Íslendingur - 09.04.1947, Blaðsíða 4

Fréttatilkynningar frá
Ríkisstjórninni.
Samkvæmt upplýsingum fró sendi-
ráð'i ígknds í Kaupmannahöfn er
Sameinaða Gufuskipafélagið í Kaup
rnannahöfn byrjað að veita viðtöku
pöntunum á farrými til íslands á
komandi sumri. Pantaðir farmiðar
verða að greiðast í síðasta lagi ein-
um mánuði áður en skipið á að
leggja af stað samkvæmt áætlun. Eftir
þann tíma er ekki hægt að skila far-
miðum eða fó þá endurgreidda.
Utanríkisráðuneytið vill benda al-
menningi ó, að sendiráðið í Kaup-
mannahöfn getúr af þessum ástæðum
ékki tekið: að sér að ábyrgjast
greiðslu á fargjöldum frá Kaup-
m^nnahöfn. Er mönnum■ því ráðlagt
að-snáa sér til umboðsmanna gufu-
skipafélagsins í Reykjavík.
. Utanríkisróðuneytið,
Reykjavík. 27. marz 1947
í tilefni af árás, sem: hr., alþingis-
maður Brynjólfur Bjarnason . varð
fyjrir af amerískum hermanni aðfara-
nótt 1. apríl s. 1., er alþingismaðurinn
sat í bifreið »inni fyrir utan Þing-
holtistræti 18 í Reykjavík, hefir
sendifulltrúi Bandaríkjanna látið
uppi við -útanríkisráðherra- einlæga
•hryggð -yfir atburði þessurn og lýst
yfir.því, að sökudólgurinit hafi þeg-
ar verið handtekinn og verið látinn
læta ábyrgð gerða sinna svo sem lög
standa til. Þá hefir einnig orðið sam
komulag um, að þann stutta tíma,
sem hermenn eiga enn eftir að dvelja
hér vegna gæzlu Keflavíkurflugvall-
arins verði þeim bannað að yfirgefa
herbúðirnar þar.
Reykjavík, 1, apríl 1947.
★
Sendifulltrúi Bandaríkjanna hefir
með bréfi til utanríkisróðherra dags.
1. apríl tilkynnt utanríkisráðherra,
að vegna þess að herflutningaskipi
hlekktist ó í hafi og af öðrum ófyrir-
sjáanlegum atvikum hafi reynst ó-
framkvæmanlegt að ljúka brottflutn-
ingi Bandaríkjahersins héðan frá
landinú fyrir 5. apríl, svo sem um
hafi verið samið, þar sem ekki sé
öruggt, að herflutningaskip það, sem
kernur í stað þess, er á hlekktist, komi
hingað til lands fyrr en þann 8, apríl.
Ríkisstjórn íalands.hefir tekið gild
ar ástæður þær, sem færðar hafa ver-
ið fyrir drættinum, en þó tilskilið,
að brottflutningur hersins hefjist
strax við komu.skipsins, enda sé þá
ráðgert að það verði ekki síðar en
8 apríl. Ennfremur-hefir orðið sam-
komulag um, að hermennirnir fari
eigi út fyrir takmörk Kefiavíkurflug-
vallarins þar til þeir verða fluttir á
brott, svo sem áður hefir verið til-
kynnt. \
Uianríkisráðuneytið, 2. apríl 1947.
Síðastliðið ár samþykkti þing
Bandaríkjanna fjórveitingu til heim-
flutnings látinna hermanna og greftr-
unar þeirra í Bandaríkj unum. Undan
farin ár hafa verið grafnir hér á landi
á annað hundrað amerí^kir hermenn
og sjómenn. Nú hafa hlutaðeigandi
íslenzk stjórnarvöld sarnkv. tilmæl-
um Bandaríkjastjórnar leyft fyrir
sitt leyti brottflutning hinna lótnu
og eru nýkomnir hingað til lands
tuttugu amerískir hermenn til að
undirbúa og sjá um brottflutninginn,
Þar sem allmargir hinna látnu hafa
veríð grafnir utan Reykjavíkur er
gert ráð fyrir að eigi verði hægt að
ljúka brottflutningnum á skemmri
tíma en þremur mánuðum.
Utanríkisráðuneytið,
Reykjavík, 27. marz 1947
★
Hingað er komin sendinefnd frá
Noregi til að ræða við íslenzku rík-
isstjórnina um viðskipti milli íslands
og Noregs. «
í dag hafa þéssir menn verið skip-
aðir í nefnd til að ræða við norsku
sendinefndina:
Finnur Jónsson, alþingismaður, og
er hann formaður. Eggert Kristjáns-
son, stórkaupmaður, Einar Sigurðs-
son, forstjóri, Jón Árnasoit, banka-
stjóri, Kjartan Thors, framkvæmda-
stjóri.
Ráðunaular nefndarinnar eru þess-
ir: Ásgeir Sigurðsson, skipstjóri,
Davíð Ólafsson, fiskimálastjóri, Hans
G. Andersen, þjóðréttarfræðingur.
Ritari nefndarinnar er Þórhallur
Drengjaskór
og
Oúmmístígvél
á börn.
VERZL, BALDURSHAGI
Sími 234.
HLt
Karlmannanærföt
Mikið úrval.
iinnig sérsiakar
B U X U R
H.f. VALDABÚÐ
tiúsnæði
Undirritaður óskar eftir að
fá leigt til eins árs 2—3
herbergi og eldhús eða
hæð í húsi 14. maí n. k.
Fyrirfram greiðsla. Tilboð
sendist fyrir 15. þ. m, til
afgreiðslu blaðsin3, merkt:
„Húsnæði".
Ólafur Stefánsson
skipstjóri, Eyrarveg 16.
Skemmtiklúbburinn
Allir Eift
heldur dansskemmtun á
laugardagskv. 12. apríl n.
k. kl. 9,30 að Hótel KEA.
Ásgeirsson fulltrúi í utanríkisráðu-
neytinu.
(Fréttatilkynning jrá ríkisstjórn-
inni 26. mari 1947).
Svefnherbergishúsgögn
til sölu í Fjólugötu 10,
neðri hæð.
Karlmannaföt
verða telcin upp í dag.
BRAUNS-VERZLUN
PÁLL SIGURGEIRSSON.
HRINGUR dróttningarinnar af saba
vissi, að það voru. miljónir miljóna af sandkomum,
sem nérust saman. Við skyggndumst um til þess að sjá,
hvaðan þetta kæmi, og sáum langt í burtu risavaxið,
þétt ský með mörg svipuð ský í eftirdragi, og stefndu
þau á okkur með feiknahraða.
... Allt í einu. fylltist loftið undarlegum, suðandi
hljómi, sem ekki er unnt að lýsa. Af gamalli reynslu
vissi ég, að það var þessi aragrúi sandkorna, sem
nudduðust hvort við annað. Við snerum okkur við til
að sjá, hvaðan hann kæmi, og sáum langt burtu afar
stór, þétt ský, og á eftir því röð líkra skýja, sem komu
þjótandi að okkur með ógnarhraða.
- ,;Sandbylur,“ sagði Higgins, um leið og rjótt and-
lit hans bliknaði ofurlítið. „Það var óheppilegt; en
þarna fáum við að bragða afleiðingarnar af því að
stíga röngum fæti út úr rúminu fyrst, eins og ég gerði
í morgun. Nei, það er þér að kenna, Adams; því að þú
gafst mér salt í gærkvöldi, þó að ég mótmælti því.“
Prófessorinn er nokkuð hjátrúarfullur hvað snertir
slíka smámuni, og er það talsvert skfýtið um svo lærð-
an mann. „Jæja,:hvað eigum við að gera?“ hélt hann
áfram; „eigum við að leiita í skjól við hólinn þarna,
þangað til styttir upp?“ - -
„ímyndaðu þér ekki, að upp stytti, eins og þú segir-
Eg get ekkí séð, að við gerum annað þarfara en að
leggjast á bæn,“ sagðí Orme dapur í bragði,
Eg héf aldrei þekkt eins stilltan.:mann í blíðu og
stríðu og Oyme; Það væri helzt Kvik liðþjálfi, sem er
,svo gamall, að hann gæti- \§rjð faðií hans. ?,Syo virðist
sem l^kurinn sé bráðum á endaT“ bætti Orme við.
„Jæja, þú hefir drepið tvö ljón, Higgs, og það er skárra
en ekki.“
„Hvaða bull! Lognastu út af Orme, ef þú vilt; heim-
urinn saknar þín ekkert. En hugsaðu þér, ef eitthvað
skyldi verða að mér! Mér er ekkert um að láta sandbyl
feykja mér; öðru nær; ég ætla að lifa og rita bók um
Mur.“ Og Higgs kreppti hnefann móti þessum ógnandi
skýjum með ægilegum svip. Hann minnti mig á Ajax,
'sem bauð eldingunni birginn.
Eg hafði íhugað ástæðurnar.
„Heyrið þið, einu líkindin til bjargar eru þau, að
vera hér kyrrir. Ef við höldum áfram, verðum við
áreiðanlega grafnir lifandi. Hér er þó fastur grund-
völlur til að liggja á,“ — og ég benti á ás af hörnuðum
sandi, sem stormarnir höfðu sléttað að ofan.
„Leggist níður, og flýtið ykkur!“ hélt ég áfram. „Og
svo breiðum við ljónsfeldinn yfir höfuð okkar; hann
ætti að varna því, að rykið kæfði okkur. Áfram, piltar,
nú kemur hann!“
Og hann skall yfir með snöggum, hvínandi gný. Jafn- *
skjótt sem við vorum lagztir niður ,og snerum bökum
gegn storminum, en grófum munn oæg nef á sama hátt
og úlfaldar gera, þegar svona stendur á, brast bylurinn
á okkur og sveipaði allt niðamyrkri. Við höfðum breitt
ljónsfeldinn yfir höfuð okkar og hálfan búkinn, og
skæklana höfðum við sett undir okkur, svo að feldin-
um feykti ekki ofan af okkur. Svona lágum við stund-
um saman, sáum ekki neitt og gátum ekkert talazt við
fyrir stormhvininum. Öðru hvoru lyftum við okkur
ofurlítið, til þess að hrista sandinn ofan af okkur, því
að annars hefðu öil þau kynstur, sem ofan á okkur
skefldi, grafið okkur lifandi.
Okkur leið hræðilega. Hitinn undir daunillum Ijóns-
feldinum var hræðilegur, og rykmökkurinn, sem stöð-
ugt var að því kominn að kæfa okkur, var hræðilegur.
Þorstinn var hræðilegur, því að við gátum ekki náð í
þessa vatnsglætu, sem við höfðum með okkur. En verst-
ur af öllu var sá óþolandi sársauki, sem hvínandi og
lemjandi sandurinn olli okkur. Hann þaut og buldi á
okkur, og þó að ólíklegt þyki, sleit hann smátt og smátt
göt á þunn fötin og reif skinnið á olckur inn í kviku.
„Það er engin furða, þó að fagur gljái sé á egipzku
minnismerkjunum,“ heyrði ég Higgs tauta upp aftur
o gaftur. Hann var víst farinn að tala óráð.
„Ekki gott, nei, alls ekki gott. Sköflungarnir á mér
verða bráðum vel fallnir til að fága með reiðstígvélin
hans Kviks. Æ, bölvuð ljónin! — Hvers vegna gafstu
mér salt, gamli bjáni? Hvers vegna gerðirðu það, segi
ég? Það er það, sem mig svíður af í bakið!“
Svo bullaði hann tóma vitleysu og kveinaði öðru
hvoru,
Verið getur þó, að-þjáningarnar hafi orðið okkur til
hjargar. Að öðrum kosti hefði líklega þreyta, þorsti
og ryk sljóvgað skilningarvit okkar, svo að við hefðum
sofnað og aldrei vaknað aftur. En þá megnuðum við
ekki að vera þakklátir, því að þjáningarnar. urðu að
lokum óþolandi. Orme sagði mér síðar, að það síðasta,
sem hann gat munað úr þessu ástandi, var öfgafullt
uppátæki til að græða stórfé. Hann var sem sé að hugsa
um að selja Kínverjum einkaleyfi á pyntingaraðferð,