Íslendingur - 30.04.1947, Blaðsíða 7

MiSvikudagur 30. apríl 1947
7
Utan nr beimi
aP
Verð/aunakrossgáta
Rússland:
Rússneska stjórnin hefir sagt upp
600 þúsund starfsmönnum við sam-
yrkjubúgarðana. Var allur þessi
fjöldi skrifstofufólk. Hugmyndin
meS þessari ráðstöfun er sú, aS
bamdurnir muni leggja meira aS eér
viS framleiSsluna, ef þeir geta orSiS
vissir urn þaS, aS aSeins þeir, sem
sjálfir starfa aS framleiSslunni fái
íilutdeild í hinum sameiginlega á-
góSa.
Bretland:
Dý^tíSin vex stöSugt í Bretlandi,
og verS ýmissa vörutegunda er eí-
•hækkandi. Ein ástæSan er hin mikla
áherzla, sem lögS er á útflutning og
hefir í för meS sér mikinn skort
neyzlugæSa heima fyrir. Hin mikla
eftirspurn veldur svo verShækkun á
þeim fáu vörum, sem til eru.
Svíþjóð:
Innflutningshöft þau, sern sett hafa
veriS í SvíþjóS, ná til amerískra
kvjkmynda. Svíar hafa nú stöSvaS
kaup á ýmsum munaSarvarningi er-
lendis til þess aS reyna þannig aS
spyrna gegn dýrtíSinni í landinu,
sem aS sumu leyti hefir skapazt vegna
mikilla vörulána Svía til annarra
þjóSa, og hefir í för meS sér skort á
Bandaríkj adollurum. Svíar verSa
hins vegar aS flytja inn hráfilmur
til kvikmyndaiSnaSar síns, og ame-
rísk blöS benda á þaS, aS útflytjend-
ur þar muni verSa tregir til aS eelja
Svíum hráfilmur, meSan þeir banna
innflutning fullgerSra kvikmynda
írá Bandaríkjunum.
Noregur:
Bandarikin munu lána Noregi 325
miljónir króna til vörukaupa i Banda
ríkjunum næstu 14 mánuSi. NorS-
menn hafa í hyggju aS nota 240
milj. kr. af þessari upphæS til kaupa
á járn- og stálvörum, verksmiSju-
vélum, landbúnaðarvélum. vefnaSar-
vörum, kolum, olíu, kopar, efnavör-
um og öSrum hráefnum. NorSmenn
munu greiSa 75 milj. kr. fyrir skipa-
við’gerSir, farmflutninga og trygg-
ingar í Bandaríkj unum.
Rússland:
Fregnir hafa borizt um þaS, aS
rússneskir hermenn í Balkanlöndum
gerist liShlaupar hundruSum eam-
an, augsýnilega í mótmælaskyni gegn
fyrirmælum um aS senda þá heim til
Rússlands. Fyrir skömmu voru gefin
fyrirmæli um allmikla fækkun setu-
liSs í hernumdu löndunum, en þau
höfSu í för meS sér stórfelld liS-
hlaup, sums staSar slruku jufnvel
herflokkar.
Svíþjóð:
Vörukaup Rússa í SvíþjóS eru enn
mjög lítil, enda þótt margir mánuSir
séu liSnir síSan þjóðir þessar gerSu
ineS sér víðtæka viSskiptasamninga.
AstæSan er sú, aS rússneskir erind-
rekar eru að reyna að fá Svía til
þess að breyta ákveðnum íegundum
vélaframleiðslu sinnar eftir rússnesk-
um uppdráttum. Þetta eru Svíar treg-
ir til að gera.
Auglýsið í Islendingi

Skjaldborgarbíó
ASalmynd vikunnar:
ÖRLÖG RÁÐA
Stórhostleg scensk mynd ejtir
skáldsögu F. Thorén.
VIVECA UNDFORS
STIG JÁRREE o. fl.
Nýr vDrubíll
(Chevrolet) er til sölu.
Skipti á góðum fólks-
bíl gætu komið til
greina.
A v ó
íbúð
|í timburhúsi á góSum stað á Odd-
leyri til sölu og laus til ibúðar 14.
‘mai.
BJÖRN HALLDÓRSSON,
héraSsdómslögmaður.
Sími 312.
Stofa
til leigu fró 14. maí.
Upplýsingar í síma 484
HERBERGI
til leigu.
A. v. ó.
Fyrir rétta ráðningu þessarar
krossgátu 'heitir blaðið 25 kr. verS-
launum. Berist fleiri en ein rétt ráðn-
ing, verður dregiS um verðlaunin.
Ráðningar þurfa að vera komnar til
blað'sins fyrir 15. maí.
Lárétt skýring:
1. skánir 5. efna 8. lögg 9. víð 10.
lasleiki 12. tveir eins 13. völlur 15.
skyggna9t 16. fylgjn 17. hlaða (bh.)
18. heimreið 21. fimmtarþrautarmet-
liafi 23. landnámsmaður 25. erfiðiS
28. leikir 30. skórnir 32. klettur 34.
Svefnherbergissott
ódýrt, úr góðu efni, er nú
til sölu vegna húsnæSis-
vandræða.
A. v. á.
svei! 35. tveir eins 37. mær! 38.
frumefni 39. hrúgu 41. taug 43. nið
44. væri undir 45. dundar.
Lóðrétt skýring:
1. undaulát (halli) 2. títt 3. reiði
4. k.k.ending 5. flókin ull (rugling-
ur) 6. umdæmis 7. vandkvæði 9.
tófunef 11. hlé 12. ræktar 14. ekki
heima 16. stéttina 19. slá 20. fari 22.
jaðar 24. hæng (skort) 26. fisk 27.
frumefni 29. heiður 31. þef 33.
blástur 36. fjær 39. gæmu 40. þaS
að bóla á 42. tveir eins 43. óðal.
Sdlríkt herbergi
í nýju húsi til leigu frá 1. maí
Upplýsingar .í síma 508,
HRINGUR DROTTNINGARINNAR AF SABA
Okkur sýndust þau vera rétt hjá okkur, en í rauninni
voru þau ennþá langt í burtu. Við drógumst áfram,
sífellt máttfarnari, án þess að hitta nokkurn mann eða
finna vatnsdropa. Við rákumst aðeins öðru hverju á
runna og sugum þá áfergjulega lyktarsterk blöð þeirra.
í þeim var örlítill raki, en okkur logsveið af þeim bæði
í munn og háls.
Higgs, sem var veikbyggðastur okkar, gafst fyrst
upp. Hann þraukaði hetjulega eins lengi og hann gat,
meira að segja eftir að hann hafði orðið að fleygja
rifflinum, sem hann megnaði ekki lengur að bera.
Því höfðum við þó ekki tekið eftir. En þegar hann
ekki lengur gat gengið óstuddur, tókum við Orme sinn
undir hvorn handlegg hans og studdum hann þannig,
á svipaðan hátt og ég hefi séð tvo fíla hjálpa særðum
félaga .sínum.
Eftir hálfa klukkustund voru kraftar mínir einnig
þrotnir. Eg var seigur, þótt ég væri tekinn að eldast,
og vanur eyðimerkurlífi og alls kyns harðræði. Hver
myndi líka ekki verða það, eftir að hafa verið þræll
kalífanna. En nú gat ég ekki meira. Eg nam staðar og
bað hina að halda áfram og hirða ekki um mig. Orme
rétti mér þegjandi vinstri handlegg sinn. Eg tók í hann,
því að lífið er okkur öllum dýrmætt, einkum þegar
maður hefir eitthvað til þess að lifa fyrir, og á eins og
ég ósk, sem von er til að rætist. En ef satt skal segja,
hgfði ég þó gleymt því um stund.
Þannig gengum við áfram. Það var einna líkast því
sem alsgáður maður leiddi tvo ölvaða félaga sína á
brott frá ströngum lögreglumanni — í þetta sinn dauð-
anum.
62
Líkamsþróttur Orme virtist vera óþrjótandi. Eða
þá, að það var sálarþróttur hans og innileg meðaumk-
un með okkur, sem vorum svo hjálparvana, er veitti
honum þenna yfirnáttúrlega þrótt.
Skyndilega hné hann niður eins og hann hefði verið
skotinn og lá meðvitundarlaus. En nú virtist prófessor-
inn rakna lítið eitt við, þótt hann sýnilega væri all-
ringlaður. Hann þvældi eitthvað um það, hversu brjál-
æðislegt það hefði verið að fara í slíkan leiðangur, að-
eins til þe9s að eltast við tvö ljón. Eg ansaði honum
ekki, en var hjartanlega sammála. Svo virtist liann á-
líta, að ég væri prestur, því að hann kraup niður í
sandinn og þuldi mílnalangar viðurkenningar um
syndir sínar. Enda þótt ég hefði nóg með mínar eigin
syndir og gæfi lítinn gaum að málæði hans, skildist
mér þó, að syndir hans væru einkum í því fólgnar, að
hann hefði ólöglega komizt yfir einhverja forngripi'og
hefði auk þess yfirboðið aðra við kaup forngripa.
Þar eð ég óttaðist, að hann kynni algerlega að missa
vitið, varð ég að reyna að róa hann og gaf honum því
nokkurs konar syndaaflausn. Eftir það lagðist aum-
ingja Higgs við hliðina á Orme og bærði ekki á sér.
Þarna lá þá vinur minn dáinn, eða alveg við að gefa
upp andann. Og mér hafði þótt svo vænt um þenna vin
minn, þótt hann hefði marga galla. Og við hlið hans lá
hinn hrausti ungi maður í sama ástandi. Sjálfur var
ég að dauða kominn.
Hvað gat ég gert? Mér datt í hug að kveikja bál.
Það gat ef til vill hrætt ljón og önnur villidýr á brott,
svo að þau ekki rifu okkur í sig fyrr en við hefðum
gefið upp andann. Það væri ægilegt að liggja hér
63
hjálparvana og finna þó, er þau læstu klónum í okkur.
En nrig skorti orku til þess að safna nokkru brenni. Eg
átti ennþá nokkur skot eftir í byssunni — þrjú voru
þau nákvæmlega, hinum hafði ég fleygt til þess að
losna við að bera þau. Eg ákvað nú að skjóta þessum
skotum, þar sem þau ekki lengur gátu komið mér að
nokkru haldi, hvorki til matfanga né varnar. Það kom
þó síðar í ljós, að ég hefði haft not fyrir þau. En það
var hugsanlcgt, jafnvel í þessari óendanlegu eyðimörk,
að einhver heyrði skotin. Og ef ekki — þá, góða nótt!
Eg reis því upp, skaut fyrsta skotinu og með sljóum
liuga reyndi ég að hlusta eftir, livar kúlan félli niður.
Síðan lagðist ég til svefns. Ylfur í hýenu vakti mig
brátt, og ég sá skær augu hennar rétt hjá mér. Eg skaut
á hana og heyrði hræðsluöskur. Þessi hýena þarf að
minnsta kosti ekki meiri mat, hugsaði ég.
Kyrrð eyðimerkurinnar lamaði mig alveg. . Mér
fannst hún svo ógnþrungin, að það lá við, að ég óskaði
eftir hýenunni aftur, svo að ég væri ekki einn. Eg tók
riffilinn, miðaði upp í loftið og skaut síðasta skotinu.
Eg fann hendina á Higgs og tók um hana. Ifún var þó
að minnsta kosti tengiliður — sá síðasti milli mín og
mannanna og umheimsins. Eg lagðist svo til hvílu við
hlið dauðans, sem mér fannst leggja yfir mig hinn
svarta hjúp sinn.
Eg vaknaði og fann, að einhver var að hella vatni
upp í mig. Eg er kominn til himnaríkis, hugsaaði ég,
því að þá stundina Yar vatn og himnaríki eitt og hið