Íslendingur - 12.11.1947, Blaðsíða 3

Miðvikudaginn 12. nóv. 1947
I

Samband ungra Sjálfstæðis-
__________ manna ______________
%
I
I
i
Þeir h'iuðu lýðræðii-
Alþjöðasamtðk
kofflinflnista.
Fyrir nokkrvi síöan bárust íregnir
um, að’ Alþjóðasambaud kommún-
ista vœri að’ nýju korniS fram i dags-
ljósið. Kommúnistaflokkar ýmissa
Evrópuríkja, þar á ’meðal Frakk-
lands og Italíu, tilkynntu að þeir
hefð.U gengið í sambandiS.
Meðan á styrjöldinni stóð töldu
Rússar hagkvæmara að leysa upp
Alþjóðasamband kommúnista „Kom-
intern“ til þess að draga úr tor-
tryggni ban'damanna sinna, en margt
bendir til, að þáð bafi ]vá einungis
verið gert á pappírnum. Strax eflir
að styrjöldinni lauk gerðust komm-
únistaflokkarnir um heim allan þægt
áróðurstæki í höndum Rússa og
smns staðar eins og til dæmis í
Kanada gerðust forráðameftn þeirra
sekir um að koma hernaðarlega þýð-
ingarmikhnn upplýsingum til Rússa.
Enn sem komið er hafa kommún-
istar hér á landi ekki gerst opin-
berir aðilar að hinum ,.nýju“ al-
þjóðásamtökum konnnúnista. Án
efa stafar hikið af ótta við afslöðu
kjósenda. Leiðtogarnir tefja senni-
lega æskilegra að vinna fyrst í stað
með samtökununi á bak við tjiildin.
HORFT TIL BAKA.
Áður en koinmúnistaflokkurinn
tók upp langa nafnið' var liann ekki
feiminn við að telja sig meðlim í
alþjóðasamtökum skoðanabræðr-
anna.
í 23. tbl. „Verkalýðs])laðsins“ ár-
ið' 1932 er tekið fram, að enginn
geli orðið meðlimur flokksiris, nema
hann viðurkenni stefnuskrá. Alþjóða-
sambands kommúnistd. Þar segir
orðrétt: „Meðlimir flokksins geta
allir orðið, sem viðurkenna slefnu-
skrá flokksins og Alþjóðasámbunds
hommúnista og skuldbinda sig til
þess að hfýða öllum ákvörðunum
þeirra. og fyrirskipunum.“ Því er
slegið föstu. að meðlimir konnnún-
istaflokksins verði að hlýða öllum
ákvörðunum og fyrirskipunum Al-
þ í óðasambandsins.
Um Alþjóðasambandið getur nán-
ar í 24. tbl. ,,Verkalýðsblaðsihs“
1932, þar segir: „Alþjóðasamband
kommúnisla hefir æðsta vald í mál-
efnum einstakra kommúnislaflokka.
Samþykk'tir flokksins hafa því aðeins
gildi, að þær séu viðurkenndar af
Alþj óðasambandinu.“
„Hvar sem kommúnistar starfa,
hvort heldur er í félögum, í bæjar-
stjórnum eða á Alþingi, verða þeir
að hafa með sér skipulagt lið. Verða
þeir jafnan að koma allir fram sem
einn maður og ræða sameiginlega
öll mál. Enginn einstakur má koma
opinberlega fram, nema samkvæmt
fyrirmælum flokksins.“
„Ef út af ber .— grípur heims-
flokkurinn í taumana.“
Af þessum tilvitnunum er það
ljóst, að íslenzkir kommúnistar töldu
sig árið 1932 skylduga til hlýðni
við „Komintern“. Skaðanafrelsi
livers -einstaklings í samtökunum er
vel lýst' i 23. tbl. Verkalýðsblaðs'ins
sama ár. Þar segir: „En þegar búið
er að taka ákvarðanir, verða allir að
fylgja' þeirn eftir sem einn maður.
Og þess er ekki aðeins krafist, að
ákvörðununum sé fylgt í orði
kveðnu, heldur verða menn að starfa
jafn ötullega að, þótt þeir séu á öðru
rnáli. J ilji ng sTcilmngur flokksheild-
.arinnar verður álltaf að sitja í fyrir-
rúmi fyrir vilja og skilningi hvers
eins.“
SAMI FLOKKUR OG SÖMU
SJÓNARMIÐ.
Þólt konnnúnislafl. hafi skipt um
nafn og heili nú „Sameiningarflokk-
iir Alþýðu,“ o. s. frv. hefir hann ekki
skipl um loiðtoga og málefnin eru
þau sömu. Það má því fullyrða, að
afstaða „Sameiningárflokks Alþýðu“
til Alþjóðasamtaka kommúnista cr
nákvæmlega sú sama og afslaða
Kommúnislafliikks Islands árið
1932. Sá ci aðoÍMs munurinn, að
flokksforuslan þorir ekki að viður-
kenna það fyrir alþjóð.
Hvað telja konuniínlstar
ineirihluta?
Ýmsar staðhæfingar kornm-
únista koma annarlega fyrir
&.jónir. Á síðustu „Æskulýðs-
síðu“ Verkamannslns er því t.
d. haldið fram, að núverandi rík
isstjórn sitji í „óþökk meiri-
hluta þjóðarinnar."
Skoðun kommúnista á því,
hvað sé meirihluti virðist byggj
ast á allt öðrum forsendum en
lagðar eru til grundvallar í lýð-
ræðisþjóðskipulagi. Því eins við
urkenna kommúnistar ríkis-
stjórn Sjálfstæðis-, Framsókn-
ar- og Alþýðuflokksmanna ekki
sem meirihluta stjórn, enda
þótt þingfulltmar þessara
þriggja flokka hafi umboð frá
meginþorra landsmanna.
Skoðun kommúnista byggist
á því, að þeir telja alla aðra en
sig og sína flokksmenn rétt-
lausa á pólitíska sviðinu. Þeir
einir eigi að ráða, enda þótt
1 fyrravetur bar Jóhann Haf-
stein fram frumvarp á Alþingi
um hlutfallskosningar í verka-
lýðsfélögunum. Frumvarpið var
fellt með atkvæðum Alþýðu-
flokksmanna, Framsóknar-
manna og kommúnista.
Með því að fella frumvarpið
komu Alþýðuflokksmenn og
Framsóknarmenn ekki einungis
í veg fyrir lýðræðislega og sjálf-
sagða umbót, heldur urðu þeir
einnig til þess að afhenda
kommúnistum ráðin í samtök-
um launastéttanna.
Framsóknarmenn felldu
frumvarpið af ótta við, að lög-
festar yrðu þá hlutfallskosning-
ar í samtökum samvinnumanna
og Alþýðuflokksmenn af því,
að þeir vonuðust eftir því að ná
með tíð og tíma sömu aðstöðu
og kommúnistar nú hafa ,í sam-
tökum launastéttanna. Afstaða
þessara tveggja flokka markað-
ist af eiginhagsmunasjónarmið-
um og skammsýni. Ef fyrir-
komulagið við kosningar til Al-
þýðusambandsþings væri lýð-
ræðislegt hefðu kommúnistar
nú ekki meirihluta i stjórn A1
þýðusambandsins.
Ungir Sjálfstæðismenn munu
halda áfram baráttunni fyrir
þessu réttlætismáli, þar til sigur
or unninn.
KVÖLDVAKA
„VARÐAR"
„VörSur“, félag ungra SjálfstæSis-
maima á Akmoyri, liéll aðra kvöld-
\i)ku sína á þcssu starfsári sl. föstu-
dag. Hófst kvöldvakan með kvik-
íiiyndasýiiiiigu. og sýndi Edvard
Sigurgeirsson liina gullfallegu Heglu-
mynd sína. ('innig myndir af komu
norska krónprinsins til Akureyrar,
koinu „Kaldbaks". srijóýtur við
vinnu og komu Straumeyjar. Jónas
Rafnar. hdl., formaíriir fjórSungs-
sambands ungra Sj álfstæSismanna á
NorSurlandi, flutti ávarp. AS lokum
var stiginn dans. Fór samkomaii á-
gætlega fram og var fjölsótt.
yfirgnæfandi meirihluti þegn-
anna kjósi aðra tii forustu.
Þar, sem kommúnistar ráða
eru þeir ætíð í „meirihluta“
enda eru andstæðingar þeirra
sviptir þar öllum rétti og haldið
n’.ðri með vopnavaldi. Slíka að-
stöðu vilja kommúnistar fá hér
á landi og fyrsta skrefið yrði að
banna alla aðra flokka. Því eins
skrifar Jóhannes úr Kötlum,
einn af stærri spámönnum
kommúnista, í Þjóðviljann:
„Nú munu hinir frjálslyndu
Frh. á 7. síðu
STJÓRNMÁLAÞÆTTIR |
L iia£Í^iái^íi&iB8SSS^13t'iB,i?7ihlW1SriM1BW———IM—I—■»
Rembingur hrekur ekki
staðreyndir.
AUMINGJA kommúnistar eiga liágt
um jiessar mundir. Hvarvetna meðal lýð-
frjálsra þjóða hrakar fylgi þeirra vegna
hinnar augljósu jijonkunar jicirra við aust-
rænu einræðisstefnuna. Þær þjóðir lieims,
sem ekki liafa enn verið kúgaðar undir
járrihæl liins austræna ofheldis eru nú
hver af annarri í frjálsum kosningum að
syna kommúnistum það, að þær kjýsa engu
fremur rautt en brúnt einræði. Þær vilja
engu fremur kommúnisma en nazisma.
Litli „Þjóðviljinn11 liérna á Akureyri á
erfitt með að sætta sig við þessar stað-
reyndir. Ræðst einhver al spekingum
blaðsins í síðasta „Verkam.“ á ummæli
„íslendings“ um fylgistap kommúnista og
þykist ætla að afsanna þessar frásagnir.
Þótt umrædd grein í „Verkam.“ beri það
með sér, að höfundurinn sé harla hreyk-
inn af „röksemdum" sínum, er hætt við,
að liann verði sorglega mikill einstæðing-
ur við þá aðdáun. Blaðið birtir nokkrar
tilvitnanir i „ísl.“, en allar tilraunir blaðs-
ins til að hrekja þær snúast svo gersam-
lega við í höndum þess, að það staðfestir
þær sjálft. Þannig verða staðreyndirnar
oft erfiðar viðfangs, jafnvel í höndunt
manna, sem eru eins vanir að neita stað-
reyndum og ritarar kommúnistablaðanna.
„Verkam." telur það t. d. sem dæmi um
rangfærslur „ísl.“ að blaðið liafi sagt, að
flokkur de Gasperi liaíi tvöfaldað atkv.-
niagii sill í bæjarsljórnarkosningum í
Kómaborg, en uokkrum iinum neðar stað-
feslir’blaðið þessa frásögn „ísl.“ með því
að birta atkvæðatölurnar frá þessum
knsningum.
llór í blaðinu hefir því uldrei verið
haldið frain, a'ð kommúnistar liafi tapað
alkvæðum við kosningarnar í Frakklandi.
Það er saint staðreynd, að þar liallar und-
an fæti fyrir kommúnistuiri. Þeir löptiðu
báðunt helzlu virkjum sínunt, Farís og
Marseille, og í stað þess að vera slærsli
flokkur lajtdsins er nú annat: flokkur,
þjóðfylking de Caulle, sem er harðasti
andslöðuflokkur þeirra, orðinn langstærsl-
ur. Er ekki liægt annað að segja en það sé
verulegt tap fyrir kommúnista. Hrakfarir
kommúnista í öllum löndunt Vestur-Ev-
rópu verða lieldur ekki að sigrum, þótl
blöð kommúnista hér á íslandi geri sig
að viðundri að halda því fram. í Dan-
mörku töpuðu þeir helmingi þingsæta
sinna. 1 Noregi töpuðu þeir 150 sætum í
bæja- og sveitarstjórnum og eru nú næst-
minnsti flokkur landsins. í sveitastjórnar-
kosningum í Englandi töpuðu þeir flest-
um af þeim fáu fulltrúum, sem þeir áttu
þar. Þannig mun fylgið lialda áfram að
hrynja af þeim, hvarvetna þar sem fólk
fær að dæma þá í frjálsum kosningum. ,
Holl ráðlegging.
KOMMÚNISTAR reyna mörg ráð til
þess að hressa upp á fylgi sitt, og eru
sum þeirra æði brosleg. Þeir finna það
vel, að Sjálfstæðismenn eru hættulegustu
andstæðingarnir gegn einræðisbrölti
þeirra, og nú hefir blaði Áka Jakobsson-
ar, „Mjölni“, dottið það snjallræði í hug
að hvetja alla „frjálshuga menn, hvar í
flokki, sem þeir kunna að standa“, að var-
ast hin fasistisku!! öfl innan Sjálfstæðis-
flokksins. Og svo kemur rúsínan: „Annars
kann svo að fara. að frelsi hins borgaia-
lega þjóðskipulags og sjálfstæði þjóðar-
innar verði fyrr en. varir slefnt í voða'eða
jafnvel glatað algerlega“.
Það er kaldhæðnislegt að heyra komm-
únista skora á „frjálshuga" menn að fylgja
sér, en manni verð'ur á að reka upp stór
augu, er þeir tala um „frelsi" hins borg-
aralega þjóðskipulágs". Kommúnistar
hafa ekki hingað til talið það
svo mikils virði, að það ætti að vernda
það eins og hvern annan gimstein. Er
vissulega ástæða til að fagna því, ef
„Mjölnir“ ætlar að fara að hefja baráttu
gegn þeim öflum, sem ógna hinu „borg-
aralega frelsi", en hætt er við, að hann
verði þá að snúa geiri sínum gegn æði
mörgum, sem áður hafa verið honum kær-
ir, því að facistaprédikanir kommúnista-
blaðanna tekur nú enginn maður alvar-
lega.
Iðnir við nöldrið sitt.
DAGUR hefir um nokkurt skeið haldið
sér að skynsamlegum umræðum um nauð-
syn einingar um úrlausn þeirra vanda-
mála, er nú steðja að þjóðinni. Hefir þar
gætt mun hollari viðhorfa en hjá „Tíman-
um“. í síðasta blaði kveður þó nokkuð
við annan tón, og er þar á ný ráðizt á
Sjálfstæðisflokkinn og hann sakaður um
að hafa eytt í ráðleysi gjaldeyri þjóðar-
innar. Viðskiptamáiaráðherra, Emil Jóns-
son, henti á það í útvarpsumræðum um
daginn, að ef til vill hefði mátt enda
gjaldeyrinn ári lengur eða svo, en stað-
reynd. væri, að meginhluta lians hefði
verið varið til þess að búa í haginn fyrir
þjóðina. „Dagur" mætti vel minnast þess,
nð aðalfiindiir SÍS á Blönduósi lieimtaði
jrjátsan innflutning. Varla liefði það spar-'
að gjaldeyrinn. Það er alveg rétt, að
mörguni miljónum liefir verið gálauslega
ráðatafað, en Framsóknarmenn hafa þar
ekki verið hógværari í kröfum en aðrir.
Þá væri liollt fyrir „Dag“ að rifja upp af-
stöðu Frantsóknarmanna til togarakaup-
anna, sem nú eru teknir að íæra þjóðinni
miljónatekjur. Vill ekki blaðið næst birta
frásögn af afstöðu flokks síns til þess
ntáls?
Hverjir dýrka erlend ríki?
KOMMÚNISTARMR íslenzku hafa að
undanförnu reynt að gera sig að miklum
föðurlandshetjum og talað af mikilli fyrir-
litningu um það, að hér væru hópar
manna, sem dýrkuðu Bandaríkin. Hafa
þessar blessaðar sjálfstæðishetjur naum-
ast átt nógu stór orð — og eru þeir þó
sízt snauðir að stóryrðum — til þess að
lýsa vanþóknun sinni á dýrkun á erlend-
um ríkjum. Það væri hollt fyrir þá menn,
sem í barnaskap sínum kynnu að hafa
lagt trúnað á það, að ísland væri í huga
j íslenzku kommúnistanna, að lesa greinar
kommúnistablaðanna um 30 ára afntæli
rússnesku byltingarinnar. Þar birtist slík
aðdáun á hinu austræná lýðræði, að manni
gæti helzt til hugar komið, að höfundarn-
ir hefðu kropið í lotningu fyrir félaga
Stalín, þegar þcir skrifuðu þessar lof-
gerðarrollur. Hvað skyldu kommúnistar
segja, ef andkommúnistar hér færu að
lialda bandaríska minningardaga hátíð-
lega með svipuðu pomp og pragt og
kommúnistar minntust rússnesku bylting-
arinnar? Ætli yrði þá ekki einhvers staðar
minnst á „amerískar höfuðsóttarkindur11.