Íslendingur - 04.06.1947, Blaðsíða 1

tjall við Héðinsfjörð og 25 manns
farast.
Þeir sem fórust.
Bryndís Sigurðardóttir, Reykjahlíð Mývatnssveit.
Brynja Hlíðar, lyfjafræðingur, Akureyri.
Garðar Þorsteinsson, alþingismaðlhr, Vesturgötu 19, Rvík.
Guðlaug Einarsdóttir, Túngötu 25, Siglufirði.
Gunnar Hallgrímsson, tannlæknir, Akureyri.
Jens Barnes, Norðmaður, Húsavík.
Jóhann Guðjónsson, Eyrarbakka.
Júlíana Arnórsdóttir frá Upsum í Svarfaðardal. Með henni
var sonur hennar, Árni Jónsson, 4 ára.
María Jónsdóttir, Kaldbak við Húsavík.
Rannveig Kristjánsdóttir, Eyrarveg 11, AkurejTÍ.
Saga Geirdal frá Grímsey, sem mim hafa verið til lieimilis
að Krabbastíg 1, Akureyri.
Sigurrós Jónsdóttir, ung stúlka, Akureyri.
Sigurrós Stefánsdóttir frá Skógum á Þelamörk.
Stefán Sigurðsson, deildarstjóri KEA, Hafnarstræti 90.
Tryggvi Jóhannsson, vélaverkfræðngur hjá Hitaveitunni.
Meðl honum var kona hans, Erna Jóhannsson, og sjmir
þeirra hjóna, Gunnar, 4 ára, og Tryggvi, eins árs.
Þorgerður Þorvarðardóttir, húsmæðraskólakennari, Tún-
götu 49. (Systir Stefáns, sendiherra Islands í London)
Þórður Arnaldsson, Þrúðvangi, Akureyri.
ÁHÖFN FLUGVÉLARINNAR.
Kristján Kristinsson, flugmaður.
Georg Thorberg Óskarsson, 2. flugmaður.
Ragnar Guðmundsson, loftskeytamaður.
Sigríður Gunnlaugsdóttir, flugfreyja.
Ákveðið hefir verið, að
sameiginleg útför 10 þeirra,
sem fórust í flugslysinu, fari
fram hér á Akureyri næst-
komandi föstudag kl. 1. Sér-
stök athöfn verður í ldrkju-
garði, auk kveðjuathafnar í
kirkju. Þessi verða þá borin
til grafar:
Brynja Hlíðar
Gunnar Hallgrímsson
Júlíana Árnadóttir
Ámi Jónsson
Guðlaug Einarsdóttir
Saga Geirdal
Þórður Arnaldsson
Stefán Sigurðsson
Sigurrós Jónsdóttir
Rannveig Kristjánsdóttir
Líli Sunnlendinganna verða
flutt suður með varðskipinu
Ægi á morgun, og fer þá
fram sérstök kveðjuathöfn
kL 4 síðdegis.
2)pýpup sopg.
Öll þjóðin var skelfingu lostin,
þegar fregnir bárust um hið œgilega
flugslys síðastliðinn fimmtudag. Á
einni ógœfustundu hafði stórt sharð
verið höggvið í þunnskipaðar fylk-
i.ngar íslenzku þjóðarinnar, sem illa
má við því að missa nokkurn sona
sinna eða dœtra fyrir aldur fram.
En miskunnarlaus dauðinn spyr ekki
að slílcu, og dómi hans verður ekki
áfrýjað. Þótt vér vitum, að þetta eru
að lokum hin óumflýjanlegu örlög
vor allra, eigum vér samt erfitt með
að sœtta oss við, þegar ástvinir vorir
eru á jafn grimmúðlegan hátt á
brottu kallaðir yfir landamœri lífs og
dauða og átti sér stað í þetta skipti.
Mennirnir eru aldrei eins átakan-
lega vanmáttugir og þegar þeir
standa andspamis dauðanum. Þá
finnum vér lílt til þeirrar tilfinning-
ar, að vér séum drottnarar jarðarinn-
ar, heldur hneigjum vér ósjálfrátt
höfuð vor í auðmýkt fyrir almœttinu
og biðjum um styrk í vanmœtti voru.
Þannig mun öllum þeim þúsundum,
sem stóðu á hafnarbakkanum á föstu-
dagskvöldið hafa verið innanbrjósts.
/ þögulli sorg og samúð mættust hug-
ir fjöldans og báðu um huggun og
frið jyrir þá mörgu, sem svo skyndi-
lega höfðu verið sviptir ástvinum
sínum. Slíkar sorgarstundir eru átak
anlegar, en um leið ógleymanlegar
og lœrdómsríkar, því að þá birtist
það göfugasta í mannssálinni, vér
finnum hjartaslög hvers annars og
finnst í rauninni sem vér höfum öll
„Vantar nú í vinahóp,
völt er lífsins glíma“.
RæSa séra Péturs Sigurgeirssonar við lcomu
Atla til Akureyrar.
Drottinn, til himna nœr miskunn þín,
til skýjanna trúfesti þín;
réttlœti þitt er sem fjöll Guðs;
dámar þínir sem rcginhaf.
Hversu dýrmæt er miskunn þín ó Guð;
mannanna börn leita hœlis í skugga
vœngja þinna.
(Úr 36. DavíSssálmi).
AKUREYRINGAR!
Fyrir hálfum mánuði áttuS þér
leið niSur á hafnarbakkann til þess
aS taka á móti óskabarni Akureyrar,
eins og þér nefnduS hiS mikla og
fagra fiskiskip ySar, er í fyrsta skipti
var aS leggja hér aS landi. Þá var
fagnaSarstund í þessum bæ, og fán-
ar blöktu í heila stöng.
Aftur eigið þér erindi niSur á
hafnarbakkann, en nú er hér önnur
aðkoma. Knúin af mikilli þjóðarsorg
erum vér hér stödd. í allan dag hefir
íslenzki fáninn blaktaS í hægum j
sunnan blænum viS hálfa stöng, og
sem öll þjóSin hefir veriS lostin, og
sárastur er kveSinn aS þeim bæ, sem
vér hyggjum.
„Auðnin hvílir eins og móða
yfir hœnum dauðahljóða
#
Þannig varS skammt milli gleSi-
og sorgarfunda viS hafnargarS þessa
bæjar.-------— Þannig er oft skammt
milli gleSi og sorgarfunda í lífi allra
manna. En þung varS raunin í þetta
sinn, og finnum vér ekki, hvernig allt
er í heiminum hverfullt og valt. Tök-
um vér ekki undir meS Hannesi Haf-
stein, er hann segir:
„Eg jlýg á vindanna vœngjum,
og villist um eyðihjarn.
eina sál. Þá. skiljum vér hvað við er
átt, þegar talað er um þjóðarsál.
Með helgasta lákni sínu, fánanum,
vottaði þjóðin ástvinum hinna dánu
samúð sína. „íslendingur“ lekur und-
ir þœr samúðarkveðjur. Friður sé
með hinum látnu, og guð gefi syrgj-
endunum huggun og styrk. Lálum
öll þenna hryggilega alburð verða til
þess að styrkja með oss samhug og
einingu í sameiginlegri lífsbaráttu
vorri.
Eg er gleðinnar sólbrenndi sonur
og sorganna fósturbarn.“
#
ÞaS er á örlagastund sem þessari,
aS manninum verSur þaS eSlilegt aS
leita hælis í skugga vængja Hans,
sem á til miskunn himinháa, trúfesti,
er nær til skýjanna, og dóma, sem
reginhaf. Og hvert ættum vér annaS
aS leita en til Hans, sem gaf oss lífið,
sem vér lifum hér, og gefur oss það
líf, sem er handan viS dauSans dyr?
Þess vegna leitum vér hælis viS
líknarfaSm Drottins sem er vort at-
hvarf frá kyni til kyns hvort sem vér
þurfum aS lifa hiS minnsta happ eSa
hiS mesta fár.
Og þegar vér nú sjáum hin mörgu
lík, sem sveipuð hafa veriS íslenzka
fánanum, þá finnum vér, að hið
mesta fár hefir yfir oss komiS, því
aS:
Vantar nú í vinahóp
völt er lífsins glíma.
Þann er yndi og unað skóp
oss fyrir skemmstum tíma.
Tuttugu og fimm mannslíf hafa nú
horfiS oss sýn, tuttugu og fimm vin-
ir liafa kvatt oss héSan úr heimi, og
þar var hann bróSir þinn, sem fór,
þar var hann sonur þinn, faSir þinn,
systir þín, móSir þín, þar var eigin-
maSurinn þinn, unnusti þinn.
*
Eg fann þaS í morgun, er eg flutli
ySur þessa fregn, að þér voruð að
sjá á bak þeim, er yður var kærast-
ur, og nú finnst yður sorgin óbæri-
lega þung. Þess vegna vil ég segja eitt
Framhald á 8. síðu.
ÞaS átakanlega slys varð síðastliS-
inn fimmtudag, að flugvél með' 25
manns innanborðs á leið til Akur-
eyrar rakst í þokuveðri á Hestfjall
viS HéðinsfjörS. Brann flugvélin og
allir fórust. Hefir atburður þessi
vakið þjóðarsorg og hefir átakanlega
snert mörg heimili í Akureyrarbæ,
því aS nær helmingur farþeganna
var héðan.
Flugvélin lagði af stað irr Reykja-
vík kl. 11,25 á fimmtudagmn. Þar
sem lágskýjað var, þótti rét. að hún
flygi norður um Arnarvatnsneiði og
síðan með ströndum fram jg inn
Eyjafjörð. KI. 12.10 hafði lofwkeyta-
maður flugvélarinnar síðast samband
við flugturninn á Reykjavíkurvellin-
um, kvað vélina yfir Vatnsdal og baS
leyfis að skipta um bylgjulengd og
hafa samband við AkureyrarstöSina.
Kl. 12,30 hafði loftskeytamaðurinn
samband við Akureyri og var flug-
vélin þá stödd yfir Skagafirði.
Nokkru síðar heyrðist enn til henn-
ar, en þá gaf hún ekki upp staðar-
ákvörðun. Sagðist loftskeytamaður-
inn mundu hafa samband við Akur-
' eyri eftir 10 mín., en aldrei heyrðist
til hans framar. Kl. um 12,45 sást
til vélarinnar yfir Siglunesi og flaug
hún mjög lágt, því að þoka var kom-
in.
Leitin hafin.
Þegar ekkert heyrðist til flugvélar-
innar, þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir
til að ná sambandi við hana og
hvergi spurðist til hennar, þótti
sýnt, að ekki væri allt með felldu.
Voru þá gerðar ráðstafanir til að
leita vélarinnar. Voru bátar frá Ólafs
firði og Dalvík fengnir til að leita
í mynni Eyjafjarðar og Skymaster-
flugvél frá Keflavíkurflugvellinum,
búin öllum björgunartækjum, flaug
norður yfir Skagafjörð, EyjafjörS
og Siglufjörð. Hvorki bátarnir né
flugvélin urðu nokkurs vör, enda
skyggni mjög slæmt.
Á landi var einnig leitað. Fór leit-
arflokkur frá Siglufirði út á Siglu-
nes og mun hafa leitað allt til mynn-
is Héðinsfjarðar að vestan eins og
gengt er. Þá fór leitarflokkur undir
stjórn Hermanns Stefánssonar, leik-
fimikennara, út í Látur og þaðan
Frarahald á 8. síðu.