Íslendingur - 14.05.1947, Blaðsíða 7

MiSvikudagur 14. maí 1547
7
.. 'I ■!!' ■'» '——--
'Jtan úr lieiii
■ >,---------------------—------
ÞÁNKABROT
Framh. af 4. síðu.
sjálfsögÖu bera kvikmyndahúsin ábyrgö
# framkvæmd þessara fyrirmæla, og ætti
• t '• >
SÖ vera auðvelt að framkvæma þau, eftir
sð allir unglingar, 18. ára og yngri, ltafa
kngið aidursskírteini, sem þeim er skylt
a'ð sýna, ef þess er kráfizt.
Son ur Hróa Hattar.
ÍJLAÐINU lreflr nýlega borizt bréf, þsr
sem skorað er á kvikmyndahúsin að fá
hingað til sýningar myndina „Sonur Hróa
llattar‘7 sem sýnd var fyrir nokkru í
keykjavík. Hér hefir áður í blöðum bæj-
arins verið ráðið frá því að fá þessa rnynd
hingað með hliðsjón :af þeirri reynslu,
5em fékkst af henni í Reykjavík. Útbjó
íjöidi unglinga sér boga og örfar og fór
með skothríð víðsvegar um bæinn. Urðu
af þessu að minnsta kosti tvö slys, og
mesta mildi, að ekki voru enn meiri spell-
firki framin, því að bogmennirnir sáust
lítt fyrir. Það er auðvitað ekki að efa, að
•fiarga mun langa til þess að sjá þessa
ötynd, eú ég get ekki verið „Bíógesti"
sammála um það, að víst se, að her þurfi
I*ogfimi unga fólksins engum skaða að
valda. Get ég því ekki tekið undir beiðni
hans til kvikmyndahúsanna, þótt ég telji
rátt að koma henni á framfæri.
Verra en einokun.
GLNNÁR JÓNSSON, sjukrahússgjald-
l*eri, ritár grein í síðasta „Dag“, þar sélh
Itatih kémst einna helzt að þéirri niður-
stöSu, að ástándið í verzlunarmálum hérað
anna, utan Reykjavíkur, sé verra en á
e*nokunartímunum. Margt fer að vísu af-
laga í þessum inálum, en fyrr má rota en
úauðrota. 'Þáð ber auðiitað brýna
nauðsyn tii þéss, að verzlunin komizt meir
1 hendur fjórðunganná en verið hefir og
°bolandi fyfirkomulag að umskipa í Reykja
vík vöruin, sem fara eiga út á ]and,,en að
láta sér konia til hugar að bera verzlunar-
ástandið nú — og það jafnvel eftir að
SÍS er orðinn stærsti innflytjandinn —
saman við hörmungarástand einokunartírn-
ans, er of fjarstætt til liess aó hafa mikil
áiirif á íorustumenn þessara mála. Það er
raunar ekkert einkennilegt, þótt einstakir
heildsalar flytji vörur sínar til þess staðar,
þar sem þeir erú búsettir, en undarlegt er,
að SÍS, sém er -heildarsamtök kaupfélag-
anria víðsvegar um land, skul^ gera hið
sama. Það er harla ólíklegt, að Viðskipta-
ráð hafi liaft SÍS svo útundan með’ úthlut-
un innfluiningsleyfa, að það geti afsakað
innkaupatilhögun þessa, Nú er það vitau-
legt, nð á mörgum stöðum eru kaupfélög-
in raunverulega eiiiti veizlanifnar; og ætti
þá SÍS að reyna að koma því svo fyrir,
að þau fengju vörur sínar beint. Það ætti
að minnsta kosti ekki að vera vandi fyrir
okkur Norðlendinga, þegar SÍS hefir verið
svo eískulegt að fá okkur til afnota
stærsta flutningaskip flotans til þess að
færa okkur nauðsynjavörur okkar beint
frá útlöndum. Það væri annars fróðlegt,
ef Gunnar Jónsson vildi næst upplýsa,
hversu mikið af naúðsynjavörum „Hvassa-
fell“ hefir flutt hingað til Akureyrar síðan
því var fagnað hér með veglegri veizlu
fyrir rúmum 7 mánuðum síðan, því að
grunur leikur á því, að sú búbót hafi ekki
verið ýkja mikil.
Útvarpstrufloinirnar.
Óvenju miklar útvarpstruflanir
hafa verið hér víða í bænum undan-
farið. Hefir oft verið slæmt ástand
í þeim efnum, en nú keyrir um þver-
bak. Ber brýna nauðsyn til þess, að
rafmagnseftirlit reyni að finna orsak-
ir þessara truflana og eyða þeim, því
að það er þreytandi til lengdar að
heyt a .aðeins «uð og ýskur í útvarps-
tækjum sínum.
Aukin pcnicillinframleiðsla.
Framleiðsla hins dýrmæta læknis-
lyfs, penicillin, er mjög að aukast.
Verksmiðja í Kína, reist og starfrækt
tneð amerísku fjármagni, fvamleiðir
um 100 glös á dag. Þýzkt félag á her-
námssvæði Breta í Þýzkalandi frem-
leiðir nægilega mikið fyrir 500 lækn-
isaðgerðir á manuði; Ný verksmiðja
er um það bil að hefja starfrækslu
í Barcelona á Spáni. Innan tveggja
mánaða mun verksmiðja í Stokk-
hólmi hefja framleiðslu. Verið er að
koma á fót penicillinverksntiðju í
Kharkov í Rússlandi og annan i í
Róm.
ÚR ALDARFARSBÓK
VÍDALÍNS
Framh. af 4. síðu.
Þennan vetur um Pétursmessu
skeið eða litlu síðar varð sá atburð-
ur í Reykholti suður, að bóndi sá,
er Eyjólfur hét, og bjó í Belgsholti
suður, Eilífsaon frá Kalmanstungu,
maður óskrökvís og sannorður, hafði
riðið á kynnisleið til Kalmanstungu
að hitta systur síua, er þar bjó, og er
hann fór heimleiðis gisti hann í
Reykholti. Þar bjó þá Halldór prest-
ur Jónsson/er prófastur var í Þverár-
þingi aunnan Hvítár, og var þá
gamall orðinn. Eyjólfur fór tii svefns
um kvöld í skála, en að morgni svaf
hann fram á dag. Geingu menn þá til
að vekja hann, og varð hann ekki
. vaktur. Svaf hann svo nokkur dægur
samfelld og bar þá fyrir hann marga
hluti, og eru þeir annars staðar eftir
honum skrifaðir. Lá-Eyjólfur í kör
aflvana leingi síðan.“
^ I
:
Þýzkaland:
Það eru litlar líkur til að hægt
verði að koma í veg fyrir útþenslutil-
raunir af hendi Þjóðverja í framtíð-
inni, ef horfið verður að því ráði að
skerða Þýzkaland stórlega. Er þetta
eitthvert erfiðasta vandamálið, sem
bandamenn nú verða að horfast í
augu við. Fýrir stríð náði Þýzkaland
yfir 181.700 fermílur með 69,600
þús. íbúa. Nú er áformað, að Þýzka-
land verði aðeins 137,640 fermílur,
en þrátt fyrir mikið niannfall í stríð-
inu, hefir þýzku þjóðinni fjölgað, svo
að hún er 71 miljón manna.
Grikhland:
Ekki er talið ólíklegt, að hin nýja
drottning Grikklands, Frederica,
verði til að styrkja mjög konung-
dæmið í landinu. Hún er eldheit
kvenréttindakona og hefir mikinn á-
huga á að skipuleggja áhrifamikil
stjórnnrálasamtök grískra kvenna.
Kunnugir segja, að persónuleiki
hennar sé meiri en eiginmanns henn-
ar, Páls I.
Rússtand:
Svo miklir þurrkar hafa verið í
Ukrainu, að þúsundir bænda eru að
flýja þaðan með fjölskyldur sínar.
Járnbrautastöðvar í Moskva eru fulí
ar af fólki, sem er að flytja frá
Ukrainu og ætlar sér að setjast að
handan við Uralfjöll.
Bandaríkin:
Hjá flestum þjóðmn er það erfið-
asta fjárhagslega vandamálið að ná
hagslæðum greiðslujöfnuði við út-
lönd. Bandaríkin eiga aftur á móti í
erfiðleikum vegna þess, að útflutn-
ingur þeirra er miklu rneiri cn inn-
flutningurinn. Hinar miklu lánveit-
ingar þeirra til annarra þjóða miða
því aðallega að því að gera þessum
þjóðum kleift að kaupa bandarískar
vörur. Gert er ráð fyrir, að útflutn-
ingur Bandaríkjanna í ár nemi allt
að 90 miljörðum lcróna, en innflutn-
ingurinn aðeins 45 miljörðum kr.
Arabaríkin:
Löndin við austanvert Miðjarðar-
haf hyggjasl nú fara að dæmi Tyrkja
og biðja um lán í Bandaríkj unum
með þeirri forsendu, að þau þurfi að
útrýma kommúnismanum í löndum
sínum. Stjórnarerindrekar Saudi-
Arabíu hafa tjáð utanríkisráðuneyt-
inu, að stjórn þeirra geti brotið
kommúnismann á bak aftur, ef hún
fær 650 milj. kr. lán í Bandaríkjun-
um. Umboðsmenn Iran segja að
þurfa muni 1.6 miljarðir króna til
þessa verks í Iran. Hvorugri þessari
beiðni mun verða sinnt að svo stöddu
í Bandaríkjununr. Kommúnistar sjálf
ir ltafa heldur ekki gefið upp neina
fylgismenn í þessum löndunr. Hæsta
sfélagatalu, sem þeir tilgreina í lönd-
unum við austanvert Miðjarðarhaf,
er 8,000 í Sýrlandi.
2 laxastengur
til sölu.
Onnur úr stáli.
i Júlíus Jónsson,
Sími 18.
HiRBERGI til leígu
í Norðurgötu 50.
hringur ðrottningarinnar af saba
°g brennd af sólinni. Hann var svo afskræmdur, að
bann var alveg óþekkjanlegur. Hann geispaði, teygði
úf. sér, sem ætíð er góðs viti, og spurði, hvort haégt
vseri að fá bað.
„Eg er hræddur úm, að þér neyðizt til þess að baða
ýður í sandinum eins og þessir skitnu Arabar,“ sagði
Kvik og heilsaði. „Það er ekki hægt að útvega bað-
vatn í þessu þurra landi. En ég hefi vaselíntúbu, hár-
bursta og lítinn spégil,“ sagði hann og tok úpp þe'ssi
áhökh -
ssRétt er nú ,það,“ sagði Higgs um leið og hann tók
a Uióti snyrtiáhöldunum. „Það væru helgispjöll að
llGta vatn til þvolta hér.“ En þegar hann leiLí -spegilinn,
Tppti hann honum með skelfingarsvip og hrópaði:
”Quð minn góður, er þétta é’g?“
x»Gjörið þér svo vel að fara varlega,“ sagði liðþjálf-
' lllu alvarlega. „Þér sögðuð mér einmitt um daginn, að
t’uð hefði. ógæfu i for með sér að brjóta spegil. Þar
að áuki á ég ekki fleiri.“
nTakið þér hami -bara,“ sagði prófessorinn. „Eg þarf
■ ebki meir á honum að halda. Ó, læknir, mikið værir
j1.1! góður, ef þú kæmir liingað og' smyrðir á mér and-
Júið 0g allan likamann; • ef nægilegt vaselín ’er til
Pess. - • :
Við smurðum hver annan og sveið okkur í fyrstu
^gdega. Síðan settumst við varlega niður við morgun-
Vefðinn.
njæja, liðþjálfi,“ sagði Orme, þegar hann hafði
l£eint fimmta tebollann. „Segðu okkur nú sögu þína.“
, í>Það ér nú ekki'mérkileg saga, höfuðsmaður. Þess-
lr 2eu-menn komu aftur, án þess að þið -væruð með- og.
1 * x
U
68 ...................... ;
þar sem ég skildi harla lítið í mállýzku þeirra, komst
ég ekki að neinni niðurstöðu með það, livað fyrir hefði
komið. En ég kom Shadrach og félögum hans í skjln-
ing um það, að þeir væru neyddir til að fara með mér
og leita ykkar. Og að lokum liafði ég þá með, enda
þótt þeir segðu, að ég væri brjálaður, ]iví að þið vær-
uð dauðir,, sögðu þeir. Það var ekki fyrr en ég hafði
spurt þenna labbakút, liann Shádrach, livort hann
langaði líka til þeás að liggja sem iík, að linnn komst_
af stað%“ og Kyik sló með drápssvip á riffil sinn.
„Það kom reyndar í ljós, að hann liafði á ré.ttu að
standa, því að við fundum ykkur ekki. Eftir iiokkra
stund neituðu líka úlfaldarnir alyeg að fara lengra á
móti storminum. Eitin úlfaldarekinn týndist, og við
höfum ekkert frá honum lieyrt síðan. Það eina, sem við
hinir gátum gert, var að reyna áð komast aftur lifandi
til vinjarinnar. Eg gat ekki einu sinni fengið Shadrach
til þess að leggja af stað aftur, þegar stormínum liafði
slotað. Og þar sem ekki þýddi neitt að rökræða við
svínið, og þar sem ég heldur ekki vildi saurga hendur
mínar af blóði hans, tók ég tvo úlfalda og hélt af stað
upp á eigin spýtur — aðeins Farao fylgdi mér.
'Eg hafðí gért ráð fyrir þvf, að ef þið væruð lifandi,
myndi.lang-Jíklegast, að þið hefðuð haldið í áttina til
fjallanna, en þetta gat ég ekki komið þessum þorskum
frá Mur í skilning um. Þið höfðýð engan áttavita, og
þið mynduð ekkeit geta séð. Eg reið því í útjaðri sand-
hólanna yfir sléttuna til eyðimerkurinnar og fjallanna.
Eg reið allan daginn, en varð að nema staðar, þegar
dimmdi. Þarna sat ég svo í eina eða tvær klukkustund-
ir. á víðáttumikilli slétturmi aleinn og hugsaði. Svo sá
69 " ■ • ■'
ég, að Earao sperrti éyrun og horfði í vestur. Eg
starði einnig í vestur, og mér sýndist lítill ljósbjarmi
teygja sig-til liimins. Það gat þess vegria ékki verið
stjörnuhrap, en ljósið hlaut að stafa frá skoti, sém
hleypt var af upp í loftið.
Eg hlústaði, en heyrði ekkert hljóð. Rétt -á- ef'tir
sperrti hundurimi aftur eyrun, eins; og fiámr héyrði
eitthvað. Eg ákvað því, þóft nótt'værf'Og -mýfkurt að
halda áfrani til þess stúðár.' þar sém Á;grþóttisÞliafa
séð ljö’sið. Eg reið í tvo tnna ög'sKauf’öðnf Jivéfju úr
liyssu iiiimii. En þar sem ég fékk ékkért s'var, -gafst -ég
alveg upp og nrtm sfaðát. EiUþáð' VÍldi Fanití ekki.
Hann tók áð ýlfra og nasá’ út' f löftið, taká snufspfétli
áfram, og að lok-mn þáiit liánh af stáð uf i myi-krið: lig
liéyrði liann gelta í nokkur Jmndruð metra fjaflfegð —
sýnilega var hann að kalla X niig. Eg liélt 'því a öftir
honum og-fami ykktir j.rjá liggjandi þar,"dauðá','";að
því er ég fyrst hugði. Þéfta ér öll ságan, höfúðsniáSúr.“
„Og það er saga, sem endar vel. Kvik. Við éigum
yður allir lífið að launa“-
„Fyrirgeiið’þér, liöfuðsmaðúr,“"sváraði' Kvik: hæ-
versklega. „Ekki mér, hefdiir fýrst ogM’rémst fófsjön-
inni, sem liefir ákveðið þetta allt, éf iif viH áðuf en
við" fæddumst. Qg svo Farao, sem er mjög vitur hnnd-
ur, þótt hann sé'dál’ítið gléfsinn við siima. Þé'r görðuð
sannarlega góð kaup, þegar þér keyptúð hann fyrir
eina flösku af whisky og fimmtíu aura vasahníf.“' :
Það var tekið að elda af degi morgunin'n eftu,~þeg-
ar við loks komum a-uga á vinina. Og við urðum að
fara mjög hægt, því að; við höíðum ékk-r riemá tvo ulf-
alda, svo að tveir okkar urðu alltaf að ganga. Ogjiéssir