Íslendingur - 15.10.1947, Blaðsíða 6

6
ÍSLENDINGUR
Miðvikudagimi 15. október 1947
‘iiiinmiiiiiiiiiimiMtMiiiimtiniMinimmMiimmiiiiiMiiimiimiMiiiiiMiiimmiimniiiiiininnnniimmiiiiiiniiiimiiiiiMMi
• sl
SK z
=
KV E
i
| frá Skömmtunarstjóra
Samkvæmt 3. gr. reglugerðar um vöruskömmtun, takmörk- I
I un á sölu, dreifingu og afhendingu vara, frá 23. sept. 1947, |
= ltefur Viðskiptanefndin ákveðið þær takmarkanir á sölu á |
| frostlegi á bifreiðar, að seljendum þessarar vöru skuli vera |
| óheimilt að afgreiða hana, nema liið keypta magn sé um leið I
| og kaupin fara fram skráð í benzínbok viðkomandi bifreiðar. |
| Mesta magn, sem einstök bifreið má fá, er sem hér segir:
Fólksflutningabifreiðar fjögra farþega eða minni, sendi- |
1 ferðabifreiðar hálft tonn og aðrar rninni bifreiðar, hvort |
i heldur eru fólks- eða vöruflutningabifreiðar, 1 gallon.
Fólksflutningabifreiðar fimrn farþega eða stærri, svo og |
\ vörubifreiðar stæri en hálft tonn 2 gallon. i
| Takmarkanir þessar á sölu á frostlegi gilda frá og með deg- |
í inum í dag og þar til annað verður ákveðið.
Jafnframt er lagt fyrir lögreglustjóra, að þeir, þegar þeir |
i afhenda nýja benzínbók í skiptum fyrir eldri benzínbók, riti =
Í,. í nýju benzínbókina samhljóða athugasémd um sölu á frost- |
í legi og var í eldri benzínbókinni.
i Reykjavík, 9. sept. 1947. |
i Skömmtunarstjórinn. f
z IMMIIIIMIMMIIHMMIMHHIMMMMMMMHHMHHMMHMMMHMMHIIMHHMHMI.111111111111111..
I Auglýsing nr. 111947
Skjaldborgarbíó
Aðalmynd vikunnar:
SJÓHERINN
(Meet the Nawy)
Skrautleg söngvaniynd af skemmti
sýningum Kanada-flotans.
Sungin og leikin af kanadiskum
listamönnum og konum úr flot-
ánum.
Leikstjórn: Louis H. Jackson.
Alfred Travers.
]. P. Connolly.
NÝJA-BÍÓ
Næsta mynd:
HERMAÐUR BOÐINN
í HEIMSÓKN
(Sunday Dinner jor a Soldier)
Hrífandi kvikmynd frá 20th Cen-
tury Fox
Leikstjóri: Lloyd Bacon.
Aðalhlutverkin leika:
A NN'E BAXTER -
JOUN HODIAK
2
samkvæmiskjðlar
til sölu. Tækifærisverð.
Uppl. í Oddagötu 11, sími 201
frá Skömmtuoarstjóra
Samkvæn't heimild í 3. gr. reglugerðar frá 23. sept. 1947,
um vöruskómmtun, takmörkun á sölu, dreifingu og afhend-
ingu vara, hefur Viðskiptanefndin ákveðið eftirfarandi:
1. Heimilt er að úthluta vegna stofnunar nýs heimilis
(ekki stækkunar eða breytingar) aukaskammti af vefnað-
arvöru og búsáhöldum samtals 1500 kr. Úthlutunar-
stjórarnir hafa á hendi þessa úthlutun og ber þeim að
fullvissa sig unt það í hverju einstöku tilfelli, að raun-
verulega sé um stofnun nýs heimilis að ræða.
2. Heimilt er að úthluta aukaskammti af vefnaðarvörum
handa barnshafandi konum fyrir allt að 300 kr. handa
hverri, gegn vottorði læknis eða ljósmóður. Útlrlutun-
arstjórarnir hafa einnig á hendi úthlutun þessara auka-
skammta.
Reykjavík, 6. okt. 1947.
SKÖMMTUNARSTJÓRI.
KHKKHKHKHKHKHKhKHKhKKHKKHKHKHKHKKHKHKhKKKhKKKKKKKKKhK
- Auglýsið í „íslendingi“ -
(iSiKHKHKHKHKHKKKHKBKHKKHKHÍCBKHKHKHKHKHKHKHKKHKtJKHKKKKKi
HRINGUR DROTTNINGARINNAR AF SABA
lokum var okkur tilkynnt, að skilyrði okkar hefðu
verið samþykkt.
Síðan unnum við eiðinn og kysstum á hina helgu
bók, eða réttara sagt sefpappírsrúllu,
Eftir allar þessar þreytandi siðaathafnir og funda-
höld var okkur að lokum fylgt aftur til herbergja okk-
ar til þess að borða árdegisverð — eða öllu heldur
miðdegisverð — sem hér var borðaður um miðjan
daginn og síðan lögðu menn sig nokkra stund á eftir,
samkvæmt austurlenzkri venju.
Um klukkan fjögur síðdegis vaknaði ég við geltið
í Faraó. Eg leit upp og kom auga á mann, sem lædd-
ist í áttina til dyranna, sýnilega hræddur við hund-
inn. Það kom í ljós, að Maqueda hafði sent hann til
þess að spyrja okkur, hvort við vildum koma með
henni til staðar, sem við enn ekki hefðum séð. Auð-
vitað játuðum við þvi, og fylgdi sendiboðinn okkur
inn í ónotað rykugt anddyri aftast í höllinni. Var
Maqueda þar fyrir og þrjár af hirðmeyjum hennar.
1 fylgd með þeim voru einnig allmargir þjónar, sem
héldu á logandi lömpum, flöskum með olíu og heii-
um knippum af kyndlum.
Maqueda, sem var nú slæðulaus og virtist alveg
hafa náð sér eftir geðshræringuna um morguninn,
sagði við okkur: „Án efa hafið þið, vinir mínir, séð
marga einkennilega staði bæði hér í Afríku og ann-
ars staðar. En nú ætla ég að sýna ykkur dálítið, sem
ég hygg, að ykkur muni þykja furðulegra en allt
annað, sem þið hafið séð.“
Við fylgdum henni út gegnum dyr innar í anddyrinu.
Þjónarnir lokuðu hurðinni á eftir okkur, og við
149
komurn nú inn í langan og þröngan gang, sem var
höggvinn í fjallið. Eftir að hafa enn farið í gegnum
dyr, komum við inn í þann stærsta helli, sem við
nokkru sinni höfðum séð eða heyrt getið um. Hann
var svo stór, að bjarminn frá lömpunum náði ekki til
lofts. Við sáum aðeins tii hægri og vinstri móta fyrir
einhverju, sem reyndust vera molnaðar steinbygging-
ar.
„Sjáið, hér er hellisborgin í Mur,“ sagði Maqueda
og hélt lampa sínum hátt á lofti. Hér höfðu forn-
menn þeir, sem við álitum hafa verið forfeður Fung-
anna, hið leynilega virki sitt. Þessir múrar eru rúst-
irnar af korngeymslum þeirra, musterum og öðrum
opinberum byggingum. En eins og ég hefi sagt ykk-
ur, kom fyrir mörgum öldum síðan jarðskjálfti, sem
á sök á eyðileggingunni hér.“
Við fylgdum henni lengra inn yfir þenna undar-
itega stað, en lugtir okkar og kyndlar lýstu aðeins
eins og litlar stjörnur í sótsvörtu myrkrinu. Við sá-
um rústir af korngeymslum, þar sem enn lágu hrúg-
ur af einhverju, sem ég ímyndaði mér, að einu sinni
hefði verið korn. Að lokum komum við að mikilli
þaklausri byggingu, þar sem stóðu margar veðurétn-
ar súlur og á milli þeirra lágu líkön, sem voru þakin
svo þykku ryklagi, að við gátum greint það eiít, ao
þau voru í lögun sem meyljón.
„Bara að Higgs hefði nú verið hér,“ sagði Oliver og
andvarpaði.
Maqueda bað okkur að koma út úr musterinu, því
að óholt væri að vera þar lengi, og fylgdi hún okkur
nú að uppsprettu, sem verið hafði vatnsból þessa
150
staðar. Vatnið úr henni rann niður í steinker og það-
an út í rör, sem við ekki vissum hvert lá.
„Sjáið, þessi uppspretta er gömul,“ sagði Maqueda
og benti okkur á brúnina á kerinu, sem bar glögg
merki allra þeirra kynslóða, sem höfðu hvílt hendur
sínar á hinum harða steini.
„Hvernig gátu þeir lýst upp þenna stórkostlega
helli?“ spurði Orme.
„Það vitum við ekki,“ svaraði hún, „en það hefir
naumast verið með lömpum. Það er ieyndardómur
þeirra tíma, sem enginn í Abati hefir hirt um að
komast eftir.“
„En nota Abatierarnir nokkuð þenna stóra helli
nú?“
„Nokkuð af korni er enn geymt hér í hellinum, ef
til árásar skyldi koma,“ sagði hún, en bætti við
hrygg í bragði: „En það er ekki nóg til þess að gera
nokkurt verulegt gagn, því að meginhluti þess er að-
eins af ökrum mínum. Eg hefi árangurslaust beðið
fólkið að láta eitthvað af hendi rakna, þótt ekki vær'
nema hundraðasti hlutinn af uppskeru þess, en það
fæst ekki til þess. Viðkvæðið er hjá öl.um, að þeir
skuli gefa ef aðrir geri það, og afleiðingin verður sú,
að enginn gefur. Og þó gæti sá dagur komið, að að-
eins kornbirgðir gætu bjargað þeim frá hungursneyð
—■ ef Fungarnir t. d. legðu undir sig dalinn.“
„Það er þokkalegt fólk, þessir Abatierar,“ sagði
Kvik við mig. „Eg hefði ekkert haft á móti því að
sjá það þola dálitla hungursneyð, nema vegna kvenna
þeirra og barna, en þó fyrst og-fremst vegna þess-