Íslendingur


Íslendingur - 19.06.1946, Blaðsíða 1

Íslendingur - 19.06.1946, Blaðsíða 1
XXXII. árg. 25. tbl. Miðvikudaginn 19. júní 1946 íslenzka þjóðin vill efnahagsiegar framfarir á grund- ' velli lýðræðis og einstaklingsfrelsi s Þetta verður aðeins tryggt með samstarfi allra stétta í anda Sjálfstæðisstefnunnar. ÞÁÐ fór vel á því, að einmitt á fæðingarári hiris íslenzka lýðveldis skyldi forustumönnum verklýðs- samtakanna á íslandi skiljast það, að eina ráðið til þess að skapa almenna velmegun í landinu væri ein- læg og víðtæk samvinna verkamanna og atvinnurek- enda á lýðræðislegum grundvelli. Þetta samstarf hef- ir þegar borið heillaríkan ávöxt og einnig sannað þjóðinni það, að hún hefir ekki efni á því að skipa sér niður í harðvítuga stéttaflokka, sem hver um sig berst einhliða fyrir hagsmunum ákveðinnar stéttar í von um kjörfylgi hennar og vilja lítt vægja, þótt al- þjóðarhagsmunir krefjist þess. SJÁLFSTÆÐISFLOKKURINN hefir einn allra flokka í þessu landi veriS flokkur allra slétta. Helzta kjör orð hans hefir verið og er enn: Stétt meS stétt. SjálfstæSismenn hafa á þaS bent, aS þótt hver stétt hefSi sín sérstöku hagsmunamál, væri þó stærsta hagsmunamál þeirra allra sameiginlegt: AS þjóSfélaginu í heild vegnaSi sem bezt. Atvinntirekondur og verka menn eiga að vinna saman REYNT hefir veriS meS öllu móti aS gera SjálfstæSisflokkinn tor- tryggilegan, einkum í augum verka- manna. Flokkar þeir, sem hafa ætlaS sér aS klifra upp í valdastólana af herSum verkamanna hafa reynl aS telja þeim trú um, aS SjálfstæSis- flokkurinn væri þeirra svarnasti ó- vinur, og allt hans tal uiji samvinnu verkamanna og atvinnurekenda undir merkjum hans væri eingöngu tilraun atvinnurekenda til þess aS rjúia stéttarsamtök verkalýSsins. í samræmi viS kenningu sína um stéttabaráttuna, hafa kommúnistar haldiS því fram, aS milli atvinnurek- enda og verkamanna hlyti ætíS aS vera miskunnarlaus harátta. ÞaS er rétt og einkar eSIilegt, aS ^eginþorri atvinnurekenda hafi skip- aS sér undir merki SjálfstæSisflokks- ins. SjálfstæSisstefnan boSar einmitt athafnir og framkvæmdir og vill stuSla aS eflingu atvinnuveganna á ollum sviSum. ÞaS er því dálítiS eilikennilegt, þegar andstæSingar '’jálfstæðismanna bera þeim þaS á brýn, aS þeir séu þröngsýnir aftur- lialdsmenn, þegar þéss er gætl, aS ineginhluti allra framkvæmda á þessu landi hafa veriS unnar af bjartsýnum atorkumönnum, sem liafa trúaS á þær frumkenningar SjálfstæSisslefnunnar, aS þjóöfélags- borgurum bæri hverjum og einum aS beita orku sinni til þess aS skapa blómlegt athafnalíf en liggja ekki fram á lappir sínar ög heimta brauS sitt og sinna frá ríkinu. ÞaS er staSreynd, aS í atvinnu- málum er þaS oftast einkaframtakiS, sem rySur brautina, en hiS opin- bera kemur síSar til skjalanna. Hér á landi hefir einkaframtakiS lagt undirstöSu þess atvinnurekstrar, sem til er í landinu. SjálfstæSismenn hafa alltaf bent á þaS, aS verkamenn og atvinnurek- endur ættu ekki aS skipa sér í fjand- samlega hópa, því aS hagsmunir þeirra væru í meginatriSum þeir sömu: AS skapa sem blómlegast at- vinnulíf til þess aS allir verkamenn gætu haft vinnu viS sem arSbær- astan atvinnurekstur. Og þaS er ein- mitt þetta sjónarmiS, sem hefir fengiS viSurkenningu í stefnu nú- verandi ríkisstjórnar. Verkamenn eiga að hafa atvinnuöryggi, án þess að þurfa að fórna frelsi sínu. SOCIALISTAR hafa nú um stundar- sakir fallizt á aS ganga til stjórriar- samstarfs um víStæka atvinnuskipu- lagningu af hálfu liins opinbera, en á grundvelli einkarekstrar og ein- slaklingsfrelsis. Þeir hafa sjálfir lýst því yfii% aS stjórnarstefnan væri í meginatriSum byggS á stefnu Sjálf- stæSisflokksins. ÞaS mun óliikaS mega fullyrSa þaS, aS íslenzka þjóSin mun nær öll telja þessa stefnu líklegasta til þess aS tryggja hamingjuríkja fram- tíS þjóSarinnar. Landsfundur Sjálf- stæSismanna hefir lýst því yfir, aS hann teldi þessa stefnu vera í sam- ræmi viS stefnu SjálfstæSisflokksins og væri flokkuriim því eindregiS fylgjandi, aS haldiS yrði áfram á þeirri braut, sem mörkuð hefir ver- iS. Socialistar vilja fá verkamenn og aSra alþýðu til þess að veita sér brautargengi við að koma hér á stofn socialislisku þj óðskipulagi. Þeir hafa boðið verkamönnum gull og græna skóga í því sæluríki sínu, og verkamönnunum er sagt, aS þar eigi þeir sjálfir að eiga öll atvinnu fyrirtækin. Þessi boðskapur hljómar óneitan- lega fallega í eyrum, en harin hefir ekki reynst eins glæsilegur í fram- kvæmdinni. Eitt stórveldi heims hef- ir tekiS upp socialistiskl sljórpskipu- lag. Þar geta íslenzkir verkamenn séS fyrirmynd þeirra kjara, sem soci- alisminn ætlar verkamönnunum í ríki sínu. Oss er sagt, aS þar sé ekkert atvinnuleysi. Þar þurfa verka- menn heldur ekki aS hafa fyrir því aS semja um kjör sín viS atvinnu- rekendur, því aS ríkiS er eini at- vinnurekandinn og þaS ákveSur kaup verkamarinanna. Þar mega verkamenn ekki gera verkföll, en hér á voru „kapitalistiska“ íslandi er verkfallsrétturinn talinn dýrmæt- asti rétlur verkamannsins. SjálfstæSismenn eru þeirrar skoS- unar, aS hægt eigi að- vera aS tr^ggja efnahagslegt öryggi verka- manna án þess aS svifta þá nokkru af þeim borgaralegu lýSréttindum, sem vestræna lýSræðisþjóSskipulag- iS veitir þeim. Þeir tclja, að með frjálsum samtökum verkamanna og sjálfstæðra atvinnurekenda sé auðið að skapa svo blómlegl atvinnulíf, aS allir Islendingar geti orðið efna- lega sjálfstæðir, og enginn þurfi að líða skort. Verkamenn og atvinnu- rekendur eiga að vera jafn réttháir aðilar í því samstarfi og stéttasam- tök beggja verða að lúta forustu manna, sem vilja leggja sig fram um að láta fyllsta réttlæti ráða í skiptingu arðsins af atvinnurekstrin- um milli þessara aðila. SjálfstæSismenn líta svo á, að ríkiS eigi að vera nokkurs konar samhjálp eða samtrygging borgar- anna. ÞaS á að gæta þess, að borg- ararnir beiti ekki hvorn annan rang- indum í viðskiptum sínum. ÞaS á að greið’a fyrir einstaklingunum í lífsbaráttu þeirra og örfa þá til nyt- samlegra athafna. Þá telja Sjálf- stæðismenn, að ríkisvaldinu beri að gera vísindalegar áætlanir um nauð- synlegar framkvæmdir í landinu og megni einstaklingar eða félagssamtök borgaranna ekki að lirynda þeim i framkvæmd, beri ríkinu að gera það. Sjálfstæðisstefnan er stefna frámtíðarinnar. SIFELLT fleiri verkamönnum er að verða það ljóst, að það er einmitt þessi stefna SjálfstæSisflokksins, sem er líklegust til að tryggja þeim lífvænlei svipta hafa líka, með Iiluldeild sinni í nú- verandi ríkisstjórn, sajmað íslenzkri alþýðu það, að með samvinnu þjóð- félagsstéttanna er hægt að tryggja hverjum manni efnahagslegt frelsi án þess að skerða andlega frelsið. MeS sameiginlegu átaki allra stétta er auðið aS skapa hér á Is- landi fyrirmyndarþjóðfélag. Sjálf- stæSisflokkurinn heitir á alla góða íslendinga til samstarfs um þá miklu hugsjón. Stefna hans getur ein gert þSssa hugsjón að veruleika. ö kjör — og það án þess aS þá frelsi þeirra. Socialistar Sigurður E. Hlíðar andvígur erlendum herstöðvum. StúdentablaSið „Vér mótmæl- um allir“ hefir beint þeirri spurn- ingu til allra frambjóðenda, hvort beir séu því fylgjandi, að erlendu ríki eða ríkjum verði veittar her- stöðvar á Islandi. SigurSur Ein. HlíSar, frambjóðandi SjálfstæS- isflokksins á Akureyri, hefir sent útgáfustjórn blaðsins svohljóS- andi svar: „Er mótfallinn því að nokkru erlendu ríki verði veittar herstöSvar á ís- landi.“ Vér væntum þess, aS allir fram- bjóSendur taki sömu afstöðu í þessu mikilsverSa máli. FARIÐ EKKIUR BÆNUM ÁN ÞESS AÐ KJÖSA LITLI FLOKKURINN HELDUR ENN, AÐ HANN SÉ ORÐINN STÓR KOSNINGAR VERÐA EKKI UNNAR MEÐ „SKAPSMUNAÞUNGA“ EINUM SAMAN, EF KJÖRFYLGIÐ VANTAR SOGÐ er sú saga um smávaxinn mann, sem lengi hafði átt sér þá ósk heitasta að ná fullri líkamsstærð, að hann hafi nótt nokkra dreymt, að hann væri o/ðinn stór. Og sjá, þegar hann vaknaði af þessum sælu- draumi, fann hann, að hann náði gafla á milli í rúminu. Hann hrópaði „Eg er orðinn stór, ég er orðinn stór.“ En hvílík sorg, er hann uppgötv- aði hið sanna: Hann lá þversum í rúmi sínu. Hinum mætu foringjum AlþýSuflokksins hér á Akureyri er líkt fariS og þessum manni. Þá hefir lengi dreymt um að eignast stóran hóp fyJg- ismanna. Eftir bæjarstjórnarkosningarnar í vetur, fannst þeim þeir vera orSnir svo stórir, að þeir gætu spyrnt í báða gafla valdarúmsins. Þeir eru um það eitt frábrugðnir smávaxna manninum, að hann reyndi ekki aS blekkja sjálfa sig, eftir að hann komst að hinu sanna, en kolle- gar vorir við AlþýSumanninn rjúka upp meS óbótaskömhium, er vér í allri vinsemd reynum að koma þeim í skilning um þaS, að þeir liggja líka þversum í sínu rúmi. En þeir góðu menn mega vita, að vísbending vor var engin blekking, heldur bláköld staðreynd. Fylgi A-listans í vetur sýnir ekki hið raun- verulega fylgi Alþýðuflokksins: Hundruð þeirra atkvœða munu nú skiptast á milli annarra floklca, en meginhlutinn þó falla tiTSjálfstceðis- jlokksins og tryggja lionum glœsilegan sigur. Vilji AlþýSuflokkurinn ekki nú þegar horfast í augu við þá stað- reynd, að harin' verður áfram að sætta sig við að vera lítill flokkur, verðum vér að láta kosningaúrslitin um að gera honum það skiljan- legt.

x

Íslendingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Íslendingur
https://timarit.is/publication/675

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.