Íslendingur - 16.07.1947, Page 3

MiSvikudagur 16. júlí 1947
ÍSLENDINGUR
8
Vettvangur stefnulausr-
ar æsku.
Stjórnarskipti kommúnista.
Fyrir nokkru hófu ungir Fram-
sóknarmenn útgáfu á sérstakri síðu
í „Tímanum“. Mun þessi ráðstöfun
hafa verið gerð tif'þess að sanna
þjóðinni það, að enn væru til ein-
hverjir ungir Framsóknarmenn.
Hér á „Sambandssíðunni“ var
nokkuð vikið að þessari útgáfustarf-
semi ungra Framsóknarmanna og
góðlátlega hent gaman að ýmsum
firrum, sem þar birtust. Virðist þetta
hafa hitt einhvern sáran blett á Fram
sók'narhetjunum, því að síðan þetta
gerðist, hafa þeir að minnsta kosti
birt tvær langar greinar á „vettvangi“
sínum til þess að svara þessum smá-
klausum. Ilafa þeir Jón Hjaltason og
Magnús frændi minn í Eyhildarholti
sent mér persónulega óblíðar kveðj-
ur. Að vísu hefi ég enga þessa smá-
klausu skrifað, en mér er vissulega
ljúft að taka á mig alla ábyrgð á
þeim, því að þar var ekkert ofmælt.
Hinsvegar hefi ég ekki liirt um að
svara þessu narli þeirra félaga, því
að ég hefi lalið mikilvægara að snú-
ast gegn þeirn öflum, sem hafa að
undanförnu vegið að þjóðskipulagi
voru. A þeim „vettvangi“ hefir aftur
áhnóti lítið kveðið að þeim Jóni og
Magnúsi, því að þeim virðisl kærara
að halda uppi árásum á Sjálfstæðis-
flokkinn en konnnúnista. Er sjáan-
legt, hvert hugurinn stefnir, og hver
það er, sem mótar skoðanir þessara
ungliða í Framsóknarflokknum.
Hitt er þó fjarri mér að biðjast
undan árásarskrifum Tímaæskunnar,
enda munu jafnvel Framsóknarmenn
nú taka lítið mark á þeim skrifum
fremur en öðru, sem „Tíminn" birt-
ir um þessar mundir.
Hinn ungi „veltvangsritstj óri“, Jón
Hjaltason, gerði í fyrstu nokkra til-
raun til málefnalegra umræða, en
reyndist það fljólt ofraun og hóf í
reiðikasti rökvana manns að flytja
óhróður um afskipli mín af málum
stúdenta. Þar sem Jón virðist hafá
verið mjög miður sín, er hann ritaði
þessa grein, og hver fjarstæðan rekst
þar á aðra, hefi ég ekki séð ástæðu
til að virða hann svars. Má aðeins
benda á þá gáfulegu staðhæfingu
hans, að Ingólfur Jónsson frá Hellu
liafi stofnað kaupfélag til þess að
þóknast hagsmunum kaupmanna!
Persónuleg beiskja Jóns í minn garð
kemur mér kynlega fyrir sjónir, þar
sem ég hefi talið okkur góða kunn-
ingja, en það er hans einkamál. Skal
Jóni aðeins vinsamlega á það bent,
að þeir menn, sem ætla sér að gerast
pólitískir leiðtogar æskulýðsins
verða að hafa þá stillingu á skapi
sínu að láta ekki málefnalegar rök-
ræður víkja fyrir persónulegri ill-
kvittni.
Ekki skal ég stæla við Jón um
pólitísk afrek okkar í Háskólanum,
en vil aðeins benda á það, að „Vaka“
hefir nú hreinan meiri hluta í Stúd-
entaráði, en Jóni Hjaltasyni og
konnnúnistavinum hans hefir tekizt
að fækka Framsóknarfulltrúunum úr
tveimur niður í engan. Ef til vill er
það eitt dæmið um „vorúðann“ í
samtökum ungra Framsóknarmanna.
Frændi minn í Eyhildarholti hefir
aumkast yfir Jón vettvangsritstjóra
og reynir nú að breiða yfir hvatvísi
lians í greinarstúf, sem hann kallar
„Illa er kfimið íslending“, en mætti
ar fylgi“. Magnús er þó hinn borgin-
mannlegasti og þykist nú vera svo
reyndur í Framsóknarfræðunum, að
hann geti með stærilæti talað um
„unglinginn“ við Islending. Það er
auðvitað gott að hafa álit á sjálfum
sér, en ungir Framsóknarmenn eru
áreiðanlega sízt til þess fallnir að
kenna „unglingum“ heilræði.
M. G. tyggur upp þá fáránlegu
staðhæfingu J. H., að Sjálfstæðis-
flokkurinn sé byggður upp af „auð-
jöfrum og spekúlöntum“. Reyndar
mun hann hafa fengið einhvern „bak-
þanka“ af því, að hann hefði höggv-
ið nokkuð nærri sjálfum sér, því að
liann segir, að síður en svo sé hægt
að lasta það, að einstaklingar séu vel
efnuln búnirvMikið var! M. G. finnst
það „sterk rök“, að flokkur með 25
þús. kjósendur sé byggður upp af
spekúlöntum. Þau eru þá ekki burð-
ug önnur rök hans.
M. G. gerir sér sennilega naumast
ljóst, hversu broslegt það er, þegar
Framsóknarmenn eru í mesta vand-
lætingartón að tala um „spekúlanta“.
Áður en hann skrifar næstu grein
sína, ætti hann að reyna að kynna
sér, hveij muni vera methaíi hér á
landi í sölu bifreiða á „svörtum“
markaði.
Og svo er það fátæktin, sem er að
gera útaf við Framsóknarflokkinn.
Það er líklega af peningaleysi, sem
Framsóknarmenn eru alltaf að tapa
fylgi! M. G. ætti annars sem minnst
að ræða um misnotkun aðstöðu í
sambandi við kosningar og flokks-
áróður. Fólki er það enn minnisstætt,
hvernig Framsókn beitti valdaað-
slöðu sinni á tímum Framsóknar-
kreppustjórnarinnar fyrir stríð. M.
G. mætti líka vel vera það kunnugt,
hvernig samvinnufélögum bænda hef-
ir verið beitt í þágu Framsóknar-
flokksins og blöð flokksins styrkt
með fé bænda. Faðir M. G. hefir
langa hríð verið í stjórn Kaupfélags
Skagfirðinga, og getur vel verið, að
hann geti veitt M. G. nokkrar upp-
lýsingar um það, hvernig Framsókn-
armenn hafa notað kaupfélögin. ,
M. G. sárnar það, að ungir Fram-
sóknarmenn séu sakaðir um að fylgja
klofningsstefnu Hermanns og vera
linir í haráttunni við kommúnista.
Og þá kemur rúsínan hjá M. G. Tjl
þess að berjast gegn áhrifum komm-
únista þarf „þjóðhollt, vökult og
fórnfúst umbótastarf,“ segir hann.
Þessir sívakandi umbótamenn eru
Hermannsliðarnir í Framsóknar-
flokknum. Hvílík vandræði, að æsku-
lýður þjóðarinnar skuli ekki vilja
fylgja þessum misskildu bjargvætt-
um sínum.
Margir munu freistast til að halda,
að M. G. sé að gera gys að ungurn
Framsóknarmönnum, en sennilega
trúir hann þó þessu sjálfur. En það
er einmitt „pólitískt eðli og fortíð“
Framsóknarflokksins — svo að not-
uð séu hans eigin orð — sem gera
það að verkum, að „vettvangsmenn“
Tímaæskunnar munu vera ömurlega
Framhald á 6. síðu.
Ungir
Sjálfstæðismenn
á Siglufirði halda uppi
öflugri starfsemi
Að undanförnu hefir félag ungra
Sjálfstæðismanna á Siglufirði hald-
ið uppi mikilli starfsemi. Umræðu-
og skemmtifundir hafa verið haldnir
hálfsmánaðarlega við mjög mikla
aðsókn.
Ungir Sj álfstæðismenn á Siglufirði
eiga góðum forustumönnum á að
skipa, enda fara ítök Sjálfstæðis-
flokksins meðal siglfirzkrar æsku
stórum vaxandi. Ungir Sjálfstæðis-
menn eiga 3 fulltrúa af 5 í útgáfu-
stjórn „Siglfirðings“, blaðs Sjálf-
stæðismanna, þá: Vilhjálm Sigurðs-
son, sem jafnframt er formaður fé-
lags ungra Sj álfstæðismanna, Stefán
Friðbjarnarson og Helga Sveinsson.
Aðrir meðlimir útgáfustjórnarinnar
eru Aage Scliiöth og Pétur Björns-
son.
Sjálfslæðisflokkurinn væntir mik-
ils af starfi ungra Sjálfstæðismanna
á Siglufirði. Ahrif kommúnista hafa
verið bæjarfélaginu til óþurftar, enda
víst, að ítök þeirra þar sem annars
staðar inunu fara rainnkandi.
Ejtir að núverandi ríkisstjórn var |
mynduð lýstu kommúnistar þvi yfir
á Alþingi og í málgögnum sínum,
að þeir myndu ekki létta fyrr en hún
vœri oltin úr sessi. Þessar yfirlýs-
ingar kommúnista komu. .mörgum
harla undarlega jyrir sjónir, þar seni
vitað var, að ríkisstjórnin hajði yjir-
gnœjandi meirihluta þingmanna á
bak við sig. Það virtust því vera
harla litlar líkur jyrir sljórnarskipt-
um á nœstunni. Til nœstu þingkosn-
inga voru um þrjú og háljt ár, nema
því aðeins að þing yrði rojið, en
til þess að fá því framgengt höjðu
komúnistar ekkert bolmagn á Al-
þingi.
Kommúnistar hlutu að byggja
vonir sínar um stjórnarskipti á öðr-
um grundvelli og leiðum en stjórn-
málaflokkar almennt gera í lýðfrjáls-
um löndum.
Það leið heldur ekki á löngu, þar
lil landsmenn fengu skýringu á því,
hvernig koma ætti ríkisstjórninni frá
völdum, enda þótt hún nyti stuðn-
ings yfirgnæfandi meirihluti þing-
fulltrúa.
.Stöðvun
atvinnuvegctnna.
Á undanförnum árum hefir konnn-
únistum illu heilli tekist að ná yfir-
höndinni í Alþýðusambandinu. Leið-
togar kommúnista vissu, að þar
höfðu þeir máltugt tæki í höndun-
um. Um hlýðni flokksbræðra þeirra,
sem stjórnuðu málefnum verka-
manna, var engin ástæða til þess
að efast. Þeir myndu hiklaust fylgja
þeirri „línu“, sem þeim var ætluð.
Þegar mánuður var til síldarver-
tíðar létu kommúnistar verkfallsöld-
una ríða yfir. Hún átti að skola rík-
isstjórninni út í hafsauga, en tilla
Áka og félaga Brynjólfi í stjórnar-
sessinn.
Aðstaða
rí h iss t jóxnan nnar.
Þegar ríkisstj órnin tók við störf-
um lýsti hún því yfir, að hún teldi
höfuðhlutverk sitt að taka upp virka
baráttu gegn verðbólgunni. Það var
þá þegar augljóst, að alvinnuvegun-
um stafaði hin mesta hætta af dýr-
tíðinni innanlands. Samkeppnis-
þjóðir okkar buðu framleiðsluvörur
sínar á heimsmarkaðinum fyrir mun
lægra verð en við fórum fram á að
fá. Samningar um sölu á framleiðslu
þessa árs reyndust allar bundnar því
skilyrði, að við afhentum mikið
magn af síldarlýsi.
Þegar draga fer úr feitmetisskort-
inum, er vissa fengin fyrir því, að
framleiðsluvörur okkar falla stór-
kostlega í verði.
Með því að draga úr dýrtíðinni
innanlands ællaði ríkisstjórnin að
koma í veg fyrir stöðvun framleiðsl-
unnar og forða frá almennu atvinnu-
leysi, þegar að því ræki, að fram-
leiðsluvörur okkar lækkuðu á er-
lendum markaði.
Leiðtogar kommúnista hafa aldrei
verið svo skyni skroppnir, að þeir
hafi ekki vitað, að stefna stjórnar-
innar væri rétt, en af pólitískum á-
stæðum liafa. þeir talið sér skylt að
berjast gegn henni.
Með kröfu um stórfellda grunn-
kaupshækkun ætluðu konnnúnistar
að knýja ríkisstjórnina að falla frá
yfirlýstri stefnu. Ríkisstjórn, sem læt-
ur andstöðuna segja sér fyrir verk-
um, getur aldrei orðið langlíf. Það
vissu kommúnistar, og gerðu sér von-
ir um, að brátt liði að því, að til
þeirra yrði leitað um þátttöku í rík-
istjórninni.
KÖmmúnistar hafa með
framferði sínu tryggt, sám-
starf lýðrœðisfiokhanna.
Framkoma konnnúnista hefir mest
skaðað þá sjálfa. Landsmenn eru æ
betur og betur að koma auga á þá
staðreynd, að þeir séu til einskis'
nýtir nema til ni^urrifs. En mest er
um vert-, að verkamenn, sem margir
hafa látist þjckk j ast af skrumi komm-
únista, eru almennt að snúa við þeim
hakinu. Kommúnistar hafa lofað
launþegum gulli og grænum skógum,
ef þeir aðeins vildu hlýta forsjá
þeirra. Reynslan hefir sannað, að
konnnúnistar hafa sýnt launþegum
litla greiðasemi. Kommúnistar hafa
stefnt að því að auka dýrtíðina í land
inu. Mikil verðbólga hlýtur jafnan
að skaða þá mest, sem minnst hafa
efnin. Konunúnistar stefna að því,
að útflutningsvörur okkar verði ó-
samkeppnisfærar á erlendum mark-
aði. Slíkt myndi leiða af sér atvinnu-
leysi. Konnnúnistar hafa svipt verka-
menn eins mánaðaratvinnu yfir há-
bjargræðistímann, þegar mest er um
eftirvinnu og alls staðar er þörf dug-
andi manna. í stað þess hafa verka-
menn fengið lítilsháttar grunnkaups-
hækkun, en aukna dýrtíð. Vinnutjón-
ið verða verkamenn að vinna upp á
1—2' árum. Samningar konnnúnista
eru uppsegjanlegir með litlum fyrir-
vara.
Eftirleiðis er ósennilegt, að nokk-
ur lýðræðisflokkur í landinu óski
eftir því að taka upp samstarf við
kommúnisla. Einangrun þeirra mun
aukast og fylgi þeirra minnka. Þar
sem frelsið ríkir getur kommúnism-
inn ekki þrifist.