Íslendingur - 24.09.1947, Blaðsíða 5

Miðvikudagur 24. september 1947
ÍSLENDINGUR
Akureyrar-:
Hámark allrar þeirra mörgu og j
góðu ævintýra, sem skátalífið hefir |
upp á að bjóða er það áð fara á jam-
boree. Til þess hlakka menn árum
saman, og sá, sem eilt sinn hefir tek-
ið þátt i því ævintýri nýtur gleðinn-
ar af því alla ævi.
Jamboree er alheimsmót skáta, og
fer það fram fjórða hvert ár, þegar
áslæður leyfa slíkt alþjóðastarf. Á
síðaslliðnu ári var ákveðið að mót-
ið, — Friðar-jamboree —, færi fram
í Frakklandi dagana 9.—18. ógúst í
sumár, og fóru íslenzkir skálar þá
strax að ráðgera Frakklandsferð.
Undirbúningur.
Ilinn reglulegi undirbúningur und-
ir jamboree-ferðiná liófst 23. febrú-
ar hjá okkur Akureyringum. Var þá
myndaður sérstakur skátaflokkur
með væntanlegum Frakklandsförum
og síðan haldnir fundir og æfingar
a. m. k. einu sinni í viku, allt þar til
lagt var upp í íerðina. Stundum var
unnið að þessum undirbúningi kvöld
eftir kvöld. Auk venjulegra skáta-
starfa, sem fram fóru á fundum þess-
um var reynt að afla fróðleiks um
fyrri jamboreemót og sérstaklega um
Frakkland. I þessu sambandi var
leitað til gamalla jamboreefara og
annarra manna, sem gátu látið okkur
slíkai’ upplýsingar i lé. Var þessi
íræðslustarfscmi okkur iil mikils
gagns og ánægju, og kunnum við
þeim, er aðstoðuðu okk'ur, beztu
þakkir fyrir. Einn liðurinn í undir-
búningi okkar undir þessa íerð var
að búa til muni, sem síðan átti að
selja í verzlun okkar á jamboree.
Kenndi þar niargra grasa, er síðar
verður á minnst
Eiginlega má segja, að það
skeimnlilega við jamboreeferðina
hófst slrax og byrjað var á undir-
búningnum hér heima, og þótt svo
illa tækist til, að nokkrir, sem ráð-
gerðu að fara, y'rðu að hætta við
ferðina á síðustu stundu, þá vitum
við, að undirbúningurinn varð þeim
eins og okkur til mikils gagns og
ánægju. En ekki meir um það, tím-
inn leið og við lukkunnar panfíjar
töldum dagana til brottfarardagsins,
31. júlí. Kvöldið áður bitlumst við í
hreiðrinu okkar, „Gunnarshólma“,
og kvöddum skátafélaga okkar. -—
Finnntudaginn 31. júlí héldum við
svo með hraðferðinni til Reykjavík-
ur. Þegar þangað kom, var haldið
lil skátaheimilisins .við Hringbraut.
Það eru skálar, er voru einn aðal-
skemmtislaður setuliðsins á hernóms-
árunum. Hefir Reykjavíkurbær feng-
ið skótum sínum þetta búsnæði til
umráða og slull þá með miklum fjár-
framlögum til að gera það sem vist-
legast. Má á því sjá að Reykvíkingar
skilja og viðurkenna það menningar-
starf, sem skótareglan vinnur.
Um líkt leyti og við komum til
Reykjavíkur, kornu einnig þangað
Ur dagbók jamboree-fara
skátar á friðar-iamboree
Alþjóðamót skáta, seni á skátamáli nejnist jamboree, var haldið í Frakklandi
í sitmar. Fetta mót var sérstaklega helgað jriði og brœðralagi í heiminum og
kallað friðar-jamboree. Margir íslenzkir skátar sóttu jamboree í jietta sinn,
m. a. 8 jfá Akureyri. Fer hér á eftir fyrsti hlutinn aj frásögn jieirra jélaga aj
jör sinni. Framhald birtist í nœsta blaði.
AKUREYRAR-
SKÁTARNIR.
Standandi jrá vinstri:
Eiríkur Stefánsson,
Níels Halidórsson,
Valgarðnr Frímann,
Gunnar Scliram,
Kristján Hallgrímss.
Krjúpandi:
lngólfur Lillcnthal,
Ríkarður Þórólfsson,
Ingvi Hjörleifsson.
aðrir jamboreefarar víðsvegar að af
landinu, svo sem frá Siglufirði. Sauð-
árkróki, Patreksfirði, ísafirði, Bol-
ungarvík, Laugarvatni, Selfossi,
Stokkseyri, Akranesi, Vestmannaeyj-
um og Keflavík. Allur þessi hópur
ósamt skátuin frá Hafnarfirði ^og
Reykjavík, sem voru 88 menn alls,
safnaðist nú saman í Skátaheimilinu
til að reka smiðshöggið á undirbún-
inginn undir Frakklandsferðina, því
að okkur var öllum lj óst, að vænleg-
asli vegurinn lil góðs árangurs var,
í þessu sem öðru, góður undir-
búningur. Þá daga, sem við dvöldum
í Reykjavík, var faslri dagskrá fylgt
frá kl. 8.30 að morgni og til kvölds,
og mátti svo heita að ekkert hlé væri
frá nauðsynlegum störfum allan dag-
inn. Mestur tími fór til þess að æfa
söng, vikivaka og glítnur, enda áttu
það að verða frambærilegustu
skemmtiatriði á varðeldum- þegar til
Frakklands kæmi. Nokkur tími fór
einnig til gönguæfinga og ýmislegs
annars, sem of langt yrði upp að
telja.
Þann 3. ágúst flaug svo urn helm-
ingur liðsins með flugvélinni
.,Heklu“ iil Fralcklands. Fylgdum við
hinir þeim út á flugvöllinn og sung-
um við þar saman „ísland ögrurn
skorið“, rétt áður en við kvöddumst.
Þessi hópur, sem fyrr fór til Frakk-
lands, átli að annast um uppsetningu
á tjaldbúðum og sjá um annan undir-
| búning á tjaldsvæði okkar á jam-
! boree, en þangað var farangurinn
; kominn fyrir nokkru. Við hinir héld-
1
um áfram undirbúningnum hér
heima og biðum óþreyjufullir brott-
farar.
Þriðjudaginn 5. ógúst kl. 21 var
svo loksins lagl upp frá Reykjavík.
Okum við ])á í tveim 26 manna bif-
reiðum út á Keflavíkurflugvöll, og
fór þar fram hin venjulega tollskoð-
un og áritun vegabréfa. Þar sem
flugvélin ,,Hekla“ var ekki alveg til-
búin til flugs, settumst við að dýrð-
legri ávaxtaveizlu, því að þarna var
yfirflj ólanlegt af þessari eflirsótlu
vöru, þótt hún fáisl varla annars
staðar á íslandi. Eftir skamma stund
var tilkynnt í hátalara, að við skvld-
um stiga upp í flugvélina og tóku
þar á móti okkur tvær brosandi flug-
freyjur. Var nú komið fyrir yfir-
höfnum okkar og farangri og hreiðr-
uðum við síðan um okkur í þægi-
legum stólum og sofnuðu þá sumir
strax meðan við biðum brottferðar.
Brátl fóru hreyflarnir í gang og vél-
in hélt út á völlinn, en Adam var
ekki lengi í Paradís. Varla vorum
við komnir á aðálbrautina þegar
okkur var tilkynnt að sökum bilun-
ar á vélinni yrði að hætta við flug-
ið að sinni. Var svo vélinni aflur ekið
að farþegaskýlinu og stigið þar út.
Vitanlega vöktum við svefnþurrk-
urnar og létum þá vita, að nú vær-
um við loksins kornnir lil Frakk-
lands, og urðu þeir harla fegnir sem
von var, en þeim brá í brún þegar
þeir litu út. — Þessi bilun gerði okk-
ur auðvitað gramt í geði, en það var
þó bót í máli, að hún kom í ljós áður
en á loft var komið, og úr ])ví sem
orðið var þótti öllum réttasl að 'iaka
óhappinu glaðlega. Ekkert vissum
við hvort aðgerðin á vélinni tæki
nokkra tíma eða nokkra daga og
vissum yfirleitt ekkert hvað við átt-
um af okkur að gera, en það var þó
ákveðið að þrauka á vellinum þessa
nótt, og fengum við að hírast þar í
stórum hermannaskála. Amerískir
menn, sem þar réðu húsum, lánuðu
okkur „bedda“ og það af teppum,
sem þeir gótu, en flestir höfðu ])ó að-
eins „beddagormana“ til að liggja á
og ekkert yfir sér. Þegar þar við bætt-
ist, að mikið rigndi um nótlina og
skálinn lak, þá getur hver maður
séð, að þetla „hótel“ var engin Para-
<Jíá. Aftur ó móti fóru -kkrir. sem
báru mikla umhyggju fyrir skrokkn-
um á sér, á Hótel de Gink og létu vel
yfir vistinni á þeim fræga stað. Ein-
hvern tíma morguninn eftir kom ein-
hyer góður maður og fræddi okkur á
því. að innan skamms ættum við að
fá kaffi, og var þeim tíðindum vel
fagnað, því að ekki var kræsingun-
um fyrir að fara um nóttina. En nú
vandaðist málið, því að þessi „kaffi-
engill“ hvarf, og enginn vissi hvar
álti að halda veizluna. Leið svo lang-
ur lími, og fóru þá margir að halda,
að við værum gleymdir og glataðir
á þessum mikla flugvelli. En svo var
ekki, sem betur fór. Allt i einu renn-
ur óskapleg amerísk bifreið upp að
skálanum okkar. Lílctist hún mest
gripavagni og kom öllum saman um
að ökuþórinn væri liandóður, eftir
keyrslunni að dæma. Hann kvaðst
eiga að aka okkur í kaffið, og þótt
útlitið væri voðalegt, lögðum við
skjóllega lil uppgöngu í farartækið,
sem fluLli okkur heilu og höldnu til
þess staðar, þar sem starfsinenn flug-
vallarins hafa matsal sinn. Var þar
óspart borðað og síðan ekið með
sarna farartæki til Hótel de Gink og
beðið þar cftir bifreiðum frá Reykja
vík, sem íluttu okkur aftur heim ;
leið. Á leiðinni til Reykjavíkur frétt
um við, að viðgerð vélarinnar iæk
ekki eins langan tíma og átlit vai
fyrir um skeið, og yrði henni senni
lega lokið að kvöldi þess dags. Til
bæjarins komum við um kl. 4 mið-
vikudaginn 6. ágúst og svona eftir á
getum við ekki annað en skénimt
okkur prýðilega við þessa hrakninga-
endurminningu.
Finnntudaginn 6. ágúst lögðum
við aftur af stað til flugvallarins um
kl. 6 f. h. Var þá flugvélin albata og
allt með felldu. Laust fvrir kl. 9 vor-
um við allir, 43 að tölu, seztir i flug-
vélina á nýjan leik og skönnnu síðar
hófst hún á loft og sveif í suðurátt.
Lítið sáum við af okkar fagra fóstur-
landi nema flugvöllinn og eitthvað
af Reykjanesi, en brátt hvarf það
einnig sjónum okkar og víðátta lofts
og lagar tóku við. Alltaf var flogið
lengra og lengra burt frá gömlu Isa-
fold en framundan var hið þráða
ævintýri, •— jamboree. Oðru hvoru
sáum við skip á siglingu, og stefndu
þau flest í norður. Um kl. 12 sáum
við Setlandseyjar og nokkru síðar
ilugum við inn yfir Skolland. Af og
lil hvarf landið í skýjaþykkni, en
þess á milli blasti við hið fegursta
útsýni. — Blackpool, hinn fræga
skemmtistað Bretlandseyja, sáum við
t d. mjög vel. Þegar kom inn yfir
England, var útsýni ennþá betra, og
þótt við værum í 9000 feta hæð,
hrifumst við af hinu iðandi lífi, sem
blasti við fyrir neðan okkur. Járn-
brautir og bifreiðar brunuðu um
landið þvert og endilangt, og hvar-
vetna var fólk önnum kafið við
vinnu, vinnu, sein á að rétta gamla
England úr þeim kút, sem það komst
í af völdum stríðsins. Alltaf er eitt-
hvað athyglisvert að sjá, en vélin fer
hratt yfir og gefur ekki tíma íil ná-
innar alhugunar. Brátt erum við yfir
Suður-Englandi og síðan svífum við
út yfir Ermarsund. Okkur verður
hugsað iil þess, að þar sem við er-
um nú, var háður stórkostlegasli
lofthernaður, sem sagan getur um,
og okkur kemur i hug hvernig um-
horfs hefir verið hér og á sundinu
þá dagana, sem liðið var flutt frá
Dunkerque. Nú eru hér engir stríðs-
fuglar á flugi sem betur fer, heldur
aðeins hinir saklausu fuglar lofts-
ins og svo flugvélar í friðsamlegum
erindum. Á sundinu er urmull skipa.
En nú horfum við ekki niður, heldur
fram, því að fyrir stafni er Frakk-
land, land glæsilegrar íortíðar og
mikilla vona, og hugsunin um að
koma ])angað innan lítillar stundar
fyllir hugina eftirvæntingu. Við vit-
um, að í ófriðnum og eins nú er hart
sorfið að frönsku þjóðinni, en þrátt
fyrir allt býður nú Frakkland þús-
undum erlendra skáta fóstur á Frið-
ar-j amboree.
Um kl. 4 lentum við ó flugvelli í
París og var okkur þar vel fagnað
af einum landa okkar og tveim
frönskum skátum, sem sendir höfðu
verið til að taka á móti okkur.
Ferðin fró flugveHinum
á jamboree.
Báðir Frakkarnir töluðu ensku og
var annar þeirra frá Algier en hinn
af rússneskum ættum og áttum við
eftir að hafa mikið saman við þá að
sælda þar eð þeir voru iúlkar okkar
á mótinu. Landinn sem tók líka á
móti okkur var aftur á móti skáti' úr
Hafnarfirði og gjaldkeri fararinnar.
Gengum við nú í gegnum hinn venju-
lega hreinsunareld ferðamannsins
þegar hann kemur til ókunnra landa,
| sem sé vegabréfa- og tollskoðun. Þar
guldum við eða öllu fremur nutum
heiðarleik landa okkar, sem farið
böfðu fjórum dögum áður þessa
sömu leið, því að tollþj ónarnir
slepptu öllum í gegn án nokkurrar
verulegrar skoðunar. Síðan var okk-
ur skipað upp í bifreiðar sem á var
málað „Air-France“ og vorum við
þá loksins komnir inn í hið lang-
þráða draumaland okkar — Frakk-
land, og það meira að segja með
leyfi i rassvasanum til kaupa á
nokkrum hinna löngu, þvengmjóu
frönsku brauða, sem vart mundu
þykja mannamalur hér heima! Var
okkur nú ekið inn i París og höfðum
við þá ágætt tækifæri til þess að at-
liuga fólkið og umhverfið. „Glöggt
er gests augað“ segir gamalt íslenzkt
máltæki og sannaðist það bezt á
okkur, því að vel tókum við eftir
öllu, sem fyrir augu bar og dáðumst
við mjög að hinum breiðu fallegu
götum nieð trjáröðum til beggja
handa. Einnig þótti okkur einkenni-
leg tígulsteinahúsin og byggingar-
lagið frábrugðið því heima. -—'Að
skammri stundu liðinni stigum við
af bílunum og vorum þá komnir á
eina afstærstu neðanjarðarjárnbraut-
arstöðvunum í París.
Framh.