Íslendingur - 13.11.1946, Blaðsíða 5

ISLENDINGUR
5
Miðvikudaginn 13. nóvcmbcr 1946
Donald Q. Coster
„Við biðum ykkar”
við Dakar.
Eg hugsaði nú hratt og hugleiddi.
hvort Auer hefði setl þá Walter og
förunauta hans til þess að njósna um
mig og þeir væru því að reyna að
lokka mig í gildru, eða hvort þarna
væri að koma upp í hendurnar á
mér hentugt tækifæri til þess að ná
sambandi við þenna mikla mann.
Eg var enn að vella þessu fyrir mér,
þegar Austurríkismaðurinn, sem ég
enn ekki vissi, hvað hét, sneri sér að
mér. „Svo að þér eruð nýkominn frá
London,“ andvarpaði hann. „Eg
þekki þar dásamlega stúlku. Ef ég
gæti nú bara komizt þangað.“ Eg
hafði tekiS upp veski mitt til þess aS
horga reikninginn. Skyndilega stökk
Austurríkismaðurinn næstum því yf-
ir borðið til mín. „Þetta er hennar
skrift,“ hrópaði hann, og benti á
umslag, sem lá innan í veskinu mínu.
Þetta var bréf, sem ég hafði fengið
frá stúfkunni í London,og skrift henn
ar var stór og greinileg. — Og mað-
urinn var auðvitað Freddy, sem hún
hafði beðið mig að finna.
Mér datt dálítið bragð í hug þelta
kvöld. Eg ætlaði að látast vera kjána
legur og málugur spjátrungur og
láta Austurríkismennina fá í grobb
yrSum mínurn ýmsar réttar, en lítil-
vægar upplýsingar, sem ég ætlaðist
svo til, að þeir flyttu Auer. Eg hafði
lesið um slík hrekkjabrögð í skáld-
sögum, en hafði þó ekki mikla trú á,
að þau myndu heppnast. En mér gat
ekki dottið annað betra í hug.
A.uer lét blekkjast.
Nokkrum dögum síðar kom það í
ljós, að Auer ekki aðeins trúði Aust-
urríkismönnunum, þegar þeir skýrðu
honum frá kunningsskap sínum við
mig, heldur lagði að þeim aS reyna
að fiska eitthvað upp úr mér.
„Já, þeir eru allir saman flón,
þessir Ameríkumenn. Ef maður hell
ir þá fulla, glopra þeir öllu út úr
sér.“
ÞaS var auðvelt að uppfylla fyrstu
-óskir Auers um upplýsingar. Hers-
höfðinginn var sýnilega að reyna
áreiðanleik minn með því að fá upp-
lýsingar um smáatriði.
En andstætt venju voru Austur-
ríkismennirnir tveir alláhyggj ufull-
ir, er ég hitti þá eitt sinn. HershöfS-
inginn hafði verið mjög æstur kvöld
ið áður. „ÞiS austurrísku svín,“
liafði hann öskrað. „ÞiS þekkið alls
ekki þenna Ameríkumann. ÞiS haf-
ið stolið peningum mínum.“ Freddy
og Walter fullvissuðu hann um það,
að þeir þekktu Ameríkumanninn á-
gætlega, og að þeir gætu sannað það.
»Sannið það þá, og það fljótt, ella
6kal ég sýna ykkur, hvað það kostar
að blekkja þýzkan hershöfðingja.“
Síðari grein
Nú þótti mér áætlun mín standa
höllum fæti. Auer hafði fengið ein-
hvern grun. Ef hann nú setti and-
njósnalið sitt okkur til höfuðs, þá
var mikil hætta á ferðum fyrir alla
njósnastarfsemi okkar, sem hingað
til hafði á undraverðan hátt sloppið
við öll afskipti Þjóðverja. Allt í
einu dalt mér ráð í hug. Ef hershöfð
inginn vildi komast að raun um,
hversu góðir vinir við værum, því
l’á ekki að segja honum, að hann
skyldi annað kvöld koma á svarta-
markaðar-veitingahúsiS niðri viS
liöfnina og sjá okkur borða þar miS-
degisverS saman.
„Eg skal sannarlega leika svo, að
hann sannfærist,“ bætti ég við.
Austurríkismönnunum varð nú
rórra innanbrjósts. „Og hershöfð-
inginn skal fá að borga brúsann,“
sagði Walter alvarlega.
Eg mun aldrei gleyma þessu kvöldi
ViS vorum allir jafn taugaóstyrkir,
og vorum rélt byrjaðir að borða
svarta markaðar ribbungana okkar,
þegar hinn magri, ljóshærði, leyni-
legi drottnari hinna frönsku land-
svæða í NorSur-Afríku strunzaði inn
í salinn ásamt ýmsum helztu embætt-
ismönnum hinnar þýzku vopnahlés-
nefndar og settist í nánd við okkur.
Leikaraskapur, sem borgaði sig
Mér fannst allan tímann hershöfð-
inginn stara á lmakkann á mér.
Brátt lét ég til skarar skríða. Eg
barSi í borðið, sagði nokkrar sög-
ur um starfsemi utanríkisráðuneytis-
ins, heimtaði mcira vín, þvaðraði
einhverja vitleysu við þjóninn, sló
stöðugt á öxlina á Walter og Freddy
og gaut öðru hverju fjandsamlegu
augnaráði til ÞjóSverjanna — en
stóð þó á öndinni af eftirvæntingu.
Austurríkismennirnir hresstust nú
smám saman. „PrýSilegt,“ tautaði
Walter. „Herra hershöfðinginn er
ánægSur. Hann er ekki lengur hörku
legur á svipinn. Þér hafið haft góð
áhrif á hann.“
Til þess aS reka smiðshöggiS á
allt saman, stöðvuSum við seinna
bifreið okkar fyrir framan þýzka
sendiráðið og sungum þar hásum
drykkj umannsrómi.
Daginn eftir afhenti Freddy hers-
höfSingjanum mörg þúsund franka
reikning fyrir miðdegisverð okkar.
Auer geislaði af ánægju, er liann
greiddi reikninginn og myndarlega
þóknun að auki. „Ágætt, piltur
minn,“ sagði hann hlæjandi. „Reyn-
ið þér nú að fá eitthvað mikilvœgt
um Ameríkumenuina upp úr þess-
um fábjána.“
Eg gat naumast trúað, aS ég hefði
verið svona heppinn. Hershöfðinginn
tók nú að bjóða Austurríkismönn-
unum í allar hinar óhóflegu veizlur
sínar. Þar heyrðu þeir rætt um mörg
atriði, sem vöktu mikla athygli okk-
ar. Þýzkir efnafræðingar unnu nú
að því að framleiða í stórum stíl
nýja gastegund. Yfirherstjórnin
hafði hætt við þá hugmynd sína að
gera innrás í Norður-Afríku gegn-
um Spán. Á hverju kvöldi sendum
við slíkar smáfréttir gegnum sendi-
tæki okkar og með hraðboða.
Oðru hverju gaf ég Freddy og
Walter í skyn, að amerísk innrás
væri í vændum. í júlí varð það
greinilegt, að Auer var órólegur, því
að hann gaf Austurríkismönnunum
fyrirskipun um aS helga sig alger-
lega því hlutverki að komast að raun
um, hvenær og hvar Ameríkumenn
hefðu í hyggju að láta höggið ríða.
f
Bombunni kastað.
• „Segið Auer,“ sagði ég, „að nú
sé að lokum endanlega gengið frá
innrásaráætluninni. ViS göngum á
land við Dakar seint í haust.“ Eg
svaf ekki mikið næstu nótt. Myndi
Auer gleipa agniS? ESa höfðu
Freddy og Walter í samráði við
Auer leitt mig í gildru, sem ég ætl-
aði að leiða Auer í. Ef ég hafði
reiknað skakkt, var ég ábyrgur fyr-
ir dauða margra bandamannaher-
manna.
Morguninn eftir komu Austurrík-
ismennirnir Jagnandi. Hershöfðing-
inn hafði öskrað af gleði. „Við skul-
um víst taka á móti amerísku svín-
unum. Þeir ganga beint í gildruna.
Við verSum strax að senda yfirher-
stjórninni þessar fréttir.“
Hann hafði sent sendiboða í allar
áttir og lirópað á aðstoöarforingja
sína, og löng skýrsla var send af
staS til Weisbaden. Svo höfðu tapp-
arnir flogið úr kampavínsflöskun-
um, og skálað hafði veriS hvað eftir
annað — fyrir Hitler, fyrir þýzkum
vopnaheiðri, fyrir „hinum hugdjörfu
austurrísku vinum“ Auers — og að
lokum fyrir „hinum heimska Banda-
ríkjamanni“. Freddy og Walter
hlutu gildan fjársjóð að launum.
Eg hafði leyst af hendi minn hluta
af áætluninni um gerfiinnrásina við
Dakar. Auðvitað voru ýmsar fleiri
blekkingatilraunir hafðar í frammi,
áróðri mínum til stuðnings, og í því
skyni að auka grun ÞjóSverja um
innrás við Dakar, voru ýms „leynd-
armál“ látin leka út.
Nokkrum mánuðum seinna lifði
ég eftirvæntingarfyllstu stund ævi
minnar. Innrásardaginn gekk ég á
land við Oran, í um það bil 3000
kílómetra fjarlægð frá Dakar. Inn-
Framh. á 7. síðu.
I
Fyrirliggjandi
NiðursoðiS Kjöt
&
&
|
&
§
Kæfo
Fiskibollur (Hekla)
Fiskibúðirtgur (Hegla)
Grænor baunir
Síld í oiíu og fómaf
Kindasvið
Gulrætur
Gulrætur m/gr. baunum
Grænkól
„Karvekaal"
Sandw. Spreod
Rauðrófur
Águrkur
Sjólax
Þurrkað kólmeti og súpujurtir, fl. teg.
Þurrkaður laukur í st.
Grænar baunir í lausri vigt
Sætar möndlur í pökkum
Suceat — Hjartarsalt — Natron
Sinnep — Kanell — Kjötkraftur
Ribsberjasaft — Búðingsduft
Syrop — Kryddvörur í bréfum
Harðfiskur í % oqV-í kílós pökkum
Kerti, stór og smá (Hreinn)
Állar fáanlegar kextegundir frá Reykjavík;
Burstavörur, fjölda tegundir
Bökunardropar, allar fáanlegar teg.
EFNAGERÐARVÖRUR
t. d.: Sósulitur
Ávaxtalitur
Edik og Ediksýra
Ostahleypir
Eggjalitur
Salatolía
Hárvötn, og fleira og fleica.
Heildverzl. Valg. Stefánssonar
Sími 332 — Akureyri.
PAPPÍRSVÖRUR:
Væntanlegt mjög bráðlega:
Sænskur umbúðapappir, 20 — 40 og 57 cm. \
HEILDVERZL.
VALG- STEFÁNSSONAR
| Sími 332 — Akureyri |