Íslendingur - 03.12.1947, Blaðsíða 7

Miftvikudagur 3. desember 1947.
j
ÍSLENDINGUR
7
■ 1111111111111111111111111 i i ■ 11 > * i
Auglýsing Nr. 21 '47
frá Skömmtunarstjóra
Viðskiptanetndin hetur samþykkt að heimila skömmt-
unarskrifstofu ríkisins að veita aukaúthlutanir á vinnu-
fatnaði og vinnuskóm samkvæmt sérstökum uinsóknum
til þeirra, er þurfa á sérstökum vinnufatnaði eða vinnu-
skórn að lialda, vegna vinnu sinnar.
Aukaskammtar þessir eru hundnir við það, að keypt-
ur sé aðeins fatnaður, sem framleiddur er úr nankin eða
khaki, eða þá trollbuxur, svo og vinnuskór úr vatnsleðri
með leður- eða trébotnum.
Bæjarstjórum og oddvitum hafa nú verið sendir sér-
stakir skömmtunarseðlar í þessu skyni, svo og eyðublöð
undir umsóknir um þessa aukaskammta. Geta því þeir,
er telja sig þurfa á þessum aukaskömmtum að halda,
snúið sér til þessarra aðila út af þessu.
Þessa sérstöku aukaseðla getur fólk ekki fengið utan
þess umdæmis (bæjar- eða hrepps) þar sem það á lög-
heimili (er skráð á manntal) nema það sanni það með
skriflegri yfirlýsingu viðkomandi bæjarstjóra eða odd-
vita, að það hafi ekki fengið þessum sérstöku seðlurn
úthlutað, þar sem það á lögheimili.
Heimift er að úthfuta þessurn aukaseðlum á tímabif-
inu til I. janúar 1948, en þann dag ntissa þeir gildi sitt
sem lögleg innkaupaheimild í verzlunum.
Þær verzfanir, sem telja sig þurfa á fyrrifram inn-
kaupsleyftnn að lialda til kaupa á umgetnum vörum í
heildsölu, geta snúið sér til skömmtunarskrifstofu ríkis-
ins með beiðni um slík leyfi og tilgreint hjá hverjum
þeir óska að kaupa vörurnar. Innlendum framleiðendum
og heildsölum er óheimilt að afhenda umræddar vörur
til smásöluverzlana nema gegn þessum sérstöku inn-
kaupaleyfum eða þá skömmtunarseðlum þeim, sem
gefnir liafa verið út í þessu skyni, og gilda slíkar inn-
kaupaheimildir aðeins til 1. janúar 1948.
Reykjavík, 20. nóvember 1947.
Skömmtunarstj óri.
TIL LEIGU
HERBERGI
A. v. ú.
Kaupum
bækur og bókasöfri
Bókaverzl. EDDA h.f.
Fornbókadeild.
í heildsölu hjá:

Auglýsing frá Viðskiptanefnd um
leyfisveitingar frá Ítaiíu
Viðskiptanefndin mun á næstunni veitta takmörk-
uð leyfi til kaupa á eftirgreindum vörutegundum frá
Ítalíu:
1. Fitting.
2. Raflagnaefni.
3. Saumavélar.
4. Landbúnaðarvélar.
5. Þvottavélar.
6. Salernispappír.
7. Byggingarefni.
8. Gúmmístígvél.
Nefndin óskar því eftir umsóknum frá innflytjepd-
um fyrir vörum þessum nú þegar, og eigi síðar en
24. þ. m.
I um sóknunum séu greindar nákvæmar upplýs-
ingar um innkaupsverð og afgreiðslutíma viðkomandi
vara.
Innflytjendum er lögð sú skylda á herðar, að kaupa
italskar lírur strax og leyfin eru gefin út og er kaup-
verð lírunnar ákveðið þannig að 1400 lírur jafngildi
einu sterlingspundi. (£).
Reykjavík, 19. nóvember 1947.
VIÐSKIPTANEFNDIN.
Leyfisveitingum lokið á árinu 1947
Engin gjaldeyris- og innflutningsleyfi verða veitt
héðan í frá á þessu ári, nema um sé að ræða aðkall-
andi nauðsynjavörur til útflutningsframleiðslunnar.
Umsóknir um aðrar vörur eru því þýðingarlausar að
senda nefndinni, og telur hún sér ekki skylt að svara
þeim.
Samkvæmt þessu ber þeim, sem eiga óafgreiddar
umsóknir hjá nefndinni, að líta svo á, að þeim um-
sóknum sé synjað með þessari auglýsingu.
Verði hins vegar um einhverjar leyfisveitingar að
ræða í sambandi við þau lönd, er Island hefur samn-
ing við um gagnkvæm vöruskipti (clearing), mun
þ:.“ tilkynnt með auglýsingu eða á annan hátt, eftir
því sem við á.
Reykjaví, 17. nóv. 1947.
VIÐSKIPTANEFNDIN.
AKUREYRI
íWWWWWWWSWWWWWl
swwwsswsswswsswwss
Frímerki
Allar tegundir af notuð-
um íslenzkum frímerkj-
um kaupi ég hærra verði
en áður hefir þekkst. —
WILLIAM F. PALSSON
Halldórsstöðum
Laxárdal, S.-Þing.
LÉREFTSTUSKTJR
Kaupum við hœsta verði.
Preiitsmiðja
Björns Jónssonar h. f.
HRINGUR DROTTNINGARINNAR AF SABA
Oliver lá eitt andartak kyrr í hnéstellingu sinni á
stiganum, sem var eini skilveggurinn milli hans og
skelfilegs dauða niðri í hyldýpinu. En meðan við ótta
lostin biðum þess, er verða myndi, stóð hann aftur á
fætur og gekk alveg rólegur yfir.
„Vel af hendi leyst af okkar hálfu,“ sagði Kvik
við Joshua. „Hvers vegna hrópar yðar konunglega
liátign ekki húrra? Nei, nei, látið hnífinn vera, ann-
ars verður bráðum einu svíninu færra í heiminum!"
Og hann beygði sig niður og tók af pririsinum vopnið,
sem hann hafði setið með og handleikið, meðan hann
einblíndi hinum kringlóttu augurn sínum á liðþjálf-
ann.
Maqueda, sem hafði horft á þessi viðskipti, kom
nú á vettvang og sagði: „Hraustir menn hætta lífi
sínu þarna fyrir handan, meðan við sitjum hér ör-
ugg. Þegi þú því og hættu þessu argaþrasi við lið-
þjálfann — ég bið þig þess, frændi.“
En við gleymdum brátt Joshua, því við biðum með
svo mikilli eftirvæntingu eftir því, sem gerast myndi
hinum megin við hyldýpið. Eftr að Orme hafði hvílt
sig stundarkorn til þess að blása mæðinni og róa
taugar sínar, stóð hann á fætur, klifraði með Jafet
upp eftir búsklaga klettinum og komst að lokum upji
á halaenda ljónsins. Þar snéri hann sér við og veif-
aði til okkar, hélt síðan á eftir leiðsögumanni sínum
og gekk sýnilega mjög öruggur eftir rákunum í hal-
anum alla leið upp að skrokkunum sjálfum. Þar var
dálítið erfitt að komast upp á hið breiða og flata bak
ljónsins, en brátt voru þeir komnir þar upp, hurfu
síðan í nokkrar sekúndur í lautirnar við lendar ljóns-
185
ins, sem auðvitað voru mörg fet á dýpt, og komu svo
aftur í ljós uppi við herðar meyljónsins. Milli þeirra
sáum við Higgs standa og snéri hann baki að okkur,
algerlega óvitandi um það, sem var að gerast fyrir
aftan hann.
Oliver gekk framhjá Jafet upp til prófessorsins og
snart handlegg hans. Higgs snéri sér við, starði eitt
andartak á hann og settist síðan flötum beinum á
klettinn vegna eintómiar undrunar, gerðum við ráo
fyrir. Þeir komu honum aftur á fætur, og Orme
benti yfir á klettinn til okkar. Var hann sýnilega að
útskýra fyrir honum allar aðstæður og hvað nú yrði
að gera. Síðan komu stuttar en fjöi’Ugar umræður.
Við sáum gegnum sjónaukana að Higgs hristi höfuð-
ið. Hann sagði eitthvað við þá; sem hafði þau áhrif,
að þeir virtust taka einhverja ákvörðun, því að nú
snéri hann sér við, gekk nokkur skref og hvarf. Síð-
an fréttum við, að það var til að sækja son minn, því
að án hans vildi hann ekki gera nokkra tilrun til
flótta.
Nokkur stund leið. Okku fannst það vera eilífðar-
tími, en þó var það ekki ein mínúta. Síðan heyrðum
við einhver hróp. Hvíti hatturinn Higgs kom í ljós
og síðan hann sjálfur, ásamt tveimur af varðmönn-
um Funganna, sem héngu í honum. Hann kallaði eitt-
hvað á ensku, og við heyrðum rétt óminn af orðun-
um: „Bjargið sjálfum ykkur. Eg skal halda i þessa
djöfla á meðan. Hlaupið! hlaupið!“
Oliver hikaði, jafnvel þótt fjallamaðurinn ýtti við
honum. En þegar hann sá á höfuð fleiri Funga, tók
hann örvæntingarfullt viðbragð og flýði. Oliver hljóy
186
fyrstur og á eftir honum Jafet, sem naumast gat
fylgt honum, og svo hópur presta eða varðmanna,
sem sveifluðu hnífum yfir höfði sér. Og á bak við þá
kútveltist Higgs á klettinum með varðmenn sína. —
Sögulokin eru fljótsögð. Orme renndi sér niður af
lendum meyljónsins alveg niður á hala og fjallamað-
urinn á eftir. Á hæla þeim komu þrír Fungar, sem
virtust fara þar um jafn óþvingað og við á stofu-
gólfi. Reyndar virtist einnig þann veg háttað með
Oliver og Jafet, því að þeir þeyttust saman út halann
eins og þpir væru í reiðhjólakappakstri. Oliver var á
svipstundu kominn yfir á stigann og á næstu sekúntu
hálfa leið yfir, en þá heyrði hann skyndilega félaga
sinn reka upp hljóð. Fungi hafði náð í annan fót hans,
og hann lá þar á grúfu í stiganum. Oliver nam staðar,
snéri sér hægt við og tók upp skammbyssu sína.
Hann m.ðaði og skapt, og Funginn, sem samstundis
sleppti fæti Jafets, fórnaði höndum til himins og
steyptist á höfuðið niður í hyldýpið. Eg man það
næst, að þeir voru báðir komnir yfir til okkar og ein-
hver lirópaði: „Takið stigann burtu.“
„Nei, bíðð dálítið,“ sagði Kvlk.
Eg undraðist þetta, þar til ég sá þrjá hinna hraustu
Funga koma út á stigann til að elta þá yfir. Þeir
studdu höndunum á hvers annars. axlir, en félagar
þeirra kölluðu eggjunarorð til þeirra.
„Jæja, gott fólk, nú kippum við í!“ kallaði liðþjálf-
inn. Og við gerðum það. Aumingja mennirnir. Þeir
hefðu verðskuldað betri örlög.
„Vinnið ætíð óvinunum tjón, þegar tækifæri gefst
til,“ sagði liðþjálfinn spekingslega og skaut á hina