitt í heiminum.
1 Ráðstjórnarríkjunum er ríkið,
vald þess og auður, fyrir öllu.
Einstaklingunum ber að byggj a þetta
volduga og mikla ríki upp, á kostn-
að persónulegs frelsis þeirra.
Hætt við, ef íslenzkir alþýðumenn
sæi þessa mynd ófalsaða blasa við
augum sjer í nálægð, að þeim þætti
lítið verða úr þeim gleðiboðskap,
sem oddvitar Kommúnista hjer eru
að boða þeim frá Rússlandi.
Sannleikui*inn er sá, að rússneskir
valdhafar keyra milljónirnar áfram
til þses að byggja upp heljarmikið
stórveldi, sem að víðáttu, herafla og
auð á að taka langt fram inu gamla
rússnéska keisaradæmi.
Er þetta harðstjórnarveldi líklegt
til bess að tryggja heimsfriðinn?
Leggið hlustirnar við frjettunum
í útvarpinu ykkar frá ráðstefnum
Oryggisráðsins og utanríkisráðherra
fjórveldanna. Hvað finnst ykkur
sjálfum?
Eru ekki einmitt fulltrúar Ráð-
stjórnarríkjanna að torvelda alla
alheimsfriðárpólitík, með landa-
græðgi sinni og yfirgangsstefnu?
Finnst ykkur líklegt, að trygging
friðarins í heiminum fáist eftir þeim
leiðum, sem Rússarnir ganga? Nei
— og aftur nei!
Nú er svo komið, að í allri Vestur-
Évrópu, í Bretlandseyjum, á Norð-
urlöndum, hvarvetna um Ameríku,
í Kína, Ástralíu og alls staðar í
heiminum, utan áhrifasvæðis Ráð-
stjórnarríkjanna, setur inn mesta
ugg að mönnum út af ofbeldi og
yfirgangi einræðisherranna í Ráð-
stjórnarríkjunum. Utan þessa áhrifa-
svœðis er tíminn þegar farinn að
vinna gegn rússnesku stefnunni,
hvort sem henni er beitt innan vje-
banda Ráðstjórnarríkjanna eða ann-
ars staðar. Sá tími kemur ■— og er
ekki langt undan — að Kommúnista-
flokkarnir utan Ráðstjórnarríkjanna
mimu leysast sundur. Samfj élagsandi
hverrar þjóðar mun orka til lömun-
ar og sundurleysingar þeim rúss-
nesku hjáleigusveitum, sem stofnað-
ar liafa verið frá rússneska höfuð-
bólinu í Moskva.
Við skulum segja, að þingmenn
Kommúnista og aðrir forustumenn
lijer á landi hafi svo margt nytsamt
gert- og merkilegt til málanna lagt,
þrátt fyrir rússneskan undirlægjuhátt
sinn og blekkingar, að viðurhluta-
mikið kunni að vera þess vegna að
ryðja þeim úr Alþingissætum. Ein-
hverjir kunna að hugsa á þessa leið.
— Og skulum við þá athuga, hvort
nokkur heil brú muni vera í því, að
þeir hafi reynst dugandi fjelagsmála-
frömuðir, hugkvæmir um löggjöf
eða duglegir til nytsamra fram-
kvæmda.
En — einnig á þessu sviði vitnar
tíminn og reynslan gegn þeim.
Við skulum taka það, sem næst
er hendi.
Ilvernig hefir þeim gengið að reka
Pönlunarfjelag Verkalýðsins hjer á
Akureyri? Vilja þeir svara því?
Hvernig gekk samherjum þeirra á
Siglufirði rekstur Kaupf j elagsins
þar?
Það er frægt orðið að endemum
um land allt.
Ýmislegt er eftir í pokahorninu,
og liggur ekki á að tína það allt til
undir eins.
Svo var það um herstöðvarnar.
Allir muna, hvernig Kommúnistar
ljetu í því máli, þóttust einir vera
sannir íslendingar — allir hinir
landráðamenn! En hvað kom í ljós,
þegar málið var skýrt fyrir opnum
tjöldum á Alþingi? Að ríkisstjórnin
í heild sinni og Alþingi vísaði á
bug tilmœlum Bandaríkjanna um, að
þau hefði herstöðvar hjer á landi,
eftir það að endir er bundinn á ó-
friðinn. Um þetta stendur þjóðin
samhuga.
Eitt af Reykjavíkurblöðunum
(Mbl.) lætur svo um mælt, í sam-
bandi við þetta:
„...... En það gefur auga leið,
að hjer er ekki nema hálfnað verk.
Jafnframt þarf að gera gangskör af
því, að ekkert herveldi hafi hjer
pólitískar vígstöðvar. Á meðan hjer
er starfandi flokkur stjórnmála-
manna, sem játast undir yfirráð her-
veldis, getur þjóðin ekki talið sig
óhulta.
íslendingar, sem unna frelsi og
lýðræði, geta ekki greitt flugumönn-
um erlends ríkis atkvæði sitt. Áhrif
„ins austræna lýðræðis“, sem svo
hefir verið kallað, verða að hverfa
úr íslenzku þjóðlífi. Þau verða að
hverfa á lýðræðislegan hátt — hverfa
við kjörborÖið.
Hver einasti frjálshuga íslending-
ur, sem veit fótum sínum forráð, og
hefir látið í Ijós vanþóknun sína á
amerískum herstöðvum, getur ekki