Íslendingur - 24.12.1947, Blaðsíða 35

1947
JOLABLAÐ ISLENDINGS
33
KRAFTAVERKASÖGU R
(Framhald af 4. síðu).
öllu, og fór Iiann þegar hinn sania
dag leiðar sinnar fagnandi og lof
andi guð og hinn sæla Þorlák bisk-
up.“
„Á þeini hinum sama bæ hafði
enn órðið sá atburður, að verk
miklum laust í hönd manni, og
fylgdi síðan þroti svo mikill, að
menn höfðu ekki séð jafnmjög hlása
á jafnlangri stundu hönd neins
manns eður fót. Var hann hættur (þ.
c. dauðveikur) af með öllu. Síðan
\ar heitið fyrir honúm á hinn sæla
Þorlák ])iskup til heilsubótar, en
svo skipaðist við það áheit, að á
einni nóttu tók bæði úr hendinni
allan verk og þrota, og var hann
heill u pp frá þeirri stundu, sem
hann hafði áður verið eður betur.“
„Sá atburður varð í Viðeyju, að
örn lagðist í eyna um vorið eftir
velur þann, er áður er frá sagt í
þann mund, er von var, að eggver
væri sem mest, ef ekki bæri annað
til. En örninn gerði svo mikið hú-
rán og fjárskaða, að fuglinn varp
nær engi; en sá, er varp, þá bar
örninn undan jafnskjótt. En er
örninn fló enn of dag í eyna nær
nóni dags, þá fór Bjarni prestur
búandi til kirkju og hét á liinn sæla
Þorlák biskup til fulltingis, að af
mætti ráðast þetta vandræði. En
verkmenn voru að arningu og vissu
ekki til, að hann hefði heitið, prest-
urinn. En er örninn kom í eyna,
þá settist hann skammt frá þeim.
Þá liljóp einn verkmaður til og
vildi elta á braut örninn; en hann
beið hans í sama stað; og laust
hann örninn með verkfærinu, er
hann hafði í hendi. Drifu þeir þá
til fleiri verkmenn og gátu hlaðið
erninum. En síðán safnaðist fugl í
eyna, og varð eggver ]\æði gotl og
Skákþraut
Hvítt á leik. Hvernig fer hvítt að' því að
vinna drotlningn svarls og þar. nieð skákina?
Skákdæmið er eftir A. Trotitzki og birtist
fyrst í „Schaclnnatny Jonrnal'1 1898.
mikið. Og lofuðu allir guð og hinn
sæla Þorlák hiskup.“
„í Flóa varð sá atburður, að
kona sú, er Þórný heitir, lióf ketil
af eldi, en þá varð tré fyrir hælum
henni, og féll hún á hak aftur, en
ketillinn vellandi slagnaði á Iiana,
og brann hún mjög, svo að mönn-
um þótti trautt lífs von; gerði síðan
í sviða mikinn, svo að hún mátti
ekki óæpandi hera. En síðan hét
hún með alhuga miklum á hinn
sæla Þorlák hiskup, að hann skyldi
svo linast láta sviða, að hún mætti
liera, svo að öðrum þætti ekki illt
l.jávistar, þeim er henni þurftu þá
að þjóna. En nálega þá er hún hafði
heitið, þá tók úr allati sviða og féll
á hana svefnhöfgi. En er hún vakn-
aði, þá þóttist hún heil vera orðin
til loks, og var þá síðan til leitað,
þar er hún hafði ákaflegast brunn-
in verið, og var þá skinn á ungt og
þunnt; og reis hún upp þegar ann-
an dag eftir alheil lofandi guð og
hinn sæla Þorlák hiskup.“
Gamlar kreddur
í íslenzkri þjóðtrú hafa á liðnum öld-
um skapazt margs konar kreddur og
hindurvitni, sem mörg ertt harla kyn-
leg. Jón Árnason birtir í þjóðsögum
sínum mikið safn af þessum kreddtim,
senr Itann svo kallar. Eru nokkrar tekn-
ar hér af handaltófi.
EF BORIN er út sæng ltjóna á
sunnudagsmorgni, til að viðra hana,
þá verður hjónaskilnaður.
EF REIÐHESTUR er járnaður
á sunnudegi, þá heltist hann.
EF BÓNDINN ferðast eitthvað,
má konan ekki búa um rúm lians
hið fyrsta kvöld, sem hann fer að
lieiman, því þá koma þau aldrei
framar í eina sæng.
EF MAÐUR kveður í rúmi síttu,
þá tekur maður fram hjá.
EF ÓLÉTT kona horðar rjúpu-
egg, verður barnið freknótt.
EF ÞUNGUÐ kona drekkur
vatnsleifar jórturdýra, þá jórtrar
barnið.
EKKl MÁ éta eyrnamark af
kindarhöfðum, þá verður maður
sauðaþjófur.
EKKl MÁ éta smjör með hangi-
kjöti, því þá verða menn aldrei
jarðeigendur.
EF BÖRN klippa mat sinn með
skærum, í stað þess að skera hanti
með hnífi, þá vaxa þau ekki meira.
EF MAÐUR lætur skera hár sitt
með þverrandi tungli, þá þverrar
liárið eða rotnar af, en vex, ef það
er skorið með vaxandi tungli.
EF MANNI er lieitt á öðrum
fæti, en kalt á hinum, öfundar mann
einhver.
EF SOKKABANDIÐ dettur af
írúlofaðri mey, eða manni, verður
það þeirra svikið í tryggðum, sem
bandið losnaði af.
EF MAÐUR þolir vel þiöngan
skó, jjolir lianti síðar vel konuríki,
og eins gagnstætt.